«Larsen C», του Χρήστου Παπαδόπουλου

07:03 16/4/2022 - Πηγή: Το Ποντικι

Ο Larsen C, ένας παγετώνας στην Ανταρκτική, ηλικίας 10.000 ετών, που έχει το μέγεθος της Ουαλίας και κανείς δεν διακρίνει τι κρύβεται από κάτω του, ενώ η διαρκής αλλά τόσο ανεπαίσθητη κίνησή του δεν γίνεται ορατή από το ανθρώπινο μάτι, τροφοδότησε την έμπνευση του ταλαντούχου Χρήστου Παπαδόπουλου.

Κατ’ επέκταση, σε συνεργασία με τον Αλέξανδρο Μιστριώτη, θέσπισε ένα καινοτόμο κινησιολογικό λεξιλόγιο, και μας παρέσυρε στη μεθυστική, σχεδόν υπνωτική, χορογραφία του (πραγματοποιήθηκε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση).

Σε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα,

εμποτισμένη με το αίσθημα της μεταμόρφωσης ή ακόμα και της διάβρωσης, οι έξι χορευτές του δημιούργησαν, με την ελάχιστη αλλά ενεργειακά δυναμική κίνησή τους, ένα φαντασιακό σύμπαν, προικίζοντας τη σκέψη μας με συνειρμούς.

Ταυτόχρονα η όρασή μας γέμισε με εικόνες όπως:

– ο κυματισμός της θάλασσας – άλλοτε ήρεμος και άλλοτε οργισμένος.

– η μυστηριώδης υποβρύχια όαση, ο απέραντος αλλά και «τεμαχισμένος» ορίζοντας, οι καπνοί ως απειλητικά σύννεφα, ο ελιγμός των ταξιδιάρικων ψαριών και η ροή του παγωμένου νερού που έλιωνε καθώς πρόσφατα ένα κομμάτι του παγόβουνου αποκολλήθηκε.

Χρησιμοποιώντας την εξαιρετική εναλλαγή των φωτισμών (Ελίζα Αλεξανδροπούλου), τα μαύρα κοστούμια του Άγγελου Μεντή, που οι πτυχές τους αναδεικνύουν το φως και τις «μικροκινήσεις» των σωμάτων, τον εναρμονισμένο με τη σκηνοθεσία εικαστικό σκηνικό χώρο της Κλειώς Μπομπότη και την επίσης θαυμάσια ηλεκτρονική, τέκνο αλλά και τελετουργική μουσική του Γιώργου Πούλιου, η παράσταση του Παπαδόπουλου κατέκτησε τον στόχο της: να επισημάνει τις ασυναίσθητες μετατροπές όχι μόνο του σώματος αλλά και της ανθρώπινης κατάστασης.

Οι χορευτές, άλλοτε ως σόλο και άλλοτε ως σύνολο, συντονισμένοι στον ίδιο αέναο ρυθμό, αλλά χωρίς να χάνουν την προσωπική τους ταυτότητα, εκτέλεσαν με μαθηματική ακρίβεια αυτήν την ιδιαίτερα δύσκολη χορογραφία. Μια χορογραφία που απαιτεί διαρκή μετατόπιση: από τη φυσική μέχρι τη διακεκομμένη κίνηση και από τις ρευστές χειρονομίες μέχρι έναν αόρατο, μαγικό και «εξωπραγματικά» ταχύ, βηματισμό – σαν αυτόν πάνω σε ένα ηλεκτρικά κινούμενο δάπεδο – που δύσκολα γίνεται ορατός ο τρόπος δημιουργίας του.

Σταδιακά τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα με τις απειροελάχιστες παραλλαγές λειτούργησαν ως μαγνήτης, καθιστώντας το βλέμμα μας φορέα ενός ονειρικού ή, αν θέλετε, υπαρξιακού τοπίου.

Με πρώτο τον εντυπωσιακό Γεώργιο Κουτσιφάκη, πήραν μέρος οι χορευτές:

Αντώνης Βαής, Χαρά Κότσαλη, Σωτηρία Κουτσοπέτρου, Μαρία Μπρεγιάννη,

Αλέξανδρος Νούσκας και Ιωάννα Παρασκευοπούλου.

Διαβάστε επίσης:

Βιβλίο: Ισλάμ, Τουρκία & Μετανάστευση

Ύμνος σε μια κιθάρα που μιλάει…

Ταινίες Πρώτης Προβολής: Η Ιζαμπέλ Ιπέρ επιστρέφει με «Υποσχέσεις» – Θρίλερ, κομεντί και 3 ελληνικά ντοκιμαντέρ