To ΚΚΕ για τη Μεταπολίτευση και τους κινδύνους του σήμερα

06:40 26/7/2024 - Πηγή: Το Ποντικι

Με τον δικό του τρόπο και τη δική του θεώρηση συμμετείχε το ΚΚΕ στις εκδηλώσεις μνήμης και τις συζητήσεις για τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης στο πλαίσιο της χθεσινής επετείου για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Η μακροσκελής διακήρυξη που εξέδωσε η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ κάνει λόγο για «επαναφορά της αστικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας», ενώ σχετική ομιλία πραγματοποίησε ο γενικός γραμματέας της Κ.Ε. Δημήτρης Κουτσούμπας σε εκδήλωση

του κόμματος στο πάρκο ΕΑΤ – ΕΣΑ την περασμένη Παρασκευή.

«Η αλλαγή στη διακυβέρνηση, αυτό που έχουμε συνηθίσει να λέμε “μεταπολίτευση”, υπήρξε προϊόν συμβιβασμού ανάμεσα στην ηγεσία της χούντας από τη μια και τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τους αστούς πολιτικούς ηγέτες από την άλλη, προκειμένου να συνεχίσουν να εξυπηρετούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα γενικότερα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης και χωρίς να διαταραχθούν οι διεθνείς συμμαχίες της». Αυτή την αναφορά έκανε, μεταξύ άλλων στην ομιλία του ο Δ. Κουτσούμπας, δίνοντας το κεντρικό στίγμα της ανάλυσης του ΚΚΕ. «Είμαστε περήφανοι που το ΚΚΕ ήταν το κόμμα που έδωσε στον αντιδικτατορικό αγώνα τις περισσότερες θυσίες» υπογράμμισε ο γενικός γραμματέας, αναφερόμενος στους ανθρώπους «που βασανίστηκαν, εξορίστηκαν και φυλακίστηκαν ή με άλλους τρόπους διώχτηκαν από τη χούντα και γενικά από την κρατική καταστολή». «Χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες» ανέφερε «στάθηκαν αλύγιστοι» λέγοντας ουσιαστικά ότι η στάση τους είναι παράδειγμα για το ΚΚΕ σήμερα: «Θα μείνουμε αλύγιστοι και σήμερα, το Κόμμα μας δεν θα συνθηκολογήσει».

«Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος»

Στη διακήρυξή της – έκτασης εννέα σελίδων – η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος καταθέτει τα συμπεράσματά της για τη μετάβαση από τη χούντα στην «αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία» και όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο που ακολούθησε και τη σημασία τους σήμερα. Η συγκεκριμένη επέτειος, τονίζεται, αξιοποιείται «από το καπιταλιστικό κράτος και τους ιδεολογικούς του μηχανισμούς (πανεπιστήμια, σχολεία, αστικά ΜΜΕ κ.λπ.), από τα αστικά πολιτικά κόμματα» προκειμένου «να συσκοτίσουν τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του παρηκμασμένου καπιταλιστικού συστήματος, τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις».

Κάνοντας μια προβολή στο σήμερα υποστηρίζει ουσιαστικά ότι, αν άλλοτε η δικτατορία αξιοποιούνταν ως φόβητρο, σήμερα αυτό είναι η Ακροδεξιά με τις μορφές που γνωρίζουμε σε Ελλάδα και Ευρώπη. Από τη «Φωνή Λογικής» της Λατινοπούλου έως τη Μελόνι, σημειώνει, «η καπιταλιστική εξουσία επιστρατεύει όλα τα μέσα, εν προκειμένω και τη λεγόμενη Ακροδεξιά, άλλοτε ως εναλλακτική αστικής διακυβέρνησης, άλλοτε ως φόβητρο για την ενίσχυση της συναίνεσης των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων στο υπάρχον αστικό πολιτικό σύστημα και άλλοτε και με τις δύο μορφές». Η Ακροδεξιά, όμως, σημειώνει κινείται στα τείχη της καπιταλιστικής διαχείρισης, ως εκ τούτου χαρακτηρίζει «αποπροσανατολιστική» και «εξυπηρετική προς το σύστημα» τη συζήτηση «για την ανασυγκρότηση της “Αριστεράς” ή της “Κεντροαριστεράς” ή για ένα σύγχρονο “αριστερό λαϊκό μέτωπο” για την αντιμετώπιση της “Ακροδεξιάς”».

Και εξηγεί για ποιο λόγο το ΚΚΕ δεν παίρνει μέρος σε αυτά τα μέτωπα:

«Η επιδίωξη πολιτικής συμμαχίας ενός ΚΚ, με κοινό πρόγραμμα ή με μερικότερους στόχους, με αστικές πολιτικές δυνάμεις ή μόνο με δυνάμεις του ρεφορμισμού και οπορτουνισμού, στο όνομα της αντιμετώπισης μιας έκτακτης κατάστασης όπως της εκλογικής ανόδου της “Aκροδεξιάς” (της εκτροπής από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία ή σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης ή ιμπεριαλιστικού πολέμου κ.λπ.) συνεπάγεται για το ΚΚ ανάληψη ευθύνης συμμετοχής ή στήριξης αστικής κυβέρνησης, γενικά κυβέρνησης που δρα στο έδαφος του καπιταλισμού και διαχειρίζεται τα συμφέροντά του και ορισμένες φορές αντιμετωπίζει ενδεχόμενα αδιέξοδά του. Η συγκεκριμένη επιλογή – ακόμα και αν σε κάποιες περιπτώσεις έχει ως αφετηρία ουτοπικές αντιλήψεις –, όπως έχει επανειλημμένως δείξει η ιστορική πείρα, στρέφεται ενάντια στο εργατικό – λαϊκό κίνημα, γιατί δεν μπορεί αντικειμενικά να οδηγήσει σε οριστικές λύσεις στα σύγχρονα αιτήματα και τις διεκδικήσεις του, να ικανοποιήσει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Φέρνει το ΚΚ σε αντιπαράθεση με τον επαναστατικό χαρακτήρα και τη στρατηγική του και τελικά κάθε άλλο παρά υπηρετεί την αντιμετώπιση της “Aκροδεξιάς” ή του φασισμού. Αντίθετα, ταυτιζόμενο με τις δυνάμεις της καπιταλιστικής διαχείρισης, το ΚΚ επιτρέπει στα “ακροδεξιά” κόμματα να παρουσιάζονται ως δήθεν αντισυστημικά».

Διαβάστε επίσης

Η Κωσταντοπούλου ζητά να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών της 6ης Ιουλίου 2015

Ραγκούσης: «Επωφελής η συγχώνευση Attica και Παγκρήτιας, δεν μπορούμε να την καταψηφίσουμε»

Επιλογή ευρωπαίου επιτρόπου: Ο κύβος ερρίφθη υπέρ του Απόστολου Τζιτζικώστα