Απειλείται η Τουρκία από την Ελλάδα;

06:01 11/11/2022 - Πηγή: Το Ποντικι

Επιμόνως η Άγκυρα προβάλλει την άποψη ότι η Ελλάδα, σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και μελλοντικός εταίρος στην Ε.Ε., στρέφεται στρατιωτικά κατά της Τουρκίας.

Όταν μια χώρα, που συμμετέχει στους διεθνείς οργανισμούς και δραστηριοποιείται στην περιοχή που συμπίπτουν οι ευρωατλαντικές στρατηγικές επιδιώξεις, εκφράζει τις ανησυχίες της, δικαιολογημένες ή υπερβολικές, κρίνεται

σκόπιμο όλοι να ασχοληθούμε σοβαρά με το θέμα που ανακύπτει για τη σταθερότητα της περιοχής.

Στη συζήτηση που εισάγει η Άγκυρα προσέρχονται όχι μόνο οι θιγόμενοι από τις τουρκικές επιλογές, αλλά και οι ενδιαφερόμενοι για τη συνοχή των σχημάτων ασφάλειας και σταθερότητας, με αποτέλεσμα η Άγκυρα να βρίσκεται την περίοδο των μεγάλων εντάσεων και προκλήσεων απέναντι στην Ουάσιγκτον, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στη Συρία, στο Ισραήλ, στην Αίγυπτο, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στη Σαουδική Αραβία.

Ακόμη και χώρες που προσφάτως συμπεριλαμβάνονταν μεταξύ των υποστηρικτών των τουρκικών απόψεων δεν παραβλέπουν τις διαφοροποιήσεις της Άγκυρας στα θέματα κοινών τους ενδιαφερόντων, που χαρακτηρίζονται από σειρά παρανομιών και παραβιάσεων του Διεθνούς Δικαίου.

«Φίλοι» με επιφυλάξεις

Η Μόσχα διαφοροποιείται από την Άγκυρα στη Συρία και τη Λιβύη. Παρά την προσπάθεια φαινομενικά κοινών στρατηγικών, που συντονίζονται μεταξύ των δύο «συνεργατών», οι δύο κυβερνήσεις, στη Μόσχα και την Άγκυρα, διαφοροποιούνται ριζικά προσθέτοντας ένταση στις προοπτικές σταδιακής εκτόνωσης στη Συρία και στη Λιβύη, αλλά και στις σχέσεις των δύο εταίρων με την Αίγυπτο.

Το Ιράν, στην πραγματικότητα ενοχλημένο από την τουρκική ένοπλη παρουσία στη Συρία, προκειμένου να παρακάμψει τον διεθνή αποκλεισμό στρέφεται προς την Άγκυρα, χωρίς όμως να εγκαταλείπει τον φιλόδοξο προγραμματισμό και την προσπάθεια επέκτασης του σιιτισμού στις σουνιτικές κοινωνίες.

Οι Κούρδοι και οι Αλεβίτες της Τουρκίας αποτελούν ακόμη ένα πρόβλημα στην περιοχή και εντείνουν τους ανταγωνισμούς της Άγκυρας με το Ιράν, τη Συρία, το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία.

Η υποδοχή και εγκατάσταση των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Τουρκία εκθέτουν το καθεστώς Ερντογάν έναντι πολλών κυβερνήσεων στις αραβικές χώρες, μεταφέροντας την πολιτική και θρησκευτική ένταση στους κόλπους οργανισμών όπως ο Αραβικός Σύνδεσμος, το Συμβούλιο των Κρατών του Κόλπου, η Ισλαμική Διάσκεψη αλλά και η Διακοινοβουλευτική Μουσουλμανική Συνεργασία.

Με τόσο βεβαρυμένη ημερήσια διάταξη η Τουρκία προσπαθεί να αλλάξει τα πεδία συζήτησης και επιλέγει να αναδείξει μια παραδοσιακά δύσκολη γειτονία με την Ελλάδα ως κυρίαρχο θέμα της ευρωατλαντικής συζήτησης.

Διεθνής πίεση

Η Άγκυρα διαβλέπει το μάταιο της προσπάθειάς της και αισθάνεται τη διεθνή πίεση που προκαλείται από τις επιλογές της, δικαιολογημένες κατά την άποψη του καθεστώτος Ερντογάν, απολύτως ακατανόητες από τους συμμάχους και συνομιλητές της Τουρκίας.

Η πρόσφατη επιλογή και εμμονή της Τουρκίας να ρυθμίσει τους όρους ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, προβάλλοντας κυρίως το Κουρδικό ως θέμα τρομοκρατίας, ανέδειξε τις δυσκολίες που προκαλεί η Άγκυρα και υποχρεώνεται να διαχειρίζεται στο πνεύμα και το γράμμα της Συμμαχίας ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ κ. Γ. Στόλτενμπεργκ, κατά τις πρόσφατες συναντήσεις του στην Τουρκία και κυρίως στην κατ’ ιδίαν συνάντησή του με τον Πρόεδρο Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη.

Στις συζητήσεις στην Άγκυρα κυριάρχησε η ένταση που διαπιστώνεται στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ κυρίως από την αγορά των ρωσικών S-400, που προκάλεσαν και τον αποκλεισμό της Τουρκίας από το πρόγραμμα εξοπλισμού με F-16.

Η εξοπλιστική καθυστέρηση στην οποία έχει περιέλθει με απόλυτη ευθύνη της η Τουρκία στρέφεται κατά του ΝΑΤΟϊκού αμυντικού συντονισμού και της συνολικής αμυντικής ετοιμότητας των συμμάχων, ιδιαίτερα στη νοτιοανατολική πτέρυγα του Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Οι τουρκικές προκλήσεις, κυρίως έναντι της στρατηγικής συμμαχίας, προφανώς και συμπεριλαμβάνουν την Ελλάδα, την οποία η τουρκική αλαζονεία θεωρούσε ως τον αδύναμο κρίκο στην περιοχή μέχρι τη στιγμή που διαπίστωσε την ελληνική ετοιμότητα στον Έβρο.

Ενοχλούν οι Αμερικανοί

Καταλυτική εξέλιξη για τον τουρκικό αναθεωρητισμό είναι η ανάπτυξη της Αλεξανδρούπολης ως κέντρου των αμερικανικών και ΝΑΤΟϊκών επιλογών στη μελλοντική δομή της Συμμαχίας.

Η Άγκυρα διαισθάνεται τον αναπτυσσόμενο συμμαχικό προγραμματισμό, κυρίως όσο διαρκεί η ένοπλη σύγκρουση στην Ουκρανία, για την πρόοδο του οποίου θα πρέπει να συμπεριληφθούν σε κάθε μελλοντικό σχεδιασμό και τα νησιά που η Τουρκία θεωρεί ότι, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, πρέπει να παραμένουν αποστρατιωτικοποιημένα, κατ’ εφαρμογήν της Συνθήκης της Λωζάννης. Η τουρκική άποψη, που στηρίζεται σε μια περιοριστική ερμηνεία των διεθνών συνθηκών στην εποχή που απαιτούνται ενοποιημένοι και αμυντικά συμπαγείς χώροι για τα συμφέροντα της Συμμαχίας, ανατρέπεται άμεσα από τις απαιτήσεις της εποχής μας.

Η μπάλα στην εξέδρα

Αντιμέτωπος με την πραγματικότητα των συμμαχικών του υποχρεώσεων, αλλά και των μελλοντικών εταιρικών που βασίζονται στην ενότητα του ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου, ο Πρόεδρος Ερντογάν προσπαθεί να κερδίσει πολιτικό χρόνο για την επανεκλογή του. Χρησιμοποιώντας με τακτικιστική προτεραιότητα τον αφοπλισμό ελληνικών νησιών, επιδιώκει να εκτρέψει την ουσία της συζήτησης από τα ζέοντα θέματα όπως:

τα συμβόλαια για ρωσικά οπλικά συστήματα, που αντιστρατεύονται τους όρους του ΝΑΤΟϊκού απορρήτου,οι δύο ρωσικοί πυρηνικοί σταθμοί σε έδαφος χώρας του ΝΑΤΟ,η απόρριψη κάθε ΝΑΤΟϊκής συνεργασίας στα νότια σύνορα της Τουρκίας και στο Αιγαίο, που μπορούσε να αναστείλει την ταχύτατη στρατηγική επέκτασης της Μόσχας στη Βαλκανική και την περιοχή ΜΕΝΑ,

στις δήθεν οξύτατες ελληνικές προκλήσεις που στρέφονται κατά της Τουρκίας.

Νέο τοπίο

Η Αλεξανδρούπολη, η Κύπρος, το Ισραήλ, η Ιορδανία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία και κυρίως η Αίγυπτος συμβάλλουν σε δημιουργία μιας περιοχής νέων συνεργασιών μεταξύ χωρών που μοιράζονται κοινά συμφέροντα και προσβλέπουν σε σταθερότερες σχέσεις, με διαφορετικά σημεία εκκίνησης για κάθε συμμετέχοντα, εξυπηρετώντας όμως τους όρους

σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου,εξασφάλισης των ενεργειακών ροών,της αποδόμησης των μονοπωλιακών σχημάτων,της πολιτιστικής συνεργασίας,της προστασίας του περιβάλλοντος καιτου σεβασμού των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Ο πυλώνας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με όλες τις ευαισθησίες που αναδεικνύονται από την πολιτισμική και πολιτική εμπειρία των συμμετεχόντων, φαίνεται ότι συμβάλλει ουσιαστικά στην κατανόηση του διαφορετικού και τον παραμερισμό των στερεοτύπων, που για πολλά χρόνια εισήγαγε, αποτελεσματικά και πολωτικά, η Τουρκία και στους περιφερειακούς αραβικούς και μουσουλμανικούς οργανισμούς συνεργασίας και θρησκευτικής προστασίας.

Επενδύσεις στην ένταση

Το πεδίο αντιπαράθεσης που καλλιεργεί η τουρκική αυθαιρεσία διαπιστώνεται ότι δεν αποτελεί προνομιακό πεδίο για τον κ. Ερντογάν. Όμως, παρά τις διεθνείς πιέσεις που αντιμετωπίζει η Τουρκία, εξ αιτίας της αντισυμβατικής, αναθεωρητικής και προκλητικής συμπεριφορά της, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν βελτιωμένη την πολιτική εικόνα του κ. Ερντογάν και μια πολυδιασπασμένη αντιπολίτευση η οποία, πέραν όλων των προβλημάτων της, προσδιορίζεται στην εξωτερική πολιτική από τις εθνικιστικές θέσεις Μπαχτσελή, απόλυτης κεμαλικής εμπνεύσεως.

Την Τουρκία του πολιτικού και γεωστρατηγικού, ρευστότατου, προσανατολισμού ορθότατα διατηρούν ως συνομιλητή τους το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε., η Ουάσιγκτον και η Αθήνα.

Στη δύσκολη άσκηση διατήρησης απόλυτης αξιοπιστίας και αποτελεσματικών γεωστρατηγικών επιλογών, συμμάχων και εταίρων, η Αθήνα συμμετέχει με αναβαθμισμένο πολιτικό και πολιτιστικό λόγο.

Οι συνεργασίες, διμερείς, τριμερείς, ευρύτερες, πολιτικές, αμυντικές, ενεργειακές και πολιτιστικές, επιβεβαιώνουν την αποτελεσματικότητα των ελληνικών κυβερνητικών επιλογών.

Ελληνικά κέρδη

Όσοι απαιτούν χειροπιαστές επιβεβαιώσεις της αποτελεσματικότητας των διπλωματικών κινήσεων της παραδοσιακής και δημόσιας διπλωματίας μας προτρέπονται να στραφούν με περισσότερη προσοχή σε κάθε πρόσφατη εξέλιξη, ακόμη και στα θέματα των Πατριαρχείων στην περιοχή ΜΕΝΑ, για να διαπιστώσουν ότι ακόμη και στις δυσμενέστερες συνθήκες επιτυγχάνεται πολιτιστική παρουσία και διεύρυνση της διδασκαλίας των ελληνικών γραμμάτων και της γλώσσας μέσω αποτελεσματικής δημόσιας διπλωματίας.

Όταν η εξωτερική πολιτική επιτυγχάνει θετικά αποτελέσματα χρησιμότερη είναι η διατήρηση της ήπιας και σταθερά ενεργούς παρουσίας παρά ο πανηγυρισμός και η θριαμβολογία.

Οι συνολικές ελληνικές δράσεις συμπεριλαμβάνουν πολλαπλές εκφράσεις της διπλωματίας. Αναδεικνύοντας όλες τις επιτυχίες, που μακροχρόνια επεξεργάζεται το υπουργείο Εξωτερικών, κάθε ενδιαφερόμενος και ιδιαίτερα ο ελληνικός λαός ενημερώνονται για την κινητικότητα και δημιουργικότητα της ελληνικής διπλωματίας προκειμένου να αναδεικνύεται το συνδυασμένο έργο της εξωτερικής και αμυντικής ετοιμότητας της Ελλάδας.

Ο Πιλάτος Στόλτενμπεργκ

Ο κ. Γενς Στόλτενμπερκ επανέλαβε για μία ακόμη φορά, όπως οφείλει από τη θέση του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, τη στρατηγική σημασία Ελλάδας και Τουρκίας για τις συμμαχικές και ευρωπαϊκές γεωστρατηγικές επιδιώξεις.

Το πλαίσιο δεν μεταβάλλεται για τα μέλη της Συμμαχίας όσο η Τουρκία επιλέγει να παραμένει στους κόλπους του ΝΑΤΟ εκφράζοντας ακόμη και ακραίες απόψεις που συνδυάζονται με πρωτόγνωρες για τη Συμμαχία νέες φιλορωσικές εξοπλιστικές επιλογές.

Όμως, προσεγγίζοντας με ψυχραιμία τα γεγονότα διαπιστώνεται ότι το κύριο θέμα, που πρέπει να αντιμετωπίσει η Άγκυρα, προκαλείται αποκλειστικώς από τουρκικές επιλογές, που εξοβελίζουν την Άγκυρα στα όρια της συμμαχικής αναδιάρθρωσης, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται για τη χώρα και τον τουρκικό λαό η στρατηγική Ερντογάν.

Η Αθήνα, σεβόμενη τις συμμαχικές υποχρεώσεις της και το Διεθνές Δίκαιο, δεν αποκλείει την Άγκυρα από τους συνομιλητές στη βάση των διεθνών προϋποθέσεων και όχι στη λογική Ερντογάν.

Η εθνικιστική προκλητικότητα αναγκάζει τον προσεκτικό κ. Καλίν, που εξυπηρετεί την πολιτική διαδρομή Ερντογάν, να προσέλθει στο λεκτικό που επιβάλλουν οι εθνικιστές και το βαθύ κράτος, το οποίο δεν κατόρθωσε, παρά τις συνεχείς προσπάθειές του, να περιορίσει ο Τούρκος Πρόεδρος.

Το μίγμα θρησκείας και οικονομικής προόδου, που προσπάθησε να επιβάλει ο κ. Ερντογάν, δεν αποδείχθηκε ικανό για να παραμερίσει τη στρατιωτική κυριαρχία στο πολιτικό σύστημα της Τουρκίας και συνεπώς την απόλυτη κυριαρχία του Κεμαλισμού. Έπειτα από είκοσι και πλέον χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τον κ. Ερντογάν και το ισλαμικό του κόμμα η Τουρκία συνεχίζει να αναζητά πολιτική, οικονομική και κοινωνική ταυτότητα.

Κατά την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, που προβάλλει ο Έλληνας πρωθυπουργός και το σύνολο των ελληνικών κομμάτων, η διάσταση της τουρκικής πραγματικότητας σε όλη της την επικινδυνότητα πρέπει να παρουσιάζεται, επειδή αφορά την πραγματικότητα και στους κοινούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ.

Μόνο με τη συνεχή παρουσίαση των αδυναμιών που προκαλούνται από την τουρκική συμμετοχή στη Συμμαχία θα μπορέσουν όλοι σταδιακά να αντιλαμβάνονται, με απόλυτη γνώση, το σύνθετο συμμαχικό εσωτερικό περιβάλλον που διαμορφώνεται από τις συγκρούσεις που προκαλούνται από τις οποιεσδήποτε ανησυχίες του τουρκικού πολιτικού συστήματος και τη σταθερή επίκληση των καταστατικών και δημοκρατικών αρχών που προσδιορίζουν το ΝΑΤΟ, αλλά και τη μεγάλη πλειοψηφία των ατλαντικών συμμάχων.

Η παρουσία του ΝΑΤΟ στο νέο περιβάλλον που εκβιαστικά προωθείται από τη Μόσχα, που ακολουθείται από την Άγκυρα, και η προώθηση του γεωστρατηγικού του προγραμματισμού δεν μπορεί να εξελιχθεί με επιτυχία όσο στους συμμαχικούς κόλπους η Άγκυρα θεωρεί αντιπάλους της σημαντικά μέλη της Συμμαχίας και εχθρούς, που πρέπει να αντιμετωπίσει με τα όπλα, γείτονες που στρατηγικά ολοκληρώνουν τους στόχους του ΝΑΤΟ στην περιοχή των Βαλκανίων, της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της ευρύτατης περιοχής ΜΕΝΑ.

Διαβάστε επίσης:

Μικρομεσαίοι πνιγμένοι στα χρέη

«Παρακρατικός μηχανισμός με κάλυψη Μητσοτάκη»: Στη Δικαιοσύνη πέφτει το βάρος από το ΠΑΣΟΚ για τις υποκλοπές

Σφυροκόπημα ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση