Χωρίς κυβέρνηση, χωρίς αντιπολίτευση και κροκοδείλια δάκρυα για την αποχή – Η ιστορία μία καθολικής απόρριψης

Οι χθεσινές ευρωεκλογές ίσως αποτελέσουν τομή στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Ίσως, πάλι, απλώς να είναι η πρώτη πράξη ενός αδιέξοδου δράματος στην κρίση αντιπροσώπευσης, που βιώνει η ελληνική κοινωνία.

Σε κάθε περίπτωση, η αναμέτρηση είναι case stady. Υποχρεούνται όλοι να μελετήσουν με ειλικρίνεια και πραγματική διάθεση αυτοκριτικής τη συμπεριφορά και τις επιλογές των ψηφοφόρων. Διότι είναι η πρώτη φορά που εκφράζεται μία τέτοια καθολική απόρριψη για το πολιτικό σύστημα και τους συγκεκριμένους εκπροσώπους

του, κόμματα και πρόσωπα.

Με τρεις τρόπους:

–      Με το ρεκόρ αποχής. Συμβατικές εξηγήσεις υπάρχουν πολλές. Ο καιρός, η έλλειψη διακυβεύματος, λέει, η κόπωση από τις πολλές κάλπες και άλλα τέτοια. Αλλά στην πραγματικότητα είναι κυρίως μία η εξήγηση: Οι πολίτες επέλεξαν να απέχουν διότι θεωρούν πως δεν η πολιτική και οι πολιτικοί δεν έχουν (ή δεν θέλουν να δώσουν) απαντήσεις στα προβλήματά τους. Η αποχή είναι για ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος μία συνειδητή πράξη δυσφορίας προς το πολιτικό σύστημα. Όποιος το καταλάβει, το ερμηνεύσει και το προσεγγίσει έτσι, ίσως καταφέρει να αναστρέψει αυτές τις συμπεριφορές. Αλλιώς τα κροκοδείλια δάκρυα είναι μόνο για το τηλεοπτικό θέαμα.

–      Με την πολιτική απογύμνωση της κυβέρνησης. Μέσα σε ένα χρόνο το 41% των εθνικών εκλογών έγινε 28%, σε μία ραγδαία πτώση, για την οποία δεν αρκεί η εξήγηση περί χαλαρού χαρακτήρα των ευρωεκλογών. Η κυβέρνηση, πέρα από τις αμαρτίες της πρώτης θητείας, που καλύφθηκαν κάτω από το χαλί της περσινής νίκης της ΝΔ, καταγράψει χείριστες επιδόσεις σχεδόν σε όλους τους τομείς. Ακρίβεια, οικονομία, υγεία, διαφθορά, κράτος δικαίου (Τέμπη), σκάνδαλα (emails). Παντού. Όλα τα ποιοτικά στοιχεία σχεδόν όλων των γκάλοπ κατέγραφαν αυτήν την αποτυχία εδώ και καιρό. Η ευρωκάλπη απλά την πιστοποίησε. Ουσιαστικά η κυβέρνηση απονομιμοποιήθηκε χθες βράδυ και μόνο η έλλειψη εναλλακτικής λύσης για τη διακυβέρνηση της χώρας, την κρατά στη θέση της.

–      Με την αποδοκιμασία της αντιπολίτευσης, τουλάχιστον στις δύο κύριες εκφράσεις της: Τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά οι ψηφοφόροι επισήμαναν με τις επιλογές τους ότι δεν θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ ικανές δυνάμεις για να σηκώσουν το βάρος της αντιπολίτευσης προς τη ΝΔ. Και κατ’ επέκταση δεν θεωρούν τα δύο κόμματα ως εναλλακτική κυβερνητική λύση. Δεν τους έδωσαν καν το δικαίωμα να το σκέφτονται, για την ακρίβεια. Τα μαθηματικά τρικ του τύπου «μειώσαμε τη διαφορά από τις εθνικές», ή «ανεβήκαμε μία μονάδα» είναι πομφόλυγες. Όταν η κυβέρνηση χάνει 13 μονάδες και ο μεν ΣΥΡΙΖΑ πέφτει τρεις μονάδες και το ΠΑΣΟΚ κερδίζει μόλις μία, τότε το μήνυμα των ψηφοφόρων είναι καθαρό: «Δεν μας κάνετε».

Τα τρία μεγάλα κόμματα θα κάνουν τις κινήσεις τους προφανώς. Η κυβέρνηση για παράδειγμα θα ανασχηματιστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξαναδεί πολλά από όσα (δεν) έκανε. Και το ΠΑΣΟΚ δεν θα αποφύγει τη συζήτηση.

Αλλά η χώρα θα βαδίσει για καιρό στο πολιτικό κενό.

Χωρίς να περιμένει κάτι ουσιαστικό από κυβέρνηση και αντιπολίτευση.

Με διαλυμένους τους θεσμούς – με καίρια ευθύνη εδώ της κυβέρνησης.

Μοιάζει σαν απονενοημένο διάβημα μίας κοινωνίας σε απόγνωση

Αλλά είναι καιρός να γίνει και άγχος των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων αυτή η κατάσταση.

Διαβάστε επίσης:

Προς εκλογές αδιαφορίας, ρεκόρ αποχής και πιθανών εκπλήξεων

Ευρωεκλογές με ζέστη και πρόγραμμα

Το διακύβευμα είναι ένα: Μια δυνατή Ελλάδα, σε μια δίκαιη Ευρώπη

Keywords
Τυχαία Θέματα
Χωρίς κυβέρνηση,χωρίς αντιπολίτευση και κροκοδείλια δάκρυα για την αποχή – Η ιστορία μία καθολικής απόρριψης