Δεν γίναμε… Συρία, αλλά τελικά ούτε Βουλγαρία καταφέραμε να γίνουμε

12:30 3/1/2025 - Πηγή: Το Ποντικι

Δεν ξέρω γιατί ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας κάνει πολιτικές δηλώσεις το 2025 για το… 2015.

Πιθανόν βέβαια δεν έχει καν σημασία γιατί τις κάνει.

Αν τις κάνει για να αυτοαποθεωθεί, θεωρώντας ότι ο ίδιος έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην παραμονή της χώρας στο ευρώ, είναι δικό του θέμα και δεν αφορά κανέναν ο προσωπικός απολογισμός του. Αν έτσι νομίζει, ας το νομίζει.

Αν τις κάνει για να υποβάλλει εμμέσως το ενδιαφέρον του για

την προεδρία της Δημοκρατίας, μέρες που είναι, μάλλον ατύχησε. Ο Μητσοτάκης δεν έχει τέτοιες αυτοκτονικές πολιτικές τάσεις να προάγει τον κεντρικό τραπεζίτη στην ανώτατη πολιτειακή θέση, ειδικά όταν οι τράπεζες συγκεντρώνουν την απέχθεια της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.

Έχει όμως ένα ενδιαφέρον το περιεχόμενο των δηλώσεων από ιστορικής απόψεως, αλλά και τρέχουσας κατάστασης.

Ο Γιάννης Στουρνάρας αφού κάνει μερικές υπερβάσεις λογικής και ιστορικών δεδομένων, καταλήγει στον αφορισμό ότι εάν βγαίναμε από το ευρώ η Ελλάδα θα γινόταν… Συρία.

Πέρα από το ότι η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ έχει… χαιρετήσει την αλλαγή ηγεσίας στη Συρία (!!!), άρα μάλλον καλά τα πάει με βάση τη λογική του Μαξίμου, η Συρία, μένει ένα ερώτημα ως προς τι ακριβώς εννοεί ο κεντρικός, για λίγο ακόμα, τραπεζίτης.

Εννοεί άραγε ότι η χώρα θα πήγαινε σε εμφύλιο, σε διαμελισμό, σε καταστροφή; Υπάρχει σύγκριση ανάμεσα σε μία δημοκρατική, ευρωπαϊκή χώρα και στην Συρία, είτε του Άσαντ, είτε των (μετανοημένων;) τζιχαντιστών;

Υπάρχει αλήθεια νόημα σε μία τέτοια κουβέντα, που είναι εντελώς θεωρητική; Ανεξαρτήτως της άποψης που μπορεί να έχει κάποιος, η συζήτηση αυτή είναι εντελώς παρελθοντολογική οπτική και αφορισμοί αυτού του τύπου δεν αφορούν κανέναν πλέον.

Περισσότερη σημασία έχει να γίνει μία συζήτηση για να αποφύγει η χώρα μία νέα χρεοκοπία – διότι η χρεοκοπία του 2009 με 2010 έφερε τα μνημόνια και την απειλή εξόδου από το ευρώ (απειλή που διατυπώθηκε ευθέως το 2012, πολύ πριν το 2015), παρά να κάνει υποθέσεις αυτοαναφορικής δήθεν δικαίωσης.

Και για να είμαστε και ακριβείς και σύγχρονοι, ιδού τι έγραψε και τι γράφει η ιστορία:

Το όχι στην έξοδο από το ευρώ το είπε ο ίδιος ο εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας το 2015. Τι άποψη είχε ο Στουρνάρας, ο Παυλόπουλος ή ο Μπατσινίλας μέτρησε ίσως, αλλά την τελική επιλογή την έκανε η τότε κυβέρνηση και ο επικεφαλής της, ο Τσίπρας. Και την επιλογή την έκανε συνειδητά, όπως ακριβώς είχε περιγράψει τις προθέσεις του ο Τσίπρας ήδη από τον Νοέμβριο του 2103, για όσους παρακολουθούν με ψυχραιμία.

Και το 2015, όπως και νωρίτερα, το 2012, επιλέχθηκε το «μένουμε Ευρώπη». Από τότε το «μένουμε Ευρώπη» έχει εξελιχθεί και με ευθύνη του κεντρικού τραπεζίτη στο… «βλέπουμε Ευρώπη από μακριά».

Η απόκλιση της Ελλάδας από το ευρωπαϊκό μέσο όρο είναι ραγδαία και πολυεπίπεδη:

Στο κράτος δικαίου, και τη λειτουργία των θεσμών και της δικαιοσύνης,στη σύγχρονη οργάνωση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης,στην αντιμετώπιση των καρτέλ μεταξύ των οποίων και των τραπεζικών,στην αγοραστική δύναμη φτάσαμε να είμαστε τελευταίοι, πίσω τελικά και από την Βουλγαρία.

Άρα, καλό είναι να μην πολιτικολογεί ο κεντρικός τραπεζίτης, όταν με την ανοχή του ή την ανικανότητά του γίνεται αυτό το πάρτι των τραπεζών, που όμοιό του δεν συναντάς πουθενά στην Ευρώπη. Και μάλλον, ούτε καν στη Συρία!

Διαβάστε επίσης

Η επιδίωξη για κουρδικό κράτος και η πραγματικότητα

Η κοινωνία δεν χρειάζεται σόου, αλλά πολιτική

Οι εξελίξεις στην Συρία, πόσο και πότε, θα επηρεάσουν τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας;