Είναι ο εμβολιασμός (η λύση), ηλίθιε!

Η συμπεριφορά μιας -αποφασιστικής σημασίας για την καταπολέμηση του κορωνοϊού– κοινωνικής ομάδας, θυμίζει τον άρρωστο εκείνο που πείθει τον εαυτό του να μην πάει στο νοσοκομείο θεωρώντας ότι θα του «περάσει» όπου να ‘ναι και θα γλυτώσει την ταλαιπωρία. 

Παρακολουθώντας κανείς εδώ και δυο χρόνια αυτή την πρωτόγνωρη στα παγκόσμια χρονικά πανδημία που κτύπησε όλο τον πλανήτη, διαπιστώνει  ότι μερικές φορές οι άνθρωποι νιώθουν καλύτερα όταν βρουν κάποιον να του φορτώσουν το φταίξιμο. Θέλουν να αποδώσουν ευθύνες νιώθοντας μάλλον κάπως ανακουφισμένοι από αυτή τη διαδικασία η οποία προφανώς δεν

φέρνει κανένα αποτέλεσμα -απλά ζητά εύκαιρα εξιλαστήρια θύματα. Είτε ξέφυγε από τα εργαστήρια της Γουχάν είτε από σπειροειδείς γαλαξίες, για να την αντιμετωπίσουμε οφείλουμε να εμβολιαστούμε.  

Κάθε μέρα παρακολουθούμε τα ΜΜΕ να θέτουν  επίμονα και ανατριχιαστικά επαναλαμβανόμενα  ερωτήματα  που δεν έχουν απαντήσεις. Πότε θα ανοίξουμε, πότε θα κλείσουμε, πότε θα περάσει η πανδημία, πότε θα φοράμε μάσκες και πότε όχι, πότε περίπου θα αποφασίσει ο κύριος Θεμιστοκλής να εμβολιαστεί -προ ή μετά θάνατον-, αν μεταδίδεται  με την θεια μετάληψη, με τις διαδηλώσεις του ΚΚΕ και τις πορείες του Σύριζα ή τα κορωνοπάρτι  της νεολαίας. 

Φυσικά και αυτά τα φαινόμενα φαιδρότητας  τα οποία παρ’ όλα αυτά  αποτελούν τον βασικό πυρήνα του δημόσιου διαλόγου γύρω από την πανδημία, παρατηρούνται παντού και δεν είναι εγχώρια ιδιοτροπία.  Σε -υποτίθεται- πολύ πιο πολιτισμένες και συγκροτημένες κοινωνίες παρατηρούμε απίθανες συμπεριφορές που σε καμία περίπτωση δεν θα πιστεύαμε ότι μπορούσαν να υπάρξουν.

Υπάρχει  πλέον έντονη η βιάση να ξαναμπεί ο κόσμος στο ρυθμό του και η φιλολογία ότι δικαίως αγανακτεί. Ωστόσο, δύσκολα θα πείσει κανείς  την πανδημία ότι… συμπεριφέρεται άδικα και παραβαίνει  τους κανόνες δικαίου. Όπως γίνεται  αντιληπτό, κανένα κοινοβούλιο ή κονκλάβιο δεν μπορεί, όσες αποφάσεις και αν λάβει, να τερματίσει την πανδημία. Η πανδημία θα κάνει το κύκλο της σύμφωνα  με τις δυνατότητες που θα της παράσχουν οι νέοι «που δεν αντέχουν άλλο», οι επιχειρήσεις που κινδυνεύουν με καταστροφή, η παγκόσμια οικονομία που κοντεύει να στερέψει.

Όσο αφορά το δικό μας ρόλο, την δική μας συμμετοχή σε αυτή την προσπάθεια, τα πράγματα είναι απλά: εμβολιαζόμαστε και προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να πείσουμε όσους περισσότερους μπορούμε να  εμβολιαστούν.  Είναι απορίας άξιο το πώς δυο χρόνια περίπου δεν έχουμε κατανοήσει ότι η μόνη αποτελεσματική απάντηση στην πανδημία είναι ο πάνδημος εμβολιασμός…   

Keywords
Τυχαία Θέματα