Ελληνική λογοτεχνία – καλοκαιρινές κυκλοφορίες

07:01 26/7/2021 - Πηγή: Το Ποντικι

Αυτό το καλοκαίρι στις ελληνικές παραλίες θα διαβάσουμε ελληνικές ιστορίες!

Χριστόφορος Μηλιώνης

Ανθολογία διηγημάτων

Εισαγωγή – Ανθολόγηση: Ελισάβετ Κοτζιά, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Αλέξης Ζήρας

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Σελ.: 368

Ο Μηλιώνης, ένας συγγραφέας ανοιχτός στις νεότερες πεζογραφικές τάσεις, δεν έπαψε να συνδιαλέγεται με την ελληνική πεζογραφική παράδοση, ιδίως με εκείνη τη γραμμή της «εξομολογητικής αναμνημόνευσης» που αρχίζει με τον Βιζυηνό και τον Παπαδιαμάντη

και φτάνει ώς τον Δημήτρη Χατζή, τον Γιώργο Ιωάννου και τους μεταγενέστερους. Για αυτό και, όπως εκείνοι, στα διηγήματα, στα χρονικά και στα μυθιστορήματά του δεν υπήρξε ακραιφνώς ρεαλιστής. Στην πλειονότητά της η λογοτεχνία του βασίζεται σε έντονα και πυκνά προσωπικά βιώματα, με συνέπεια το υποκειμενικό στοιχείο να αναδύεται συνεχώς και από παντού. Έτσι, δινόταν ένας βαθύς συναισθηματικός τόνος σε ό,τι έγραφε, που δεν τον άφηνε να αποστασιοποιείται από τις μυθοπλασίες του.

Γιώργος Σκαμπαρδώνης

Προσοχή: εποχιακή διέλευση βάτραχων

Εκδόσεις: Πατάκη

Σελ.: 226

Με μια νέα συλλογή 25 διηγημάτων επανέρχεται ο γνωστός Θεσσαλονικιός διηγηματογράφος προσδίδοντας στη λεπτομέρεια κυρίαρχο νόημα ζωής. Μεταξύ φαντασίας – μύθου και γεγονότος μετακινούνται οι φράσεις, βάτραχοι που φεύγουν ομαδικά απ’ την ξεραμένη λίμνη και πηγαίνουν και γεννάνε νοήματα και μυστικά σε κρυφούς λασπόλακκους ή σε χαμηλά ποτάμια: νέες λέξεις – γυρίνους με πυρακτωμένες ουρές και διαδρομές που φωσφορίζουν. Στην ανυφαντική της διήγησης αυτοί οι γυρίνοι, όταν μεγαλώσουν, γίνονται άλλοτε πρίγκιπες κι άλλοτε νεροκότσυφες.

Βασίλης Χ. Κωνσταντίνου

Πέντε εβδομάδες της Δάφνης

Εκδόσεις: Εστία

Σελ.: 278

Τη στιγμή που η Δάφνη αποφασίζει να ακολουθήσει τον μίτο της ιστορίας, που της εκμυστηρεύθηκε ο πατέρας της λίγο πριν πεθάνει, δεν έχει ιδέα για το τι πρόκειται να επακολουθήσει. Οι επόμενες πέντε εβδομάδες θα αλλάξουν τη ζωή της για πάντα. Στην προσπάθειά της να διαλευκάνει το μυστήριο γύρω από τα σπαράγματα παπύρου που έπεσαν από την εικόνα της Παναγίας της Φιλερήμου, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον υπόκοσμο του λαθρεμπορίου τσιγάρων και της μαφίας. Θα γνωρίσει όμως και τον έρωτα της ζωής της, για τον οποίο είναι διατεθειμένη να κάνει οτιδήποτε χρειαστεί. Η αναζήτησή της θα την οδηγήσει στην Ποντγκόριτσα, στην Ιερουσαλήμ, στη Ρόδο και από εκεί στη Λάρνακα, όπου θα έχει αίσιο τέλος.

Θερινοί Έρωτες

Επιμέλεια: Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, Μπελίκα Κουμπαρέλη

Εκδόσεις: Καστανιώτη

Σελ.: 346

Πώς αντιλαμβάνονται οι συγγραφείς τον έρωτα και το καλοκαίρι; Είναι μόνο αυτό που καταγράφεται ή κάτι πέρα απ’ τις λέξεις, κάτι που οδηγεί στην ψυχή; Ερωτευόμαστε τον άλλο ή κάτι φανταστικό; Αν το πλάσμα που ερωτευόμαστε είναι ένας καθρέφτης του εαυτού μας, τι συμβαίνει όταν οι αντανακλάσεις γίνονται κείμενο;

Πώς καταγράφονται, αφού στη γραφή το αντικείμενο του πόθου δεν είναι πλάσμα υπαρκτό, σωματοποιημένο, αλλά μόνο λέξεις;

Στον συλλογικό αυτό τόμο σαράντα εννιά συγγραφείς αντιμετωπίζουν το διπλό θέμα ως εφαλτήριο για κείμενα ιστορικά, βιωματικά, σουρεαλιστικά, ψυχαναλυτικά, θεατρικά αλλά και πολιτικά, ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Οι ιστορίες τους μοιάζουν με ορθάνοιχτα παράθυρα του ίδιου σπιτιού, όπου εμπεριέχεται ολόκληρη η ελληνική πραγματικότητα.

Αποπνέουν τρυφερότητα, νοσταλγία, λαχτάρα, πίκρα, αγωνία, αθωότητα, πόνο, χαρά, μοναξιά, ελπίδα και αμέτρητα άλλα συναισθήματα. Αόρατο υφάδι συνδέει τις λέξεις χαρίζοντάς μας ένα εντυπωσιακό πανόραμα, όπου ο έρωτας και το καλοκαίρι ανασύρουν μνήμες που μας ελκύουν και μας λυτρώνουν.

Τα έσοδα από τα δικαιώματα του βιβλίου θα δοθούν στους Γιατρούς του Κόσμου – Ελληνική Αντιπροσωπεία

Ελένη Καραμαγκιώλη

Μονωτική ταινία

Εκδόσεις: Ιωλκός

Σελ.: 176

Δεκαέξι ιστορίες για ανθρώπους χωμένους στα κουκούλια τους. Άντρες και γυναίκες που ζουν στη μεγάλη πόλη κάνοντας μικρά όνειρα. Άνθρωποι αεροστεγείς – τουλάχιστον έτσι φαίνονται – που άλλοτε λυτρώνονται κι άλλοτε εγκαταλείπονται στην τύχη τους.

Πάντοτε, όμως, κινούνται. Τρέχουν ν’ αποφύγουν λακκούβες με θείους –που δεν αγαπάνε σαν θείοι – και με φυτά – μάρτυρες θλιβερών ιστοριών, σφυρίζουν στο τρένο ξαφνικά, χτυπάνε κουδούνια αγνώστων, ξύνουν τοίχους με τα χέρια τους, βουτάνε σε πισίνες για να κρυφτούν, βάζουν ηλεκτρική σκούπα για να φέρουν κοντά τους αυτούς που αγάπησαν, καταστρέφουν παιδικά πάρτι…

Κάνουν ό,τι μπορούν για να παραμείνουν προστατευμένοι, μονωμένοι – ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζουν.

Τζούλια Γκανάσου

Γόνιμες μέρες

Εκδόσεις: Γκοβόστη

Σελ.: 144

Ένας άντρας βρίσκεται αναίσθητος δίπλα σε έναν νεκρό. Χαρακτηρίζεται ως ύποπτος. Του χορηγείται φάρμακο ώστε να βγει από το κώμα και να δώσει κατάθεση. Θυμάται την τελευταία αίσθηση προτού κλείσει τα μάτια: γινωμένο πορτοκάλι, γλυκό. Θυμάται έναν άντρα αιμόφυρτο και έναν σκελετό βλοσυρό. Ξαφνικά, αποκτά πρόσβαση στην εποχή πριν από τα πέντε του χρόνια, πριν από τη μνήμη, στην αχαρτογράφητη ζώνη της ύπαρξης. Κυριαρχεί μια γυναίκα της οποίας αναζητά τη μορφή, ένα μυστικό που του κλέβει, τελικά, τη φωνή.

Την ίδια ώρα, ακούει τους δικούς του να ομολογούν όσα έπρεπε να αγνοεί. Ένα κυνήγι θησαυρού στα πρώτα χρόνια της ζωής, μια αφήγηση από και προς το σώμα, μια πορεία ανασύστασης ύστερα από πτώση σε γκρεμό, ένα παζλ που ξορκίζει την απώλεια κι ο πόθος του νέου προορισμού με αφορμή την επιβίωση, το όνειρο και, πάντα, την ελπίδα.

Διαβάστε επίσης:

Μια ρηξικέλευθη αφήγηση της Ελληνικής Επανάστασης

Ένα «μπουλούκι» από το μέλλον…

«Μήδεια» του Μποστ