Εργατική, λαϊκή αντιπολίτευση μαζί με το λαό

Στις 20 Νοέμβρη οι εργαζόμενοι, με σύνθημα «Λεφτά για μισθούς, Υγεία, Παιδεία – Έξω η Ελλάδα απ’ του πολέμου τα σφαγεία!» απεργούν, βαδίζουν με κοινό αγωνιστικό βηματισμό σε όλη τη χώρα απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων που καταδικάζουν τη ζωή τους. Διεκδικούν συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς, προστασία του εισοδήματός τους, μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία στο ύψος των δυνατοτήτων που προσφέρει

η ανάπτυξη της τεχνολογίας, απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.

Δίνουν αγωνιστική απάντηση στις θλιβερές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που συγκροτούνται από στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς και σπέρνουν την υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική και τη μοιρολατρία μέσα στους εργαζομένους. Έχουν καθοριστικό ρόλο στην κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων με τη στήριξη που έδωσαν στην επιχειρηματολογία των εργοδοτών και της κυβέρνησης για τους λεγόμενους εθνικούς στόχους της ανάπτυξης, που γίνεται στις πλάτες των εργαζομένων με την υπονόμευση εργατικών αγώνων.

Απέναντι στα «μυξοκλάματα» των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας για την υποτιθέμενη έλλειψη αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση της ΝΔ, ο απεργιακός ξεσηκωμός που κλιμακώνεται με την πανεργατική απεργία, εκφράζει την εργατική, λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι σε αυτή την πολιτική. Είναι γνήσια, γι’ αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη βολική για την κυβέρνηση αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων που στηρίζουν όλες τις στρατηγικές επιλογές της, που τις κάνουν πλάτες για τη συμμετοχή της χώρας στη σφαγή λαών, στη Μέση Ανατολή και αλλού. Δεν έχει σχέση με την υποτιθέμενη αντιπολίτευση κομμάτων που ψήφισαν μνημόνια, μείωσαν και από κυβερνητική θέση τα εργατικά εισοδήματα, στήριξαν απλόχερα τα επιχειρηματικά κέρδη, συκοφάντησαν και λοιδόρησαν εργατικούς αγώνες.

Η προσπάθεια για την ενίσχυσή της εκφράστηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, όπου εκπρόσωποι 595 σωματείων, Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων από όλη τη χώρα, σε μια κορυφαία, ζωντανή διαδικασία του εργατικού κινήματος, τη σύσκεψη του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, μετέφεραν τη μαχητική πείρα της δράσης τους με το βλέμμα στραμμένο στην «επόμενη μέρα», για να δυναμώσει ο ταξικός πόλος στο κίνημά τους, η πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, συνολικά στο σύστημα της βαρβαρότητας, της εκμετάλλευσης και των πολέμων. Απέδειξαν ότι η ελπίδα είναι παρούσα, ότι η φωτιά της ταξικής πάλης μπορεί να δυναμώσει, ότι υπάρχουν προϋποθέσεις ώστε η αναμέτρηση με την εργοδοσία, το κράτος της και την κυβέρνησή της να γίνει πιο σκληρή και αποτελεσματική, να διεξαχθεί σε πολύ περισσότερους εργασιακούς χώρους, να συντονιστεί πανελλαδικά.

Αυτή η αντιπολίτευση διαμορφώθηκε στους μεγάλους αγώνες των εργαζομένων στα λιμάνια, στα κατασκευαστικά έργα, στα σχολεία, στα νοσοκομεία και αλλού. Ισχυροποιήθηκε στις συγκρούσεις με τη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης, στη διεκδίκηση των σύγχρονων εργατικών δικαιωμάτων απέναντι σε «θεούς και δαίμονες», στην αλληλεγγύη σε κάθε εργαζόμενο που σηκώνει το κεφάλι, σε κάθε σωματείο που διεκδικεί.

Μέσα από την πείρα αυτής της προσπάθειας, από τον πρωτοπόρο ρόλο του ΚΚΕ και της μεγάλης συμβολής των μελών του μέσα στο κίνημα, ενισχύθηκε ο ταξικός προσανατολισμός της, καλλιεργήθηκε η μαχητικότητα, η ανυπακοή σε αντιλαϊκούς νόμους, αδυνάτισε η εμπιστοσύνη των εργαζομένων στο κράτος της εργοδοσίας, αποδυναμώθηκε η επίδραση των κομμάτων της. Αντλήθηκαν συμπεράσματα ότι δεν υπάρχει πίτα που να κρατά όλους χορτάτους, ότι για να κερδίσουν οι εργαζόμενοι πρέπει να χάσει η εργοδοσία, ότι διέξοδος στα αδιέξοδα που φέρνει το σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση των εργαζομένων δεν μπορεί να υπάρξει μέσα σε αυτό, μόνο ο λαός με την πάλη του μπορεί να την ανοίξει.

Είναι στοιχεία που γεννούν αισιοδοξία ότι το εργατικό κίνημα θα ανταποκριθεί στα πολύ μεγάλα καθήκοντα που έχει, σε μια περίοδο που οι αστικές αναλύσεις προβλέπουν ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση ύφεσης της καπιταλιστικής οικονομίας, σε νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση, ταυτόχρονα με την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών πολεμικών συγκρούσεων που τις πληρώνουν οι λαοί με την περικοπή των δικαιωμάτων τους, κυριολεκτικά με το αίμα τους, με γενοκτονίες, με τεράστια «κύματα» προσφύγων και μεταναστών. Ότι δεν θα αποπροσανατολιστεί από τις επιδιώξεις των αστικών κυβερνήσεων και των επιχειρηματικών ομίλων, από τα κάθε λογής σενάρια αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος με σκοπό τη άνοδο της ικανότητάς του να περνά την αντιλαϊκή πολιτική με όσο δυνατόν λιγότερα εμπόδια, αλλά θα υπερασπιστεί με ανάπτυξη της πάλης τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα, σε πανελλαδικά συντονισμένη κοινή δράση, με τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες και τους φτωχούς αγρότες που υποφέρουν από την πολιτική των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων.

Σήμερα που υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να υπάρχει αξιοπρεπής ζωή, δουλειά με δικαιώματα, χρειάζεται ένα εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που το κριτήριο των διεκδικήσεών του θα είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών κι όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Σε αυτή την προσπάθεια το ΚΚΕ είναι και θα παραμείνει πρωταγωνιστής. Εργατική, λαϊκή αντιπολίτευση μαζί με το λαό. Θα συνεχίσει να βρίσκεται με τα μέλη του καθημερινά στους χώρους δουλειάς, στους χώρους εκπαίδευσης, στις γειτονιές, στους δρόμους του αγώνα. Για να ανεβαίνει η διεκδίκηση, για να ενισχυθεί το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, για να αποκτάει αντιμονοπωλιακό, αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο, για να ανατραπεί αυτή η βάρβαρη πολιτική και το σύστημα που την επιβάλλει.

 *Ο Γιώργος Κρητικός είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ 

Διαβάστε επίσης:

Η ιστορία της Αριστεράς συνεχίζεται χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ

ΣΥΡΙΖΑ: Η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απέθανε

Να «επιστρατευθούν» οι μεγιστάνες

Keywords
Τυχαία Θέματα
Εργατική,ergatiki