Φρένο (και) στα ελληνοτουρκικά μέχρι να «μιλήσει» η Ουάσιγκτον – Σήμερα η συνάντηση Γεραπετρίτη με Ρούμπιο

06:11 28/2/2025 - Πηγή: Το Ποντικι

Η ανατολική Μεσόγειος βρίσκεται τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης καθώς, πέρα από τη γεωπολιτική της αξία, η περιοχή θεωρείται ότι κρύβει ελπιδοφόρο ενεργειακό δυναμικό.

Αυτοί είναι και οι λόγοι (οικονομικοί – πολιτικοί) που η Άγκυρα επιδιώκει να εντάξει ολόκληρη την περιοχή στο αφήγημα της «γαλάζιας πατρίδας», το οποίο περιγράφει τις απώτατες φιλοδοξίες της νεο-οθωμανικής παλινόρθωσης.

Απ’ την πλευρά τους οι ελληνικές κυβερνήσεις, υπό την απειλή του τουρκικού casus belli, δεν τολμούν να διακηρύξουν τα εθνικά δικαιώματα σε Αποκλειστική Οικονομική

Ζώνη, γεγονός που αφήνει στο τραπέζι (μαζί με την τουρκική απειλή πολέμου) και το «επιχείρημα» της Άγκυρας ότι τα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο δεν έχουν δικαίωμα σε ΑΟΖ πέραν των έξι μιλίων που είναι τα χωρικά τους ύδατα.

Παρά την απουσία έστω και της ελάχιστης κοινής βάσης, Ελλάδα και Τουρκία συνομιλούν επί δεκαετίες για μια συμφωνία που θα ρυθμίσει τα όρια στην ελληνοτουρκική θαλάσσια μεθόριο και θα εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Η πιθανή κρίση

Επί πρωθυπουργίας του Κυριάκου Μητσοτάκη οι ελληνοτουρκικές σχέσεις διέτρεξαν όλη τη βεντάλια των δυνατών καταστάσεων: από τα πρόθυρα της κρίσης (Έβρος, νότιο Αιγαίο ανατολική Μεσόγειος) το καλοκαίρι του 2020 μέχρι τις επαναλαμβανόμενες συναντήσεις κορυφής και την ενίσχυση της έντασης των συνομιλιών, προκειμένου να υπάρξει μια συνολική διευθέτηση.

Η αλλαγή στη διοίκηση της «αυτοκρατορίας», ωστόσο, επέβαλε επιβράδυνση των διπλωματικών ρυθμών στις ελληνοτουρκικές συνομιλίες, καθώς και οι δύο πλευρές αναμένουν σαφείς ενδείξεις προθέσεων από τη νέα αμερικανική ηγεσία.

Μια πρώτη εικόνα για τις προθέσεις της διοίκησης Τραμπ σε ό,τι αφορά υποθέσεις που περιλαμβάνουν ελληνικά συμφέροντα θα έχει την ευκαιρία να δει ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης στη συνάντησή του (Παρασκευή 28/2) με τον Αμερικανό ομόλογό του Μάρκο Ρούμπιο στην Ουάσιγκτον.

Το καλώδιο

Παρά τον φόβο των τουρκικών αντιδράσεων, η ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί συστηματικά εδώ και πάνω από έναν χρόνο να ολοκληρώσει μια θαλάσσια εργασία: την ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης – Κύπρου.

Αφού πρώτα ξεπεράστηκαν ακανθώδη διαδικαστικά θέματα που απαίτησαν πυρετώδεις διαβουλεύσεις Αθήνας – Λευκωσίας, ξεκίνησε η χαρτογράφηση του βυθού όπου θα ποντιστεί το καλώδιο. Οι εργασίες στην τρέχουσα φάση (η οποία με βάση το συμβόλαιο λήγει στις 28.2.2025) έχουν ανατεθεί σε γαλλική εταιρεία, το πλοίο της οποίας εργάστηκε (χωρίς να ολοκληρώσει τη διαδρομή) επιτηρούμενο από τουρκικά πολεμικά πλοία.

Με τον τρόπο αυτόν, δηλαδή την παρουσία του πολεμικού της ναυτικού, στις εργασίες που γίνονται λίγο μόλις έξω από τα χωρικά ύδατα των ελληνικών νησιών, όπως η Κάρπαθος, η Κάσος κ.λπ., η Άγκυρα υπογραμμίζει τις θέσεις της:

• Τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ πέρα από τα έξι μίλια.

• Στην εν λόγω περιοχή υπάρχει τουρκική ΑΟΖ με βάση το τουρκολιβυκό μνημόνιο.

• Τίποτε δεν μπορεί να γίνει στην ανατολική Μεσόγειο δίχως τη σύμφωνη γνώμη της Άγκυρας.

Μέχρι στιγμής, και παρά το γεγονός ότι το συμβόλαιο της εταιρείας που έχει αναλάβει τις έρευνες για την πόντιση του καλωδίου λήγει, δεν έχει γίνει γνωστό ούτε αν και πότε θα ανανεωθεί για να συνεχιστούν οι εργασίες, ούτε έχει εκδοθεί κάποια νέα Νavtex που να γνωστοποιεί μελλοντικές ημερομηνίες για την επανέναρξη των εργασιών. Πρόκειται, προφανώς, για ενέργεια που η ελληνική κυβέρνηση θα αναλάβει, αφού πρώτα σταθμίσει τα αποτελέσματα της πρώτης υψηλού επιπέδου ελληνοαμερικανικής επαφής (Γεραπετρίτης – Ρούμπιο) και αποκτήσει μια σαφέστερη εικόνα των επιδιώξεων της διοίκησης Τραμπ στην περιοχή…

Ανάμεσα στους «γίγαντες»Φτερό στον άνεμο η ελληνική εξωτερική πολιτική

Είναι κάτι περισσότερο από ορατή η αμηχανία της ελληνικής κυβέρνησης μετά την αλλαγή του ενοίκου του Λευκού Οίκου.

Η «τακτοποιημένη» κατάσταση επί Μπάιντεν – η οποία μάλιστα είχε λάβει και πανηγυρικούς τόνους με την ομιλία του Μητσοτάκη στο Κογκρέσο, όπου εμφανίστηκε σημαιοφόρος της δυτικής σταυροφορίας κατά του Πούτιν – πήγε περίπατο όταν στον «θρόνο» της αμερικανικής αυτοκρατορίας κάθισε ο Τραμπ, ο οποίος «έδειξε» μια άλλη γωνία προσέγγισης των προβλημάτων στην Ευρώπη με επίκεντρο τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Ο Τραμπ ήρθε (αν δεν ήταν ήδη) σε άμεση επαφή με τον Πούτιν, και όπως φαίνεται προχώρησε μαζί του σε συμφωνία, με την οποία μοιράστηκαν μεταξύ τους την Ουκρανία (πόρους και εδάφη), αφήνοντας τους Ευρωπαίους να πληρώσουν τον λογαριασμό που συνεπάγονται τα μεταπολεμικά ζητήματα ασφαλείας.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση των λεπτομερειών για να κατανοήσει κάποιος τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η ελληνική διπλωματία. Αρκεί να θυμηθεί τα όσα ο ίδιος ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί του, αλλά και ολόκληρο το ελληνικό σύστημα εξουσίας έλεγαν όλο αυτά τα χρόνια κατά του Πούτιν και της Ρωσίας, διαλύοντας στην κυριολεξία κάθε δίκτυο ελληνορωσικής επαφής.

Κάποια πράγματα δεν ξεχνιούνται…

Σε αυτήν τη δύσκολη θέση βρέθηκε τις προηγούμενες ημέρες η ελληνική διπλωματική αποστολή στα Ηνωμένα Έθνη, όπου στη Γενική Συνέλευση υπερψήφισε το ουκρανικό – ευρωπαϊκό ψήφισμα (το οποίο καταψήφισαν οι ΗΠΑ) για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, καταδικάζοντας τον εισβολέα Πούτιν κ.λπ., ενώ ως Μη Μόνιμο Μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας απείχε στο ψήφισμα που υιοθετήθηκε (και) με τις ψήφους ΗΠΑ και Ρωσίας…

Η ελληνική κυβέρνηση προς το παρόν μπόρεσε να «κρυφτεί» συντασσόμενη πίσω από την ευρωπαϊκή θέση (που επίσης δεν είναι ενιαία, καθώς η Ουγγαρία καταψήφισε το ουκρανικο – ευρωπαϊκό ψήφισμα). Πρόκειται, ωστόσο, για διόλου ασφαλή κρυψώνα, καθώς ο μεν Τραμπ έχει γραμμένη στα παπούτσια του Μασκ την Ε.Ε., ο δε Πούτιν δεν ξεχνά…

Διαβάστε επίσης:

Νέα Αριστερά: Ζητά τη διαφύλαξη των ειρηνικών συγκεντρώσεων

KKE: Καλεί να «βουλιάξουν» οι δρόμοι και οι πλατείες αύριο

Τέμπη: Ο φόβος της κυβέρνησης πριν τα συλλαλητήρια – Οι άστοχες ενέργειες και το κοινωνικό ρεύμα