Γιατί μετά από 8 χρόνια λιτότητας η Ευρωπαϊκή Αριστερά δεν ανακάμπτει

13:12 29/3/2016 - Πηγή: Το Ποντικι

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η Ευρωπαϊκή αριστερά μοιάζει διχασμένη σε δύο στρατόπεδα, το ένα χάνει τις εκλογές και το άλλο δεν μοιάζει να θέλει να τις κερδίσει, γράφει το Politico. Οκτώ χρόνια οικονομικής κρίσης, πολιτικών λιτότητας και με την πιο πρόσφατη προσφυγική κρίση, τα παραδοσιακά αριστερά κόμματα, τα οποία κυριαρχούσαν στην Ευρώπη πριν από 15 χρόνια, δεν μπορούν να κεφαλαιοποιήσουν την αντίδραση των πολιτών.

Αρκεί κάποιος να ανατρέξει στα κακόκεφα πρόσωπα των κεντροαριστερών ηγετών που συναντήθηκαν

στο Παρίσι νωρίτερα μέσα στον μήνα για μία Σύνοδο που κάλεσε ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ.

Από τις δηλώσεις του Ολάντ μετά τη συνάντηση, η οποία δεν πρόσφερε καμία σοσιαλδημοκρατική λύση στο πρόβλημα των προσφύγων, ούτε καν στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, είναι εύκολο να διαπιστώσει κάποιος ότι στα πιο πιεστικά προβλήματα, οι ευρωπαίοι ηγέτες της Αριστεράς δεν έχουν να προτείνουν κάποια λύση που θα τους διαφοροποιεί από τους συντηρητικούς.

«Είναι δύσκολο να προσέλθουμε με κοινές ιδέες στα σημαντικότερα ζητήματα των ημερών μας, όταν όλοι υπαναχωρούν στα εθνικά συμφέροντα, τουλάχιστον έτσι όπως αντιλαμβάνονται το εθνικό συμφέρον» είπε ο Γάλλος πρόεδρος για να ερμηνεύσει την έλλειψη κοινής κεντροαριστερής θέσης, είτε στα ζητήματα της οικονομίας, είτε στο ζήτημα του προσφυγικού, αλλά και στο ζήτημα της Ρωσίας.

Η Αριστερά πληρώνει ακριβά τα χρόνια που βρέθηκε στην εξουσία, περίοδο για την οποία οι ψηφοφόροι δεν έχουν καλές αναμνήσεις. Η Αριστερά αντιμετωπίζει απειλές, τόσο από το εσωτερικό, με την άνοδο κινημάτων που ζητούν ριζοσπαστικές οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές και από το εξωτερικό καθώς μεγάλα τμήματα των ψηφοφόρων προσελκύονται από τον ακροδεξιό λαϊκισμό, όπως συμβαίνει με το γερμανικό AfD.

«Σε ολόκληρη την Ευρώπη η Αριστερά έχει χάσει τον κινητήριο μοχλό της, που για χρόνια αποτελούσαν τα εργατικά σωματεία. Έτσι έχουν χάσει το βασικό δρόμο επικοινωνίας με μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και δεν έχουν βρει κάτι για να αποκαταστήσουν την επικοινωνία» λέει ο André Gattolin, πρώην δημοσκόπος που είναι τώρα γερουσιαστής με το κόμμα των πρασίνων.

Είναι όλοι ίδιοι

Από την περίοδο που η Αριστερά βρέθηκε στην ηγεσία πολλών Ευρωπαϊκών χωρών και κυρίως μετά το 2008 οι πολιτικές που εφάρμοσαν δεν διέφεραν ιδιαίτερα από αυτές των συντηρητικών, έτσι όταν οι συντηρητικοί βρίσκονται στην εξουσία, οι ψηφοφόροι δεν βρίκσουν εναλλακτική στην Αριστερά, λέει ο Pierre Martin, πολιτικός αναλυτής με εξειδίκευση στα κόμματα της Αριστεράς.

Οι σοσιαλιστές και οι σοσιαλδημοκράτες έχουν εδώ και καιρό συνδεθεί με ζητήματα διαφθοράς, όπως συμβαίνει στην Πολωνία ή την Ουγγαρία. Επανειλημμένα ηθικά παραπτώματα στην γαλλική σοσιαλιστική κυβέρνηση, έχουν πείσει τους ψηφοφόρους ότι δεν υπάρχει το ηθικό πλεονέκτημα. Το σλόγκαν είναι όλοι ίδιοι είναι το βασικό επιχείρημα για την ενίσχυση νέων κινημάτων από την Αριστερά και τη Δεξιά. Και στη Βρετανία, η επικερδής καριέρα του Τόνι Μπλερ, μετά την αποχώρηση από την εξουσία έχει προκαλέσει μεγαλύτερο πλήγμα στο κόμμα του ακόμη περισσότερο και από την κυβερνητική του θητεία.

Ακόμη και στις χώρες όπου η Αριστερά έχει προοπτικές εξουσίας, όπως στη Γαλλία, η Αριστερά πληρώνει το τίμημα των πολιτικών λιτότητας τις οποίες δεν φάνηκαν ικανοί να αντιμετωπίσουν με επιτυχία. Ακόμη και σε χώρες που η Αριστερά έχει «ξεχαστεί» στην αντιπολίτευση, όπως συμβαίνει στην Βρετανία, οι ηγέτες της εξασκούνται σε ψυχικές αναζητήσεις στις παραδοσιακές αξίες που καθιστούν την ανάληψη της εξουσίας, μακρινή προτεραιότητα. Ταυτόχρονα αυξάνεται το χάσμα ανάμεσα σε αυτούς που επιθυμούν να κυβερνήσουν και σε αυτούς που προτιμούν να συζητούν.

Οι ψηφοφόροι δεν διασκεδάζουν με αυτές τις συμπεριφορές. Από τη Μαδρίτη έως το Δουβλίνο και το Λονδίνο έως το Βερολίνο, οι περισσότεροι σοσιαλδημοκράτες έχουν μείνει εκτός εξουσίας από την έναρξη της οικονομικής κρίσης.

Αλλά και στην ανατολική Ευρώπη, εκτός από την Τσεχία, κυβερνούν οι συντηρητικοί και σε κάποιες χώρες υπάρχουν αυταρχικές κυβερνήσεις όπως στην Ουγγαρία.

Ακόμη και στις χώρες όπου κυβερνούν οι Αριστεροί, όπως στη Γαλλία, η θέση τους είναι αδύναμη. Ο Ολλάντ είναι ο πρόεδρος με τη χαμηλότερη δημοτικότητα, ο Ιταλός Ρέντσι έχει απαλείψει όλες τις αναφορές στην σοσιαλιστική κληρονομιά από τις ομιλίες του, αν και για εσωτερικούς λόγους επιτίθεται στη Μέρκελ και ο Κόστα, πρωθυπουργός της Πορτογαλίας μπορεί να κυβερνήσει μόνο με τη συνεργασία άλλων αριστερών κομμάτων.

Οι αριστεροί από την αρχή της κρίσης, μιλάνε για τα προβλήματα του καπιταλισμού, την άνοδο των ανισοτήτων και την παγκοσμιοποίηση, λέει ο καθηγητής του LSE, Steven Coulter, αλλά μιλούσαν πολύ λίγο για τις λύσεις στο πρόβλημα.

Η Αριστερά μοιάζει ανήμπορη να κερδίσει ξανά το μυαλό και την καρδιά των ψηφοφόρων, μόνο με το επιχείρημα ότι μπορεί να κάνει καλύτερα αυτά που ήδη κάνουν οι Δεξιοί. Δεν υπάρχει και μεγάλη ελπίδα εστιάζοντας στα κοινωνικά ή πολιτιστικά ζητήματα, επειδή έχουν κερδίσει τις περισσότερες από τις ιδεολογικές και πολιτικές μάχες στο παρελθόν ή πιο πρόσφατα, όπως η θανατική ποινή, το δικαίωμα στις εκτρώσεις ή στο γάμο ανάμεσα σε ομόφυλα ζευγάρια.

Εάν οι Αριστερά, έστω και με σχήματα συνεργασίας, μπορεί ξανά να κυριαρχήσει στην Ευρώπη παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό.

Τα παλιά κόμματα της Αριστεράς, πιέζονται από νέα κινήματα που ζητούν πιο ριζοσπαστικές λύσεις. Άλλα ριζοσπαστικά κινήματα αμφισβητούν τη δομή των ίδιων των κομμάτων. Οι Ισπανοί σοσιαλιστές δεν ευνοήθηκαν από την ήττα του Ραχόι, αλλά οι Podemos και οι Ciudadamos είναι τώρα οι βασικοί παίχτες στο ισπανικό πολιτικό σκηνικό.

Είναι άγνωστο εάν η ριζοσπαστική αριστερά είναι έτοιμη να κυβερνήσει ακόμη και σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Δεν υπάρχουν παραδειγματα στην Ευρώπη, εκτός από τους πρώτους έξι μήνες της Αριστερής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα. Αλλά σύμφωνα με πολιτικούς επιστήμονες, αυτό το παράδειγμα δεν είναι τόσο σημαντικό γιατί τα προβλήματα της Ελλάδας και η ανάγκη ακόμη και τώρα να στηθεί ένα μοντέρνο κράτος ε΄ναι επιτακτικά και η Αθήνα δεν μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Την ώρα που οι παραδοσιακοί σοσιαλδημοκράτες αναρωτιούνται τι είναι η Αριστερά σήμερα, κάποιοι ήδη υποστηρίζουν ότι έχει έρθει το τέλος των παραδοσιακών κομμάτων και μιλάνε για το τέλος της διάκρισης ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά.

Όμως ο Βαλς, πρωθυπουργός της Γαλλίας, επιμένει ότι είναι ένας άνθρωπος που προέρχεται πολιτικά από την Αριστερά. Η Αριστερά είχε πει ο Βαλς, είναι ένας υπέροχος κόσμος, αρκεί να πειστούν για αυτό και οι ψηφοφόροι, καταλήγει το περιοδικό.

ΑριστεράκεντροαριστεράΑριστερά στην ΕυρώπηHas video: