Η δημοκρατία προϋποθέτει κι αντιπολίτευση

11:35 11/10/2021 - Πηγή: Το Ποντικι

Οι τελευταίες δημόσιες παρεμβάσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου προκάλεσαν τριγμούς στο πολιτικό σύστημα.

Και δικαίως ανησυχούν αυτοί που πρέπει να ανησυχούν καθώς αυτό που υποτίθεται ότι κρύβεται πίσω από τις παρεμβάσεις και ερεθίζει το ευαίσθητο συνομωσιολογικό σύνδρομο δεν είναι άλλο από το προφανές: μια κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνά δίχως αντιπολίτευση. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό και όποιος στην πολιτική δεν το αντιλαμβάνεται ας αλλάξει το συντομότερο απασχόληση.

Ήδη μετά το δεύτερο χρόνο διακυβέρνησης,

η ίδια η κυβέρνηση έπρεπε να το έχει συνειδητοποιήσει και να μην επαναπαύεται στην αντιπολιτευτική χορηγία του Τσίπρα και της Φώφης. Οφείλει να σχεδιάζει τις κινήσεις της έχοντας στο μυαλό της το ενδεχόμενο ενός πιο απαιτητικού αντιπάλου, δηλαδή, μιας αξιόπιστης και σοβαρής αντιπολίτευσης. Είναι βολικό να βασίζει την παντοδυναμία της στην ανυπαρξία του αντιπάλου της που είναι γέννημα θρέμμα της βαθύτερης πολιτικής κρίσης του μεταπολιτευτικού μας συστήματος.

Πολλάκις έχουμε επισημάνει από αυτή τη στήλη το μέγα αυτό πρόβλημα. Για παράδειγμα γράφαμε τον περασμένο Απρίλιο: «Σήμερα, το πολιτικό σύστημα μοιάζει να μην έχει συνέλθει από το σοκ της κρίσης. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα κόμματα και την ποιότητά τους (ιδεολογική και σε επίπεδο προσωπικοτήτων), θα καταλάβει εύκολα τι εννοούμε αλλά και τον μεγάλο κίνδυνο που ενέχει αυτή η κατάσταση. Με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί, δεν θέλει και κυρίως δεν μπορεί να γίνει ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ο άλλος πόλος του δικομματισμού, το πολιτικό σύστημα θα παραμένει βυθισμένο στο τέλμα. Ωστόσο, μια δημοκρατία δεν μπορεί να είναι υγιής με τους πολίτες εγκλωβισμένους να ψηφίζουν ένα κόμμα προκειμένου να σωθούν από το άλλο…»

Από τη μια, η αντικειμενικά εντυπωσιακή ανεπάρκεια του Τσίπρα που όντως υπολείπεται συντριπτικά του πρωθυπουργού αλλά και το δώρο της Φώφης να αποψιλώσει το ΚΙΝΑΛ με αποκορύφωμα την… εμπνευσμένη αντικατάσταση του Βενιζέλου με τον Καμίνη προσφέρουν στο πρωθυπουργό την αίσθηση ενός πολιτικού περιπάτου. Ωστόσο, το δημοκρατικό πολίτευμα για να λειτουργήσει χρειάζεται δομημένη αντιπολίτευση όχι έναν καφενόβιο θίασο.

Το πρώτο σοβαρό ολίσθημα της κυβέρνησης υπήρξε η αναγγελία πριν το καλοκαίρι από τον πρωθυπουργό ενός δομικού ανασχηματισμού από τον οποίο το μόνο που έμεινε είναι το απόλυτα απαράδεκτο και εξοργιστικό φιάσκο Αποστολάκη και η βαθιά δυσαρέσκεια του κεντρώου χώρου για την άκομψη αποπομπή Χρυσοχοΐδη. Κάπου οι σφυγμομετρήσεις εγκλωβίζουν την κυβέρνηση και της περνούν λάθος μηνύματα. Το βασικό, ωστόσο, πρόβλημα παραμένει η έλλειψη αντιπολίτευσης. Έχει αυτή την παραξενιά η δημοκρατία.

Έτσι, βρισκόμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή παραδοξότητα: να ασκείται στην ουσία μια ιδιότυπη «αντιπολίτευση» εκτός κοινοβουλίου από κάποιες σποραδικές παρεμβάσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου ο όποιος με το αυτονόητο δικαίωμα της πολιτικής έκφρασης τοποθετείται κατά καιρούς στις εξελίξεις. Οι τελευταίες του δηλώσεις μάλιστα ατύπως αλλά ουσιαστικά τον τοποθέτησαν στο κοινοβούλιο καθώς όλη η συζήτηση για την ελληνογαλλικη συμφωνία στράφηκε γύρω από αυτές -με τις οποίες ασχολήθηκε τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση.

Είναι προφανές ότι οι εκλογές στο ΚΙΝΑΛ θα δρομολογήσουν μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, όποια κατάληξη και αν έχουν αυτές. Ελπίζουμε να επικρατήσουν οι σοφότερες επιλογές που υπερβαίνουν τις ιδιοτελείς μετριότητες και να ανασυγκροτηθεί όχι ο τόσο ο επειγόντως αναγκαίος κεντρώος χώρος αλλά το πολιτικό σύστημα.

Διαβάστε επίσης:

Ο λαός θα τσακίσει τους ναζί και το σύστημα που τους γεννά!

Οι Belharra, τα Rafale και η περιφερειακή σταθερότητα

Όχι στις γαλλικές φρεγάτες, ναι στα μπρόκολα Βενεζουέλας!