Η Εκκλησία απογοητευτικά κατώτερη του ρόλου και της αποστολής της

ΣΤΗΛΕΣΙστορίες για αγρίους

 

Η ιστορία είναι παλιά και μας έχει κουράσει. Ας το επαναλάβουμε για χιλιοστή φορά: όταν κάποιος ασκεί κριτική στην Εκκλησία και τους Ιεράρχες, δεν στρέφεται εναντίον της πίστεως και του θρησκευτικού συναισθήματος κανενός. Συνήθως, η κριτική στοχεύει την εμπλοκή της Εκκλησίας και των εκπρόσωπων την σε ζητήματα της πολιτείας, σε υποθέσεις που η διαχείρισή τους άφορα αποκλειστικά την πολιτεία. Να σημειώσουμε εδώ ότι η Εκκλησία δεν είναι φορέας κοσμικής εξουσίας ούτε συγκυβερνά και συναποφασίζει με τις εκλεγμένες  κυβερνήσεις, πολύ

δε περισσότερο δεν παρεμβαίνει, δεν απαιτεί, δεν εκβιάζει. Ο ρόλος και τα καθήκοντά της είναι αποκλειστικά πνευματικά.  Κάθε πολιτική παρέμβαση των ιεραρχών είναι -και δικαίως θεωρείται- ωμή και απροκάλυπτη παρέμβαση της Εκκλησίας στις υποθέσεις του κοσμικού κράτους.  

Η γενικευμένη αίσθηση ότι η Εκκλησία είναι υπεράνω των νόμων και του κράτους γενικά είναι εμπεδωμένη εν πολλοίς μέσα από ένα εθνικό αφήγημα όπου  Ελληνισμός και Ορθοδοξία ταυτίζονται - υπέρ της Ορθοδοξίας…  Την άποψη αυτή φροντίζουν να την υπενθυμίζουν οι ιεράρχες σε κάθε ευκαιρία. Ων ουκ έστιν αριθμός των απαράδεκτων και αλαζονικών και δίχως ίχνος προσχημάτων, επεμβάσεων της Εκκλησίας σε θέματα της πολιτείας . Η Εκκλησία σε κάθε ευκαιρία κάνει  προβολή ισχύος εναντίον της πολιτείας. Αυτά είναι γνωστά και αδιαμφισβήτητα. 

Όπως γνωστές είναι οι προκλητικές παρεμβάσεις ιεραρχών για κοσμικά ζητήματα πανελλήνιου ενδιαφέροντος αλλά και εντός των στενών πλαισίων των μητροπόλεών τους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν επίσης οι στενές ευλαβικές σχέσεις της Εκκλησίας με την δικαιοσύνη που πολλές φορές έχει βάλει σε δοκιμασία την κοινωνία.  Με δυο λόγια, η Ελλάδα απέχει πολύ  από το να γίνει ένα κανονικό κοσμικό κράτος και δυστυχώς σε μερικές  περιπτώσεις μοιάζει να είναι  πολύ κοντά σε ένα θεοκρατικό που (τηρούμενων των αναλογιών για να μην γίνουμε υπερβολικοί) θυμίζει Ιράν…  

Υπό αυτό πρίσμα μπορεί να ερμηνεύσει  ή να προσεγγίσει κανείς την απαράδεκτη  αντίδραση τού κατά τα άλλα πανεπιστήμονα Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής με τα …στρέμματα των πλέον ακριβοθώρητων πτυχίων από τα καλυτέρα πανεπιστήμια της αλλοδαπής (Χάρβαρντ και ΜΙΤ). Ο Σεβασμιότατος έπρεπε να γνωρίζει καλύτερα από όλους τα διακριτά όρια που χωρίζουν το πνευματικό έργο της Εκκλησίας από  το νομοθετικό έργο της πολιτείας. Θα έπρεπε να είναι ο τελευταίος ο οποίος θα αμφισβητούσε την ισχύ του νόμου, ή θα ζητούσε την εξαίρεση από το νόμο. Θα έπρεπε να είναι ο πρώτος που θα στηλίτευε την όποια απειθαρχία έναντι των νόμων της  πολιτείας - πολύ δε περισσότερο σε αυτή την πρωτοφανή παγκόσμια συγκυρία όπου οι προκαταλήψεις (για πολλές από τις όποιες ευθύνεται η ίδια η Εκκλησία) έρχονται αντιμέτωπες με την επιστήμη θέτοντας σε κίνδυνο την δημόσια υγεία. Μιλάμε για πράγματα αυτονόητα και για αυτονόητους διακριτούς ρόλους. 

Φευ, αντιθέτως, ο πανεπιστήμων ιεράρχης  θεωρεί ότι είναι αδιανόητο να ισχύουν οι νόμοι στην δική του επικράτεια εξουσίας. Ο ίδιος, ωστόσο, διατηρεί το δικαίωμα να επεμβαίνει στις υποθέσεις της πολιτείας. Υπό αυτό το πρίσμα και υπό αυτές τις συνθήκες, ο μέχρι πρότινος μειλίχιος πνευματικός λόγος αντικαθίσταται από ένα μισαλλόδοξο, απειλητικό, κουτσομπολίστικης κομμωτηριακής προσέγγισης δελτίο τύπου, ανάξιο κάθε απαντήσεως καθώς δεν διστάζει να θέσει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία, προκειμένου να υπερασπιστεί το κακώς εννοούμενο «συμφέρον» της Εκκλησίας. 

Προφανώς, η Εκκλησία δεν είναι πολυκατάστημα, ούτε συνδικαλιστικό όργανο για να συμπεριφέρεται με όρους συντεχνίας. Η Εκκλησία δεν είναι μαγαζί που κινδυνεύει να κλείσει (πρόκειται για τον πιο ανθεκτικό θεσμό στην ιστορία της ανθρωπότητας) πολύ περισσότερο δεν είναι μανικιούρ – πεντικιούρ (με όλο τον ειλικρινή σεβασμό στο επάγγελμα). Απαιτεί από τους ίδιους τους ιεράρχες  έναν άλλο σεβασμό, μια άλλου τύπου μεταχείριση, πιο πνευματική ας πούμε, πιο μεταφυσικά αισθητική… Αν κατ’ εξαίρεση μείνουν κλειστοί οι ναοί  ούτε η ευλάβεια των χριστιανών θα υποστεί ζημία ούτε το φιλόπτωχο ταμείο θα πτωχεύσει. Απλώς, θα σωθούν μερικές ζωές  όπως δεν σώθηκαν στην εστία υπερμετάδοσης του Άγιου Δημήτριου στην Θεσσαλονίκη όταν θυσιάστηκαν στο βωμό της θρησκευτικής ιδεοληψίας και του σκοταδισμού! 

ΕκκλησίαΙερά ΣύνοδοςΟρθοδοξίαελληνισμόςHas video: Exclude from popular: 0
Keywords
Τυχαία Θέματα