Η Ευρώπη ακυρώνει την ταυτότητά της και επιστρέφει στον μεσαίωνά της

06:04 1/8/2024 - Πηγή: Το Ποντικι

Επιτρέψτε μου  να εκφράσω κάποιες   διαπιστώσεις/απόψεις,  για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι. Εν ολίγοις,  νομίζω πως εύκολα διαπιστώνουμε  πως παρακολουθήσαμε την επίσημη και πλήρη αποκαθήλωση της Ευρωπαϊκής ταυτότητας. Μάλιστα,  τούτο εμπεριείχε και  φοβικά σύνδρομα, όπως θα προσπαθήσω να εξηγήσω.

Η Ευρώπη, η Δύση

δηλαδή, γεννήθηκε από τις Ελληνικές παρακαταθήκες. Άπό αυτές άντλησε υπαρξιακό νόημα και διαμόρφωσε την ταυτότητά της. Έτσι λειτούργησε η Αναγέννηση, επικαλούμενη πρωτίστως την Ελλάδα, το αυτό και για τις μετέπειτα περιόδους της, μέχρι τουλάχιστον το τέλος του 20ου αιώνα. Τα τελευταία όμως χρόνια, ένα κίνημα που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και ήδη δείχνει να επικρατεί και στην Ευρώπη, αρνείται αυτήν την πολιτισμική ταυτότητα, αρνείται την ιστορία, αρνείται τις παραδομένες αξίες που την διαμόρφωσαν, τις ειρωνεύεται κιόλας. Οι ΗΠΑ πρωτοστατούν σε αυτό, ίσως γιατί μάλλον υποκριτικά συμπορεύτηκαν πολιτιστικά με την Ευρώπη (μη ξεχνάμε πως διαμορφώθηκαν, ως χώρα, προβαίνοντας σε γενοκτονίες). Αναφερόμαστε στην προωθούμενη «κουλτούρα ακύρωσης», που ειρωνεύεται ως «συντηρητικές», ή ακόμα και «ακροδεξιές», την επιθυμία των λαών να αναζητήσουν στέρεο υπαρξιακό πεδίο αναφοράς τους.

Πολλοί μιλούν για κρυμμένα νοήματα,  στα δρώμενα   της τελετής  έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Ίσως και να υπάρχουν, δεν κάνουν όμως άλλο από το να προσφέρουν   άλλοθι στον τελικό  στόχο της τελετής αυτής.  Άλλωστε,  η Τέχνη δεν είναι για τους δήθεν ικανούς να ανακαλύψουν κρυμμένα νοήματα. Η Τέχνη δημιουργήθηκε από τους λαούς και απευθυνόταν πάντοτε σε αυτούς, μόνο στον ευρωπαϊκό μεσαίωνα δημιουργείτο από «μυημένους» και απευθυνόταν σε «μυημένους», για λόγους άμυνάς της και άμυνας της δημιουργούμενης νέας Σκέψης,  από τους άξεστους πολεμιστές. Δεν μπορούμε όμως σήμερα να προωθούμε αυτήν την μεσαιωνική νοοτροπία.

Τι συνέβη λοιπόν σε αυτήν την τελετή έναρξης των Αγώνων; Ένας σωτήρας κουκουλοφόρος, με κρυμμένο πρόσωπο, που σεργιανάει στις οροφές, φέρνει την Ολυμπιακή φλόγα, που θα υψωθεί στον ουρανό. Αυτός ο κουκουλοφόρος αναπέμπει εμφανώς στον μυστικιστή ιερωμένο της Ρωμανικής και μετέπειτα της Γοτθικής περιόδου, που φέρνει τη γνώση και την ανάταση στους αμύητους. Επισημαίνουμε πως τούτο είναι σαφής υπόμνηση της Ευρωπαϊκής ιστορίας, ως αναγεννημένης από τον μεσαίωνά της. Επισημαίνουμε εδώ, πως μεσαίωνας, υπό την έννοια της υποβαθμισμένης πολιτιστικώς και οικονομικώς ιστορικής περιόδου, δεν υπήρξε στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που καλείτο τότε και Ελληνική Αυτοκρατορία («βυζαντινή Αυτοκρατορία» ουδέποτε υπήρξε. Από τον Ηράκλειο μάλιστα και μετά, δεν υπήρχε ούτε αυτοκράτωρ, υπήρχε -τουλάχιστον τυπικώς- δημοκρατικώς εκλεγόμενος Βασιλέας).

Η αναφορά  της Ευρώπης στον μεσαίωνά της,  περιόδου αναζήτησης μυστικιστών ηγετών, προφανώς δεν έχει να κάνει με τις Ελληνικές παρακαταθήκες, αυτές τις οποίες   εν συνεχεία επικαλέστηκε.   Επισημαίνουμε πως η περίοδος Διαφωτισμού της, δεν υπήρξε παρά περίοδος απόρριψης του μεσαιωνικού παρελθόντος της, αναζητώντας να διαμορφώσει ταυτότητα στηριγμένη στην αρχαιοελληνική  Σκέψη.  Πέραν όμως αυτής της απόρριψης του παρελθόντος, παρελθόντος στο οποίο η Ευρώπη στηρίχτηκε,  παρελθόντος στο οποίο ο Διαφωτισμός στηρίχτηκε,  η Γαλλία έσπευσε να επισημοποιήσει   την αμερικανικής προέλευσης «κουλτούρα ακύρωσης».  Μάλιστα με τρόπο εν πολλοίς χυδαίο, π.χ. όταν τρείς πολύχρωμοι και συγκεχυμένου φύλου νεαροί μπαίνουν σε ένα δωμάτιο και κλείνουν πονηρά την πόρτα. Ακόμα χειρότερα,  όταν ειρωνεύτηκε τον Μυστικό Δείπνο -τουλάχιστον αυτό κατάλαβαν οι περισσότεροι θεατές και γι’ αυτό τελικώς απολογήθηκαν οι διοργανωτές-  με drag queens χορεύτριες, κάτι βεβαίως που δεν θα έκανε για το Ισλάμ και για τους λαούς που δεν έχουν ασπαστεί αυτήν την ακυρωτική της ιστορίας τους κουλτούρα. Εδώ θα πρέπει να γελάσουμε με την υποκριτική συμπεριφορά των επισήμων εκπροσώπων της Γαλλίας. Διατείνονται πως επέδειξαν τόλμη, αλλά συμπεριφέρθηκαν φοβικώς προς το Ισλάμ, προς το οποίο δεν θα τολμούσαν ποτέ να επιδείξουν ακυρωτική συμπεριφορά.

Το όλο θέαμα, παρά τις καλά κρυμμένες πνευματικές αναφορές του στην πρόσφατη Γαλλική Παιδεία -τόσο καλά κρυμμένες που δύσκολα γίνονταν κατανοητές από τους θεατές- άφησε τελικώς την εντύπωση της κυριαρχίας του ακραίως σεξιστικού κινήματος των ΛΟΑΤΚΙ. Αρχικώς ο Έρωτας, στον οποίον αναφέρονται, δεν έχει καμμία σχέση με τον ορφικής προελεύσεως Έρωτα των Ελλήνων. Άλλωστε αυτό δεν το κατάλαβαν μήτε οι Αναγεννησιακοί δημιουργοί, γι’ αυτό και πολλοί θεωρούν τον όρο ανα-γέννηση παραπλανητικό. Το κίνημα των ΛΟΑΤΚΙ άνοιξε ένα θέμα που έχει προ πολλού πάψει να υπάρχει: ουδεμία διαφορά υπήρχε μεταξύ ομοφυλοφίλων και ετεροφυλοφίλων, μέχρι την έλευση των «παρελάσεων υπερηφάνειας», που θα έπρεπε να καταδικάζονταν από το Me Too. Aκόμα μάλιστα περισσότερο, όταν επικαλούνται την υιοθεσία παιδιών με παρένθετες μητέρες, δηλαδή θεωρώντας τις γυναίκες παραγωγές παιδιών και μητέρες της στιγμής. Δεν καταλαβαίνω γιατί συλλαμβάνεται -και ορθώς συλλαμβάνεται- μόνο ο χυδαίος σεξιστής και δεν συλλαμβάνεται, π.χ., και όποιος δηλώνει πως επιθυμεί να παραγγείλει παιδί από παρένθετη μητέρα, μητέρα μιας στιγμής και μάλιστα συγκεκριμένου φύλου, διαφορετικά θα το επιστρέψει. Αλλά και το «κερασάκι στην τούρτα», ολοκληρώνει και αποσαφηνίζει τη νέα πολιτιστική πρόταση της Δύσης: κουλτούρα ακύρωσης με χρυσό περιτύλιγμα, σχεδιασμένο από τη Luis Vuitton. Η χυδαία μορφή του καπιταλισμού.

Σε κάθε περίπτωση, το όλο εορταστικό σύνολο της τελετής πόρρω απείχε από την αρχαιοελληνική προέλευση των Ολυμπιακών Αγώνων που θα ακολουθήσουν. Επιπροσθέτως, κανείς -και ποτέ μέχρι τώρα, απ’ όσο γνωρίζω- δεν ζήτησε παγκόσμια εκεχειρία: οι πόλεμοι συνεχίζονται αδιατάρακτα, με τον Πρόεδρο Macron -και την Brigitte- να πλέουν σε πελάγη ικανοποίησης και περηφάνειας.

Η επίσημη αποκαθήλωση της ευρωπαϊκής ταυτότητας, από τις εύγλωττες γι’ αυτό αναπαραστάσεις της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, μας κάνει να αναρωτιόμαστε, αν ως Έλληνες πράγματι «ανήκομεν εις την Δύσιν», έστω αυτήν τη Δύση. Επιθυμούμε ως λαός να ακολουθήσουμε αυτήν την ακυρωτική της ιστορίας μας αφήγηση, που μοιραίως οδηγεί την Ευρώπη στην πολιτισμική της εξαφάνιση, ενώπιον των ανερχόμενων και ανταγωνιστικών υπερδυνάμεων, υπαρξιακώς θεμελιωμένων στην ιστορία τους και στις αξίες της ; Κοινωνίες με υπαρξιακά πεδία αναφοράς, θα αντιπαρατεθούν σε κοινωνίες ευρισκόμενες σε οντολογικό κενό, που ανοήτως προωθείται από τις πολιτικές τους εξουσίες. Τι θα έλεγε γι΄ αυτό ο Samuel Huntington ;

Μη ξεχνάμε, πως   υπάρχουμε ως κράτος εξ αιτίας της υπαρξιακής θεμελίωσης του λαού μας, τουλάχιστον αυτού μέχρι τον 19ο αιώνα, ίσως και μέχρι πρότινος.  Θα την απεμπολήσουμε,  ακολουθώντας τη «σωστή πλευρά της ιστορίας», δηλαδή αυτή που μας αποκαλύπτεται ως τέτοια;  

Ο Νικήτας Χιωτίνης είναι ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής

Διαβάστε επίσης:

Tραμπ – Χάρις: Στο ζενίθ η εσωτερική σύγκρουση στις ΗΠΑ

Ρεύμα: Το μεγάλο παζάρι…

Στην κυβερνητική αντικοινωνική επίθεση και στην άνοδο της ακροδεξιάς απαντάμε με ενότητα, αγώνες, εναλλακτική πρόταση