Η ιστορία του ανθρώπου που οι ινδιάνοι του πήραν το σκαλπ και επέζησε

11:59 29/6/2015 - Πηγή: Το Ποντικι

ΚΟΣΜΟΣ

Ο Robert McGee, το 1864, ήταν μόλις 13 ετών. Στις αρχές του 1800, ήταν σε πλήρη εξέλιξη ο πόλεμος των αποίκων με τους Ινδιάνους. Οι μάχες ήταν σκληρές και φονικότατες.

Οι λευκοί αφάνιζαν ολόκληρα χωριά ινδιάνων. Δολοφονούσαν και βίαζαν αδιάκριτα, γυναίκες, παιδιά, ενώ και για τους άνδρες δεν επεφύλασσαν καλύτερη τύχη.

Οι ινδιάνοι απαντούσαν και εκείνοι, όπως μπορούσαν. Δεν είχαν σύγχρονα όπλα και με τα μαχαίρα, και τα βέλη, οι φθορές που προκαλούσαν ήταν μηδαμινές σε σχέση με τους λευκούς. Τα θύματα τους όμως

μαρτυρούσαν και εκείνα. Τα έσφαζαν, τα έγδερναν, τους έπαιρναν το σκαλπ. Δηλαδή με το μαχαίρι αφαιρούσαν όσο το θύμα ήταν εν ζωή, το δέρμα μαζί με τις τρίχες από το κρανίο. Όποιοι κατάφερναν να μην πεθάνουν από τους πόνους, πέθαιναν από μολύνσεις.

Υπήρχαν όμως περιοχές στις αχανέστατες ΗΠΑ, που οι λευκοί δεν μπορούσαν να διασχίσουν. Κινδύνευαν. Η οικογένεια McGee, ξεκίνησε ένα τέτοιο ταξίδι. Πατέρας, μητέρα παιδιά, ανάμεσα τους και ο 13χρονος τότε Robert.

Πήγαιναν με το τρένο, από τη Santa Fe στο Νέο Μεξικό. Κάποια στιγμή, στη μέση της ερήμου, το τρένο σταμάτησε, επειδή ένας κορμός δέντρου, είχε πέσει επάνω στις ράγες. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, οι ιαχές των ινδιάνων της φυλής Σιου, γέμισαν την ατμόσφαιρα.

Το τρένο περικυκλώθηκε και σε λίγη ώρα ξεκίνησε μια φονική μάχη. Μέσα από τα βαγόνια οι επιβάτες πυροβολούσαν, έξω οι ινδιάνοι πολιορκούσαν. Σε λίγη ώρα η πλάστιγγα έγειρε υπέρ των Σιου. Κατάφεραν να μπουν σε ένα βαγόνι και να καταλάβουν ολόκληρο το τρένο.

Ο αρχηγός τους, η «μικρή χελώνα», δεν πήρε αιχμαλώτους. Ένα μήνα πριν οι λευκοί είχαν δολοφονήσει τη γυναίκα του, αφού πρώτα την είχαν βιάσει ομαδικά, μαζί με τις 2 κόρες και τον γιο του.

Ο Robert είδε τους γονείς του και τα αδέρφια του να σφάζονται σαν τα αρνιά, μέσα στο βαγόνι. Οι ινδιάνοι στη συνέχεια τον έπιασαν και με ένα ακονισμένο μαχαίρι του πήραν το σκαλπ. «Το μόνο που θυμάμαι» θα πει χρόνια αργότερα, «είναι ότι ούρλιαζα. Άκουγα τα ίδια μου τα ουρλιαχτά και ήταν σαν να μην είμαι εγώ. Κάποια στιγμή μου τράβηξαν τα μαλλιά, το δέρμα τεντώθηκε και άρχισαν να μου παίρνουν το σκαλπ. Σε λίγο λιποθύμησα. Με παράτησαν έτσι, ανάμεσα σε δεκάδες πτώματα. Νόμιζαν ότι είχα πεθάνει.»

Τον ημιθανή Robert, βρήκε ένα απόσπασμα του ιππικού, ώρες μετά. Τον μετάφερε στο οχυρό Larn, όπου και οι γιατροί επιχείρησαν να τον σώσουν. Τα κατάφεραν. Χρειάστηκαν 2 χρόνια για να αναρρώσει πλήρως. Όμως ο Robert, είχε χάσει και θα είχε χάσει για πάντα, ένα τεράστιο κομμάτι από το τριχωτό της κεφαλής του. Το 1890, ο Robert αποκάλυψε την οδυνηρή του ιστορία σε μια τοπική εφημερίδα.

ΙνδιάνοισκάλπΣιουHas video: