Η κατάρρευση του μύθου του Τζίτζικα και του Μέρμηγκα…

Όταν ήμουν παιδί και πρωτοδιάβασα τους Μύθους του Αισώπου μαγεύτηκα. Μεγάλες αλήθειες με χαρακτηριστικά παραδείγματα από το ζωικό βασίλειο: λιοντάρια και λαγοί, αλεπούδες και φίδια, τζιτζίκια και μυρμήγκια.

Ο Μύθος του Τζίτζικα και του Μέρμηγκα, για όσους δεν θυμούνται, λέει: Ενώ το μυρμηγκάκι φροντίζει για το μέλλον μοχθώντας πολύ, ο τζίτζικας παίζει όλη μέρα μουσική. Ο μέρμηγκας δουλεύει σκληρά μέσα στη ζέστη όλο το καλοκαίρι, χτίζοντας το σπίτι – φωλιά του και μαζεύοντας προμήθειες για

τον χειμώνα. Ο τζίτζικας τον θεωρεί χαζό που δουλεύει τόσο σκληρά ενώ ο ίδιος παίζει κιθάρα και τραγουδάει.

Μόλις μπαίνει ο χειμώνας, ο μέρμηγκας τα έχει όλα στη θαλπωρή του σπιτιού του, ενώ ο τζίτζικας πεθαίνει από την πείνα και το κρύο, νηστικός και πένης!

Από τις αρχές αυτού του καλοκαιριού έχω ανοίξει εδώ στη φύση που ζω έναν ανηλεή πόλεμο με τα μυρμήγκια. Εκατομμύρια μικρά ζωύφια με κατασκοπεύουν, εφορμούν στο ψωμί, τα βιβλία, τα ρούχα, τα φυτά, τα παπούτσια, μέχρι μέσα στο κλειστό βάζο με το κασιώτικο μέλι βούτηξαν. Με απλά λόγια μού έχουν κάνει τη ζωή αφόρητη με την αδιακρισία και το θράσος τους.

Αντίθετα τα τζιτζίκια έχουν εγκατασταθεί στα κλαδιά των ελιών και των συκιών μου και τραγουδούν όλη τη μέρα. Όπερα, ροκ, τζαζ, τοπικούς σκοπούς, ό,τι τραβάει η όρεξή μου.

Από τη μια τεράστια συμφωνική ορχήστρα με σπουδαίους μουσικούς και λυρικούς τραγουδιστές που με ψυχαγωγεί και με τέρπει, χωρίς να με πειράζει και να με ενοχλεί, από την άλλη ένας πολεμοχαρής στρατός με κατασκόπους και πολεμιστές που όλη τη μέρα κυνηγούν τα πράγματά μου για να τα κλέψουν, να τα μολύνουν, να τα αχρηστέψουν.

Οκέι τα σπρέι και τα φάρμακα, αλλά πρέπει να τα εκδικηθώ. Έτσι τους λέω ένα ανέκδοτο, το οποίο μάλιστα αναπαριστάνω με εικόνα για να το βλέπουν:

Παίρνω μια μινιατούρα σπορ αυτοκινήτου, πιάνω δυο τζιτζίκια και τους βάζω δυο μικροσκοπικά μαγιώ, βάζω και δύο τζιτζικίνες με μαντήλια στο πίσω κάθισμα, βατραχοπέδιλα, μουσική δυνατή, να περνούν μέσα από την αυλή μου, όπου εκατοντάδες μυρμήγκια κουβαλούν ξεραμένα ψωμιά, φύλλα, είναι ιδρωμένα και εξαντλημένα.

Και τους φωνάζω: «Ε, τζιτζίκια, εκεί στην παραλία που πάτε για μπάνιο, αν συναντήσετε τον Αίσωπο, πείτε του ότι είναι πολύ μ…..ς και να ξαναγράψει τον μύθο του»!

Καλά μπάνια, τζιτζίκια μου, ξεχάστε τον απρόβλεπτο χειμώνα που μας περιμένει!

Διαβάστε επίσης:

«Μάχες λοιμωξιολόγων»: Ποιος φταίει για το 4ο κύμα;

ΚΚΕ: Στο στόχαστρο η κυβέρνηση για εκπαίδευση, ασφάλιση και πανδημία

Φώφη Γεννηματά: Σκληρή κριτική σε Μητσοτάκη για τα δύο χρόνια «γαλάζιας» διακυβέρνησης

Keywords
Τυχαία Θέματα