Η Κεντροαριστερά, η ανασύνθεση και η… αερολογία

Όσο η συζήτηση για την Κεντροαριστερά και το μέλλον της ήταν μια… διανοητική άσκηση, η οποία περιοριζόταν στην ευχή να υπάρξει μια διαδικασία ανασύνθεσης, τόσο τα σενάρια και οι προσδοκίες ανθούσαν σε κάποιους κύκλους οι οποίοι διερευνούν εναγωνίως τις δυνατότητες για τη δημιουργία ενός αντίπαλου δέους, το οποίο θα μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις την εξουσία από τη Ν.Δ. και τον Μητσοτάκη. Με τη συνήθη ευκολία που χαρακτηρίζει πάντοτε τα ευχολόγια, οι ενδιαφερόμενοι μπορούσαν με ευκολία να παραλείπουν ότι:

● Η ανασύνθεση θα απαιτούσε ένα είδος συνένωσης, καθώς ένας

συνασπισμός κομμάτων δεν θα μπορούσε να εισπράξει το μπόνους βουλευτών που προβλέπει ο εκλογικός νόμος.

● Η αναγκαία συγχώνευση – ή όποιο άλλο σχήμα φαντάζεται ο καθένας – προϋποθέτει πως οι σημερινοί αρχηγοί θα πρέπει, σε έναν βαθμό, να θυσιάσουν τα κόμματά τους ή, έστω, μέρος της φυσιογνωμίας τους για χάρη μιας αποτελεσματικής συνένωσης.

● Ίσως παραστεί ανάγκη οι νυν αρχηγοί να κάνουν στην άκρη και να αναζητηθεί μια προσωπικότητα ικανή να εκφράσει το εύρος της νέας παράταξης.

● Μια συνένωση μπορεί να προκαλέσει μείωση και όχι αύξηση αθροίσματος, εάν τα «άκρα» των συνεργαζόμενων κομμάτων είναι ασύμβατα.

● Δεν μπορεί να υπάρξει ηγεμονία ενός κόμματος όσο διατηρείται η «ισορροπία τρόμου» που βιώνουν προσώρας ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Άρα η διαδικασία έχει περισσότερα αγκάθια απ’ όσο ροδοπέταλα.

Τα πράγματα φυσικά δεν θα μπορούσαν να μείνουν ίδια από τη στιγμή που η εν λόγω συζήτηση πέρασε στην πολιτική διαδικασία, και μάλιστα σε μια στιγμή που Κασσελάκης και Ανδρουλάκης βρίσκονται στα χαρακώματα πολεμώντας ο ένας τον άλλον. Τι πιο φυσιολογικό από το να βγουν και οι δύο και να δηλώσουν ότι κανείς από τους δυο δεν θα διαπραγματευτεί με τον άλλον και ότι η προσπάθειά τους θα αφορά μόνο την προσέλκυση στελεχών από τον αντίπαλο;

Από την ώρα μάλιστα που άρχισαν οι σχετικές δημοσκοπήσεις, οι οποίες μέχρι στιγμής δείχνουν προτιμότερο επικεφαλής ενός ευρέος σχήματος τον… Τσίπρα, όλα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Αποτέλεσμα: Ο Κασσελάκης να βγάλει από το κάδρο τον τέως πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και να δώσει το μήνυμα ότι η «προοδευτική παράταξη» είναι αυτός και μόνον.

Αυτή η συζήτηση ήταν από την αρχή προβληματική και χωρίς κάποιο πραγματικό έρεισμα. Κοινώς, αερολογία. Αν δεν υποστεί καθίζηση η Ν.Δ. και δεν υπάρξει, ταυτοχρόνως, εκτίναξη κάποιου από τα δύο κόμματα της Κεντροαριστεράς – η οποία προϋποθέτει δραματική συρρίκνωση όλων των όμορων δυνάμεων – δεν θα γίνει ποτέ με όρους σοβαρότητας και… ρεαλισμού.

Διαβάστε επίσης:

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι γεωπολιτικές ανατροπές

Ανθρωπιά για πούλημα; Όχι ευχαριστώ

Χρειάζεται πραγματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα και την Ευρώπη

Keywords
Τυχαία Θέματα