Η ψευδεπίγραφη Βουλή και η κατάρα της «δεδηλωμένης»

10:20 4/2/2019 - Πηγή: Το Ποντικι

Επωνύμως

Σε παλαιότερο κείμενό μου, στο φιλόξενο ΠΟΝΤΙΚΙ, είχα αναφερθεί στην «κατάρα της δεδηλωμένης» και στην τότε Πρόεδρο της (δήθεν) Βουλής, την Κα Κωνσταντοπούλου, η οποία αδέξια προσπαθούσε να εφαρμόσει τον κανονισμό της[i]. Έναν κανονισμό κακοποιημένο και κυρίως φτιαγμένο με τρόπο που άφηνε και αφήνει «παράθυρα» για την κακοποίηση της ίδιας της Βουλής όσο και της (όποιας) δημοκρατίας.

Με άλλα λόγια η τότε Πρόεδρος βρισκόταν εκτός πραγματικότητας (και ίσως να εξακολουθεί να βρίσκεται).

Αλλά δεν βρίσκεται σε αυτήν το σημερινό θέμα μας, θέμα που θεωρούμε ως εκ των γενεσιουργών αιτίων της σημερινής κατάστασης του κοινοβουλίου της χώρας μας. Κατάσταση όμως που πρέπει να δούμε ως φαινόμενο της παθολογίας του πολιτικού μας συστήματος και όχι ως την ίδια την παθολογία του. Όσοι μένουν στα φαινόμενα που «εύπεπτα» μας διασκεδάζουν, συμμετέχουν ηθελημένα ή αθέλητα, στον αποπροσανατολισμό μας.

Η «δεδηλωμένη» λοιπόν εισήχθη, ως πολιτική πρακτική, στα τέλη του ΧΙΧ αιώνα και θεσμοθετήθηκε από το Σύνταγμα του 1927, για να μη μπορεί ο ορίζει ο Βασιλιάς όποιον υπουργό ήθελε –κατά τη «θεωρία του κηπουρού»[ii]. Δυστυχώς όμως εκφυλίστηκε σε κατάρα, που χρησιμοποιείται για την ενίσχυση του πρωθυπουργοκεντρικού πολιτικού συστήματος, με τη συνακόλουθη αποδυνάμωση της Βουλής και φαλκίδευσης του αντιπροσωπευτικού συστήματος.

Δια της «δεδηλωμένης» επιβλήθηκε οι Κυβερνήσεις να έχουν τη στήριξη της Βουλής. Η ύπαρξη δηλαδή της Κυβέρνησης προϋποθέτει η Νομοθετική εξουσία (Βουλή) να αποδέχεται τη στελέχωση της Εκτελεστικής εξουσίας (Κυβέρνηση). Δηλαδή η Κυβέρνηση πρέπει να λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, τόσο αμέσως μετά τις εκλογές, όσο και οψέποτε τεθεί ζήτημα εμπιστοσύνης προς αυτήν, από άλλο ή άλλα κόμματα. Μέχρις εκεί όμως.

Με άλλα λόγια, δεν υφίσταται άρση της «δεδηλωμένης» όταν η πλειοψηφία του κοινοβουλίου απορρίψει νόμο που εισάγει η Κυβέρνηση προς ψήφιση. Όσο σοβαρός και αν είναι αυτός ο νόμος. Υπενθυμίζω τη απόρριψη του νομοσχεδίου για την Υγεία που κατέθεσε ο Πρόεδρος Ομπάμα, από αυτούς που τον υποστήριξαν, χωρίς να δημιουργηθεί ζήτημα εμπιστοσύνης. Στην Ελλάδα όμως, με το παραμικρό κραδαίνουν οι αντιπολιτευόμενες ομάδες τη «δεδηλωμένη», με το οποιοδήποτε νομοσχέδιο αδυνατεί να ψηφιστεί ή και μόνο αν κινδυνεύει να μη ψηφιστεί. Παραπλανούν το λαό, ενίοτε είναι και οι ίδιοι παραπλανημένοι. Αυτό το δεύτερο μάλλον ισχύει για τους αντιπολιτευόμενους δήθεν βουλευτές, που καταφανώς δεν βουλεύονται για τίποτα και κάνουν ότι πεί ο πρωθυπουργός, θεωρώντας πως είναι υποχρεωμένοι να κάνουν ότι πεί ο πρωθυπουργός. Οι δε αρχηγοί –ή εν πάση περιπτώσει όποιος ελέγχει τα κόμματα- έχουν κάθε (μικρο)συμφέρον να παραπλανούν το λαό, που ταυτίζει τα κόμματα με τους εκάστοτε αρχηγούς τους.

Μη ξεχνάμε όμως και την κατάργηση στην πράξη του Συντάγματος και των θεσμών του κράτους. Η προβλεπόμενη διάκριση των εξουσιών σε Δικαστική, Εκτελεστική και Νομοθετική έχει καταργηθεί, με την επιλογή της ηγεσίας του Δικαστικού σώματος από τη (δήθεν)Βουλή και την υπουργοποίηση των βουλευτών, που καθίστανται έτσι ταυτόχρονα μέλη και της Νομοθετικής και της Εκτελεστικής εξουσίας. Όλοι δε οι θεσμοί ελέγχονται από το κυβερνών κόμμα, δηλαδή από τον πρωθυπουργό-αρχηγό του. Διαρκώς ακούμε πως «δεν λειτουργεί το κράτος» όταν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο.

Με αυτά και μ’ αυτά όμως, η Βουλή παύει να είναι Βουλή, δηλαδή σώμα με αντιπροσώπους μας, που συζητούν, συσκέφτονται και αποφασίζουν. Η Βουλή δηλαδή θα μπορούσε απλώς να συνίσταται από τα εκλογικά ποσοστά των κομμάτων και έτσι να «ψηφίζονται» τα νομοσχέδια. Οι αρχηγοί με το κάθε νομοσχέδιο που τίθεται σε υποτιθέμενη συζήτηση, ας βάζουν τα ποσοστά τους ή αν θέλουν ας πηγαίνουν και «πάσσο». Αρχηγοί είναι, ότι θέλουν κάνουν. Αυτό ακριβώς γίνεται και τώρα, εμπλουτισμένο με παραπλανητικές θεατρικές πρόζες των δήθεν βουλευτών, που τους εκλέξαμε και τους πληρώνουμε άνευ λόγου.

Αν τώρα είμαστε μάρτυρες μαλλιοτραβηγμάτων χαμηλού επιπέδου, που βρίσκονται σε θέση βουλευτή, ουσιαστικά μαλλιοτραβιόμαστε εμείς οι ίδιοι, ως χαμηλού επιπέδου, γιατί εμείς τους εκλέξαμε για να μας αντιπροσωπεύουν. Αλλά και οι μη μαλλιοτραβηγμένοι βουλευτές δεν είναι καλλίτεροι, ασχέτως των όποιων ή δήθεν σπουδών τους. Αποδέχονται να είναι άβουλοι ψηφοσυλλέκτες και ακριβοπληρωμένοι υπηρέτες. Το φταίξιμο πάλι δικό μας είναι.

Βέβαια, οι μη αποδεχόμενοι να γίνουν άβουλοι ψηφοσυλλέκτες, είτε δεν ασχολούνται με τα κοινά είτε δεν τους αφήνουν να ασχοληθούν. Αλλά και να προσπαθήσουν να ασχοληθούν, πάλι θα επιλέξουμε τους ηθοποιούς των τηλεοράσεων και αυτούς που «έχουν ….. τη μισή Αθήνα». Δεν απενοχοποιούμαστε κοροϊδεύοντας τους φαιδρούς αντιπροσώπους μας, ας μη κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας!

Έτσι… για να δούμε τα πράγματα λίγο καθαρότερα.

[i] Η κατάρα της «δεδηλωμένης» και Επιστολή προς την Πρόεδρο της Βουλής, http://www.topontiki.gr/article/132804/i-katara-tis-dedilomenis-kai-epistoli-pros-tin-proedro-tis-voylis

[ii] Κατά τη ρήση του Βασιλιά Παύλου, πως «μπορεί να διορίσει πρωθυπουργό ακόμη και τον κηπουρό του» .

ΒουλήδεδηλωμένηΣύνταγμαΚυβέρνησηHas video: Exclude from popular: 0