Η σύγχρονη εκδοχή της βαρβαρότητας

10:49 19/4/2021 - Πηγή: Το Ποντικι

Ακόμα και η Αριστερά που προγραμματικά αντιπολιτεύεται το «δαιμονικό» αστικό κράτος ισχυριζόμενη το εξωφρενικό ότι τίποτα απολύτως δεν έγινε σωστό εδώ κι έναν αιώνα, θα μπορούσε να συμφωνήσει ότι το εμβολιαστικό πρόγραμμα της χώρας είναι υποδειγματικό, άψογο.

Ωστόσο, δεν απέφυγε τον πειρασμό να θεωρήσει την πανδημία ως μια ακόμα αντιπολιτευτική ευκαιρία. Όχι, δεν άσκησε κατά το αναμενόμενο την ολιστική «όλα λάθος»-«απόλυτη αποτυχία»- κριτική της αλλά μέσα στην καραντίνα υποκίνησε, οργάνωσε και πραγματοποίησε εκατοντάδες διαδηλώσεις.

Και μόνο αυτές να απέφευγε, το κέδρος για την δημόσια υγεία θα ήταν μεγάλο.

Η βοήθεια στο υγειονομικό σύστημα θα ήταν τεράστια, η ανακούφιση στο εξαντλημένο υγειονομικό προσωπικό σημαντική. Όλα αυτά θα τα επιτύγχανε δίχως κόπο, δίχως κόστος.

Το μόνο που όφειλε να κάνει, είναι να μην κάνει τίποτα: δηλαδή να μην υποκινήσει όλες αυτές τις διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια, τις επετειακές συγκεντρώσεις.

Όχι μόνο δεν το έπραξε αλλά το εξάντλησε ως την υπερβολή. Επίσης, διατήρησε στο ακέραιο το δικαίωμα της κριτικής για την διασπορά του ιού! Αντίθετα με την Αριστερά, η Εκκλησία μετά από μερικές παλινωδίες, συμμορφώθηκε στις υγειονομικές απαιτήσεις αυτής της παγκόσμιας πανδημίας που γονάτισε όλο τον πλανήτη σπέρνοντας τον θάνατο, τον τρόμο, την καταστροφή.

Ταυτόχρονα με τον κίνδυνο της πανδημίας, η κοινωνία είχε να αντιμετωπίσει και τον κίνδυνο της νεολαίας της. Για την ακρίβεια, ενός κομματιού της νεολαίας, που δραστηριοποιείται στις διαδηλώσεις, στις καταλήψεις πρυτανειών αλλά και πλατειών.

Από τη μια, έχουμε το εθνικό σύστημα υγείας το οποίο παρά τις συντριπτικές κατηγορίες που δέχεται διαχρονικά, επέδειξε αξιοθαύμαστη αντοχή και αποτελεσματικότητα και την πλειονότητα του υγειονομικού προσωπικού της χώρας που ανταποκρίθηκε με αυτοθυσία.

Από την άλλη, έχουμε πολιτικούς χώρους (των οποίων η ιδεολογία έχει «τον άνθρωπο και την ανθρώπινη ζωή ως υπέρτατη αξία» και βασικό άξονα την «αλληλεγγύη» και την «κοινωνική πρόοδο») να πρωτοστατούν στην «ανυπακοή στο σύστημα» που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο ίδιος ο θάνατος που προέρχεται από τη διασπορά του ιού.

Βρισκόμαστε στον πρώτο χρόνο της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα με την επιστήμη να καταφέρνει μέσα σε ελάχιστο χρόνο απίστευτα επιτεύγματα, αδιανόητους άθλους και με ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας ξεχασμένο στα πιο σκοτεινά βάθη του Μεσαίωνα να εκφράζει την σύγχρονη μορφή της βαρβαρότητας…