Κεντροαριστερή τραγωδία

Πριν από ελάχιστες μέρες, στο «Ποντίκι» της περασμένης Πέμπτης, προειδοποιούσαμε πως, αν η Κεντροαριστερά αποτύχει και στην ευρωκάλπη, «δεν είναι βέβαιο ότι θα λάβει παρόμοιες ευκαιρίες στο μέλλον», υπογραμμίζοντας μάλιστα την πανευρωπαϊκή άνοδο της Ριζοσπαστικής και Άκρας Δεξιάς, εις βάρος κυρίως της Κεντροαριστεράς.

Η σημασία αυτής της προειδοποίησης ήταν θέμα χρόνου να φανεί μέσω των ευρωεκλογών, στις οποίες, εν μέσω μιας συντριπτικής αποχής που άγγιξε το 60%, συνέβησαν τα εξής τραγικά:

● Η Ν.Δ. κατρακύλησε στο 28,2% θυμίζοντας εκλογικές επιδόσεις της τριετίας 2012 – 2015 και

χάνοντας σχεδόν 750.000 ψήφους συγκριτικά με τις ευρωεκλογές του 2019 και περίπου 1 εκατομμύριο από τις βουλευτικές εκλογές του περσινού Ιουνίου.

● Την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 750.000 ψήφους συγκριτικά με τις ευρωεκλογές του 2019 και άνω των 330.000 συγκριτικά με πέρσι τον Ιούνιο.

● Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε λίγο πάνω από 70.000 ψήφους συγκριτικά με τις ευρωεκλογές του 2019, αλλά έχασε σχεδόν 110.000 συγκριτικά με πέρσι τον Ιούνιο.

● Το σύνολο ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ούτε τώρα, παρά την κάθετη πτώση της Ν.Δ., κατάφερε να ξεπεράσει το ποσοστό του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο συνέχισε να είναι μεγαλύτερο, έστω με… 0,6%.

Το πώς θα διαχειριστεί η Ν.Δ. το πρόβλημά της θα το δούμε προσεχώς. Έχει την κυβέρνηση, ελέγχει τη ροή του χρήματος, τον κρατικό μηχανισμό, τη νομοθετική πλειοψηφία και τους χρόνους των αποφάσεων. Επιπλέον ο Μητσοτάκης έχει το χρονικό περιθώριο να επιδιώξει κάποια αύξηση της κυβερνητικής αποτελεσματικότητας. Όχι απεριόριστο, αλλά το έχει.

Υπό προϋποθέσεις, έχει τη δυνατότητα τα επόμενα τρία χρόνια να διορθώσει ό,τι διορθώνεται και να προσεγγίσει -σε όποιον βαθμό αυτό είναι εφικτό- τις κοινωνικές και ιδεολογικές ομάδες που του είχαν δώσει το 41% του περασμένου Ιουνίου.

Το μεγάλο πρόβλημα το έχει πάλι η Κεντροαριστερά, για την οποία τα συμπεράσματα είναι ξανά θλιβερά:

● Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να επωφεληθεί από τις απώλειες της Ν.Δ., ακόμη και όταν αυτή κάνει βουτιά με το κεφάλι. Κάθε εκλογική αναμέτρηση τα τελευταία χρόνια τον βρίσκει με λιγότερες ψήφους και χαμηλότερο ποσοστό – ακόμη και μετά την αλλαγή αρχηγού.

● Το ΠΑΣΟΚ τσιμπάει σταθερά, αλλά πάρα πολύ αργά – τόσο ώστε να μην ελπίζει σε κάτι πολύ σημαντικό τα επόμενα χρόνια. Αποδεικνύεται πάλι χαμηλοτάβανο και αδύναμο – ή ανίκανο – να επωφεληθεί από την ταυτόχρονη πτώση Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα από τις συνεχείς μεγάλες απώλειες του δεύτερου.

Το κρισιμότερο συμπέρασμα όμως απ’ όλα αυτά είναι πως εν τέλει η κοινωνία δεν εκλαμβάνει ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ ως πρόταση εξουσίας.

Και τα δύο αυτά κόμματα φαίνεται ότι έχουν καθιερωθεί στην κοινωνική συνείδηση ως μικρομεσαία και χωρίς κυβερνητική προοπτική και, ακόμη χειρότερα, δεν αντιμετωπίζονται καν ως κόμματα διαμαρτυρίας από το τμήμα εκείνο του εκλογικού σώματος που, έχοντας ψηφίσει τη Ν.Δ., περιφέρεται αναζητώντας τρόπο να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του.

Αυτό είναι κάτι που είχε καταφέρει π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ την τριετία 2012-15 πριν η διακυβέρνησή του τον υποβιβάσει σε δεύτερο πολιτικό ρόλο. Τώρα ούτε αυτόν μπορεί να έχει.

Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να εκτιμήσει κάποιος τι θα μπορούσε να διορθωθεί για να αλλάξει η εικόνα. Το σίγουρο είναι ότι οι ευκαιρίες μειώνονται διαρκώς και επικίνδυνα και για τους δύο. Και το πρόβλημά τους φαίνεται πως δεν είναι μόνο η ηγεσία τους, αφού και τα δύο κόμματα έχουν νέους -σε ηλικία και χρόνο θητείας- αρχηγούς, και μάλιστα τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους…

Διαβάστε επίσης:

Χωρίς κυβέρνηση, χωρίς αντιπολίτευση και κροκοδείλια δάκρυα για την αποχή – Η ιστορία μίας καθολικής απόρριψης

Προς εκλογές αδιαφορίας, ρεκόρ αποχής και πιθανών εκπλήξεων

Η «βουβή» ψήφος να γίνει μήνυμα καταδίκης και ελπίδας

Keywords
Τυχαία Θέματα