Μέλμοθ ο Περιπλανώμενος

15:07 12/1/2012 - Πηγή: Το Ποντικι

Charles R.Maturin
Μετάφραση: Χαρά Σύρου 
Εκδόσεις: Gutenberg 
Σελ.: 956

Το φως χάθηκε σαν το τελευταίο χτυποκάρδι μιας καρδιάς που σβήνει, σαν ένα πνεύμα που αναχωρεί για την αιωνιότητα. Το είδα να σβήνει και ήξερα πως βρισκόμουν πια ανάμεσα σε όσους «αιώνια ζουν στο ζοφερό σκοτάδι». Εκείνη τη στιγμή ένας ήχος έφτασε στα παγωμένα αφτιά μας· ήταν οι ψαλμοί του όρθρου που τελούσαν οι καλόγεροι υπό το φως των κεριών και που μόλις είχε ξεκινήσει στο παρεκκλήσι, πολλά μέτρα πάνω από εκεί όπου βρισκόμα...