«Μετά το Χάος τι;» - Η παρουσίαση του βιβλίου του Παναγιώτη Ρουμελιώτη

22:06 19/12/2018 - Πηγή: Το Ποντικι

ΕΛΛAΔΑ

Εάν στα χρόνια της κρίσης, οι μελέτες για τα αίτια που τη γέννησαν και τ’ αποτελέσματά της σε τοπικό επίπεδο πολλαπλασιάσθηκαν στον τόπο μας, λιγοστά είναι ωστόσο εκείνα που τολμούν να θέσουν το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων σε διεθνές επίπεδο, αδυνατώντας να θέσουν τα ζητήματα σε ένα παγκόσμιο επίπεδο, ξεπερνώντας τα στενά όρια της χώρας, ή έστω της ευρωπαϊκής οικογένειας.

Όμως το βιβλίο του ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιά Παναγιώτη Ρουμελιώτη

«Μετά το Χάος, τι; Σύγχρονες Απειλές και Μελλοντικές προκλήσεις» (Εκδόσεις Λιβάνη) με εύστοχο τρόπο κατορθώνει ακριβώς να εξακτινώσει τον στοχασμό για την παρούσα κατάσταση και το αύριο του κόσμου μας, τολμώντας να βάλει σε τάξη τα θέματα που τον απασχολούν, εύστοχα συνδυάζοντας πολλές παραμέτρους, που σε πρώτη ματιά φαντάζουν διαμετρικές μεταξύ τους.

Το βιβλίο παρουσιάσθηκε απόψε σε εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής, με ομιλητές εκτός από τον συγγραφέα, τον Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο πανεπιστήμιο, τη Νίνα Κασιμάτη, αντιπρόεδρο της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της ΚΣ του Συμβουλίου της Ευρώπης, βουλευτή Β’ Πειραιά με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον πρύτανη Παν/μιου Πειραιώς Άγγελο Κότιο, και τον καθηγητή Στρατηγικής στο Παν/μιο Πειραιά Αθανάσιο Πλατιά.

Ο πρύτανης Παν/μιου Πειραιώς Άγγελος Κότιος υπενθύμισε πως ο Π. Ρουμελιώτης είναι ο θεμελιωτής της Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας -Κατάσταση και Μεθοδολογία, στην Ελλάδα, συνεπώς το βιβλίο το ίδιο προσεγγίζει τα διεθνή ζητήματα από διεπιστημονική σκοπιά, εφαρμόζοντας μία ολιστική ανάλυση του θέματος, λαμβάνοντας υπ’ όψιν όχι μόνον τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις του, αλλά και τις γενικότερες γεωπολιτικές συνθήκες και τα γνωστικά πεδία που οι νέες τούτες διαστάσεις του παγκόσμιου γίγνεσθαι δημιουργούν. Όπως τόνισε ο πρύτανης, μελετώντας την εξέλιξη του παγκόσμιου συστήματος διακυβέρνησης, τις ανισότητες και τα προβλήματα που συσσώρευσαν οι αστοχίες της, ο συγγραφέας καταδεικνύει τις ατέλειες της παγκοσμιοποίησης και προτείνει μάλιστα δραστικά αντίμετρα, με νέες διεθνείς ρυθμίσεις και τον εκ νέου καθορισμό του ρόλου του κράτους μέσα στον διεθνή ορίζοντα. Όπως πρόσθεσε ο κος Κότιος, ο Π. Ρουμελιώτης στέκεται ιδιαίτερα σε τούτην την παθογένεια της παγκοσμιοποίησης που με τις ανισότητες και τα προβλήματα που συσσωρεύει οδηγεί σε αυτό που αποκαλεί «αποπαγκοσμιοποίηση», στην απομάκρυνση από τα θεωρούμενα ως ιδανικά του παγκοσμιοποιημένου χώρου, με την αυτονόμηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και την έλλειψη τραπεζικού ελέγχου, που ενδέχεται να οδηγήσει σε νέες κρίσεις. Ο Π. Ρουμελιώτης αναλύει επίσης και επικρίνει το μοντέλο της νομισματικής ένωσης της ΕΕ από τα καταστατικά στάδιά της ίσαμε τα άτολμα μέτρα που ελήφθησαν για να αντιμετωπισθεί η κρίση της.

Η κα Κασιμάτη υπογράμμισε τον εύστοχο τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας αναφέρεται στα προβλήματα που σώρευσε η απουσία ρύθμισης της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και κοινωνίας, που αποδυνάμωσε τους διεθνείς οργανισμούς και δεν ευνόησε την ισόνομη διανομή πλούτου και ευκαιριών στα κράτη. Συνέπειες που προκαλούν αποστροφή στο μοντέλο αυτό, ευνοώντας φυγόκεντρες ιδεολογίες, που αποσυνθέτουν την συνεκτικότητα των ιδεολογιών που διέπουν την πίστη για μία διεθνή οικογένεια. Καθώς ο οικονομικός έλεγχος εκφεύγει πλέον της πολιτικής, ο κόσμος της εργασίας χάνει τη δύναμή της και κατά συνέπεια υποχωρεί και η δημοκρατία, που εμφανίζεται στα χρόνια της κρίσης, αλλά και στη σημερινή εποχή, με τη συνέκδοχη ανάδυση εθνικιστικών και λαϊκιστικών δυνάμεων.

Αναφερόμενος στο βιβλίο ο κος Πλατιάς τόνισε πως η μεθοδολογία του Π. Ρουμελιώτη προσομοιάζει σε μία Ιπποκρατική μέθοδο, καθώς προτείνει θεραπείες και λύσεις. Υπογράμμισε επίσης πως ο συγγραφέας διαρκώς αναλύει τους διαφορετικούς συσχετισμούς δυνάμεων που δεσπόζουν σε διεθνές επίπεδο σε όλες τις σφαίρες της οικονομίας, της πολιτικής και των συμφερόντων τους, μελετώντας συνάμα τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του κάθε πόλου του συσχετισμού αυτού, που η σχέση τους δράσης-αντίδρασης δημιουργεί χάος. Ο κος Πλατιάς σημείωσε πως παρά την παγκοσμιοποίηση, η μορφή της παγκόσμιας κυριαρχίας είναι μονοπολική, καθώς οι ΗΠΑ ελέγχουν στρατηγικά και οικονομικά τον πλανήτη. Πλην όμως παρά τον στρατηγικό τους έλεγχο δεν μπορούν να ασκήσουν πλήρη επιρροή, με αποτέλεσμα τη δημιουργία παγκόσμιας και περιφερειακής αστάθειας. Όμως με την αύξηση αυτή της δύναμης, Θουκιδίδεια, οδηγεί σε ανταγωνισμούς—ορατούς σήμερα με την αύξουσα γιγάντωση της Κίνας. Ανταγωνισμός, που σήμερα μεταφράζεται στον τρέχοντα οικονομικό πόλεμο. Τέλος αναφέρθηκε ο κος Πλατιάς στην ακρασφαλή θέση που βρίσκεται η Ελλάδα, καθώς η ισορροπία μεταξύ της ένταξής της στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ είναι δύσκολη.

Αναφερόμενος στο βιβλίο ο κος Αρβανιτόπουλος, αναφέρθηκε στη μεγάλη τόλμη του Π. Ρουμελιώτη πέρα από τις αναλύσεις να προτείνει και λύσεις. Υπογραμμίζοντας πως το τέλος της φενάκης για τη μονοκρατορία της Δύσης και του οικονομικού συστήματός της, πλέον έχει οδηγήσει σε ένα χάος. Εντόπισε μάλιστα τις δυνητικές απειλές του σύγχρονου κόσμου, με πρώτη από αυτές το φονταμενταλιστικό Ισλάμ, οι σχέσεις με τη Ρωσία, η προσεκτική άνοδος της Κίνας. Αλλά υπάρχουν και οι ‘εσωτερικές’ κρίσεις του συστήματος, με πρώτη και καλλίτερη την παγκοσμιοποίηση, με την αχαλίνωτη πορεία του καπιταλισμού και τα αλυσιτελή εγχειρήματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Κατόπιν έρχεται η νέα, τέταρτη, τεχνολογική επανάσταση, που με την άνοδο της ανεργίας που την συνοδεύει, θα δημιουργήσει αλλαγές και ανισότητες. Τρίτο εσωτερικό πρόβλημα ο κατακερματισμός των δυτικών κρατών από τις ιδιαίτερες ταυτότητες, και ο υπέρ αυτών δικαιωματισμός, που διαρρηγνύει τη συνοχή των κοινωνιών και των εθνών, που εκμεταλλεύεται ο λαϊκισμός και ο ρατσισμός. Ταυτόχρονα, η τρομοκρατία έχει εισέλθει εντός των πυλών των δυτικών κοινωνιών.

Καταλήγοντας ο κος Ρουμελιώτης, αφού περιέτρεξε τα κύρια σημεία της ανάλυσής του για τα διεθνή πράγματα, κατέθεσε τις δικές του προτάσεις για την υπέρβαση της χαοτικής εικόνας. Συγκεκριμένα, ο συγγραφέας υπογράμμισε πως πρώτιστα θα πρέπει να γίνονται σεβαστές οι αποφάσεις των διεθνών οργανισμών. Κατόπιν, και κύρια να ενισχυθεί ο ρόλος της πολυμερούς διακυβέρνησης του κόσμου και να επισημοποιηθούν οι άτυποι διακρατικοί οργανισμοί, όπως η G20. Επίσης προτείνει να αλλάξουν οι κανόνες των διεθνών οργανισμών για να προβλεφθεί η ανισότητα κι η φτώχεια στον κόσμο. Παράλληλα, είναι αναγκαίο να εκδημοκρατισθούν οι διεθνείς οργανισμοί και να εισακούονται οι απόψεις των ΜΚΟ, με ταυτόχρονη μείωση του ρόλου των ισχυρών επιχειρηματικών Lobbies. Ιδίως δε, προσέθεσε ο κος Ρουμελιώτης, θα πρέπει οι αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες χώρες θα πρέπει να εκπροσωπούνται επαρκώς στα όργανα των διεθνών οργανισμών.

Has video: Exclude from popular: 0