Μηχανές, Τεχνητή Νοημοσύνη, πόλεμος…

06:03 10/3/2024 - Πηγή: Το Ποντικι

Παρακολουθούμε (από τους τηλεοπτικούς δέκτες) τη γενική εικόνα δύο πολέμων που βρίσκονται σε εξέλιξη στη γειτονιά μας, σε δύο σημεία τριβής (γεωπολιτικών) πλακών, στην Ουκρανία, που είναι το «σύνορο» της ευρωατλαντικής «αυτοκρατορίας» με τη ρωσική, και στη Γάζα, που αποτελεί τον πυροκροτητή εξελίξεων στη Μέση Ανατολή.

Πίσω από τη γενική εικόνα οι ανησυχητικές ψηφίδες που συνθέτουν την εικόνα του δυστοπικού μέλλοντος της ανθρωπότητας υπάρχουν, αλλά δεν είναι ακόμη εμφανείς…

Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο αυτών πολέμων που εξελίσσονται παράλληλα αποτελεί η ευρεία δοκιμή νέων όπλων,

μεθόδων και τεχνολογιών, που αποσκοπούν στο να μειώσουν την ανθρώπινη παρουσία όχι μόνο από το πεδίο της μάχης, αλλά και από την επίπονη διαδικασία της λήψης των αποφάσεων σε τακτικό κατ’ αρχάς επίπεδο.

Παρενθετικά, και πριν αξιοποιήσουμε στοιχεία από την ανάλυση του Michael T. Klare στο Responsible Statecraft, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση μες στην καλή χαρά συμμετέχει σ’ αυτούς τους πολέμους (εξοπλισμός Ουκρανίας, επίσκεψη Μητσοτάκη στην Οδησσό για να δηλώσει τη μέχρι τέλους ελληνική υποστήριξη στον χαμένο πόλεμο του Ζελένσκι, συμμετοχή ελληνικής φρεγάτας στον ευρωατλαντικό πόλεμο κατά του Ιράν και των Χούθι) έχοντας απολύτως και αυθαιρέτως ταυτίσει τα ελληνικά συμφέροντα με αυτά της ηγέτιδας δύναμης του ευρωατλαντικού συνασπισμού, δηλαδή των ΗΠΑ…

Πεδία δοκιμών

Πίσω λοιπόν από το αφαιρετικό και εξαιρετικά περιληπτικό φόντο των μαχών στην Ουκρανία και τη Γάζα που μας δίνουν τα μεγάλα διεθνή δίκτυα εξελίσσεται μια απίστευτης κλίμακας δοκιμή νέων όπλων και τεχνολογιών, η οποία «εικονογραφεί» όχι μόνο το πώς θα γίνονται οι πόλεμοι στο μέλλον, αλλά και το πώς οι ηγεσίες και πολύ περισσότερο οι κοινωνίες θα παραμένουν αμέτοχες ή απλοί παρατηρητές των διαδικασιών λήψης των αποφάσεων που θα λαμβάνουν οι (φονικές) μηχανές καθοδηγούμενες από την Τεχνητή Νοημοσύνη.

Έχουμε ήδη εξοικειωθεί (από την ειδησεογραφία) με την ευρεία χρήση Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών στις τρέχουσες πολεμικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία αλλά και στον πόλεμο Ισραήλ – Χαμάς.

Ειδικότερα στη Γάζα οι πρωτοπόροι στην έρευνα για την ανάπτυξη θανατηφόρων μη επανδρωμένων μηχανών Ισραηλινοί, εκτός από drone, χρησιμοποιούν μη επανδρωμένα μηχανήματα εδάφους είτε για ανίχνευση είτε για αποναρκοθέτηση είτε ακόμη και για επιθετικές ενέργειες. Αυτά, ωστόσο, παραμένουν επιστημονικά επιτεύγματα για την πολεμική βιομηχανία περασμένων δεκαετιών. Το «νέο» στοιχείο που ανατέλλει και περιγράφει τον μελλοντικό μας κόσμο είναι η αυτενέργεια/συντονισμός στη δράση των θανατηφόρων μη επανδρωμένων μηχανημάτων.

Στα «ψιλά» του διεθνούς Τύπου υπάρχουν αναφορές ότι το Ισραήλ έχει ήδη ξεκινήσει να αναπτύσσει drones που χρησιμοποιούν το λογισμικό Τεχνητής Νοημοσύνης από το 2021. Σύμφωνα με το Bloomberg, ο ισραηλινός στρατός χρησιμοποιεί επίσης ΤΝ για την επιλογή στόχων και την «ενοχοποίησή» τους, χρησιμοποιώντας το λογισμικό Fire Factory του ισραηλινού κατασκευαστή όπλων Rafael.

Οι μηχανές αποφασίζουν

Σύμφωνα με τον Michael T. Klare στο Responsible Statecraft, «συνδυάζοντας την Tεχνητή Nοημοσύνη με την προηγμένη ρομποτική, ο στρατός των ΗΠΑ και εκείνοι άλλων προηγμένων δυνάμεων εργάζονται ήδη σκληρά δημιουργώντας μια σειρά αυτοκαθοδηγούμενων ‘‘αυτόνομων’’ οπλικών συστημάτων – μαχητικών drones, που μπορούν να χρησιμοποιήσουν θανατηφόρα δύναμη δίχως τη διαμεσολάβηση (στις θανατηφόρες αποφάσεις τους) κάποιου ανθρώπινου παράγοντα».

Τα απίθανου ύψους κονδύλια που διατίθενται στην έρευνα για την εξέλιξη αυτών των μηχανών επεξηγεί ώς έναν βαθμό και τους λόγους για τους οποίους η ευρωατλαντική Συμμαχία συντηρεί έναν «αιώνιο» πόλεμο στην Ουκρανία, καθώς αποτελεί και μια πρώτης τάξης δικαιολογία για «αμυντικές» δαπάνες και ένα πρώτης τάξης πεδίο δοκιμής των νέων τεχνολογιών.

Σύμφωνα με τον Michael T. Klare, «η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ αναπτύσσει το ‘‘συνεργατικό μαχητικό αεροσκάφος’’ της, ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος (UAV) που προορίζεται να συμμετάσχει σε αποστολές υψηλού κινδύνου. Ο στρατός δοκιμάζει παρομοίως μια ποικιλία αυτόνομων μη επανδρωμένων οχημάτων εδάφους (UGV), ενώ το Πολεμικό Ναυτικό πειραματίζεται τόσο με μη επανδρωμένα σκάφη επιφανείας (USVs) όσο και με μη επανδρωμένα υποθαλάσσια σκάφη (UUVs ή drone submarines). Η Κίνα, η Ρωσία, η Αυστραλία και το Ισραήλ εργάζονται επίσης σε τέτοια όπλα για τα πεδία μάχης του μέλλοντος».

Επιστήμονες που «βλέπουν» μπροστά και έχουν ήδη προειδοποιήσει για τους κινδύνους που ενέχει η ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης (και η συνεπακόλουθη εφαρμογή της στον πόλεμο) σημειώνουν ότι, αργά ή γρήγορα, οι θανατηφόρες μηχανές θα μπορέσουν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους παρακάμπτοντας τον ανθρώπινο παράγοντα και τις όποιες δικλείδες ασφαλείας έχει θέσει και θα είναι σε θέση να επινοήσουν τις δικές τους μη σεναριακές τακτικές για να νικήσουν τον εχθρό.

Μια τέτοια μηχανική «ομαδική» σκέψη που βασίζεται στον υπολογιστή, περιγράφει μια σειρά από επικίνδυνα ενδεχόμενα που ακόμη δεν έχουν τύχει της αρμόζουσας προσοχής και επεξεργασίας από τους εντεταλμένους διεθνείς φορείς, γεγονός που αποδεικνύει ότι η εκθετική πρόοδος και εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης έχει ήδη προχωρήσει πολύ πιο μπροστά από τα έτσι κι αλλιώς «τεμπέλικα» θεσμικά ανθρώπινα ανακλαστικά ή ακόμη κι απ’ αυτό το ανθρώπινο ένστικτο της αυτοσυντήρησης.

ΥΓ.: Όλα τα παραπάνω μοιάζουν με σενάριο για ταινία επιστημονικής φαντασίας, σαν αυτές που έχουν σπάσει ταμεία μια – δυο δεκαετίες πριν. Ωστόσο, πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια το αμερικανικό Πεντάγωνο (και οι εξαρτώμενες απ’ αυτό πολεμικές βιομηχανίες) «εργαζόταν» πάνω στο πλάνο του πολέμου χωρίς κανέναν (Αμερικανό) στρατιώτη στο πεδίο της μάχης. Τότε, όταν εκπονήθηκε αυτό το πρότζεκτ, πολλοί ήταν αυτοί που πίστεψαν ότι είναι μια δικαιολογία για την τροφοδότηση με χρήμα της πολεμικής βιομηχανίας. Σήμερα, ωστόσο, είναι κάτι περισσότερο από σαφές ότι οι σχεδιασμοί (και το χρήμα που δαπανήθηκε) απέδωσαν σε τέτοιον βαθμό, που ό,τι ακραίο και δυστοπικό να φανταστεί κάποιος για το μέλλον να μην εκπλήσσει κανέναν…

Διαβάστε επίσης:

Αδιέξοδο της Δύσης στην Ουκρανία

Οι κάλπες του Πούτιν

«Καναρίνι στο κλουβί» των Βρυξελλών οι αγρότες