Να συνταχθούν όλοι και να εργαστούν σοβαρά

06:29 19/4/2025 - Πηγή: Το Ποντικι

Όταν σε μία χώρα καταρρίπτονται τα σενάρια για συγκαλύψεις, που οφείλονται σε κυβερνητικές αδυναμίες, και μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο επιδιώκεται μεθοδευμένα, όπως επισημάνθηκε από την πλευρά του πρωθυπουργού, πολιτική και οικονομική ανατροπή στη χώρα, τότε κάθε πολίτης δικαίως απαιτεί να ενημερωθεί σε κάθε λεπτομέρεια για τους σκοπούς που εξυπηρετεί η συνεχιζόμενη και συντονισμένη προσπάθεια αποδυνάμωσης της χώρας μας.

Τα δημοσκοπικά αποτελέσματα δεν αποτελούν εκλογική απόφαση των Ελλήνων πολιτών και είναι απαράδεκτη υπέρβαση ο ισχυρισμός ότι η κυβέρνηση και τα δύο μεγάλα κόμματα της

αντιπολίτευσης, που και αυτά κυβέρνησαν τη χώρα, δεν εκπροσωπούν κατά πλειοψηφία τις δημοκρατικές επιθυμίες των Ελλήνων.

Συμπληρωματικά στην αυθαιρεσία ερμηνείας της στατιστικής προστίθεται ως μειονέκτημα πολιτικής η σταθερή απόφαση της πολιτείας να καταβάλει τους μισθούς σε συγκεκριμένη ημερομηνία, όπως συμβαίνει σε όλες τις οργανωμένες και δημοκρατικές πολιτείες, όπου οι οικονομικές τακτικές αποδοχές δεν χρησιμοποιούνται ως μοχλός ή μέσο διαμόρφωσης εφήμερων λαϊκίστικων μεθοδεύσεων.

Εξάλλου οι μισθωτοί γνωρίζουν ακριβώς τις ημερομηνίες καταβολής των μισθών τους και κάθε νοικοκυριό κάνει το κουμάντο του.

Στοχευμένη προσπάθεια κατά της αξιοπιστίας

Η μεθοδευμένη και συντηρούμενη προσπάθεια απομείωσης της κρατικής λειτουργίας στοχεύει στην αποσάθρωση της αξιοπιστίας του κράτους και της διοίκησης σε μία στιγμή που ο κόσμος στροβιλίζεται στις ταχύτητες ενός διεθνούς πολιτικοοικονομικού κυκλώνα.

Η αντιπολίτευση με στοιχεία ιδεολογικής προσέγγισης πιθανόν να ερμηνεύει ικανοποιητικά για τους υποστηρικτές της την προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης. Όμως στην αντιπολιτευτική πλευρά του ελληνικού Κοινοβουλίου τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα και άσκησαν εξωτερική πολιτική με έκπληξη διαπιστώνουν ότι παραμερίζονται από μικρότερα κόμματα, τα οποία δεν παρουσιάζουν πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας.

Τα κόμματα στην Ελλάδα εκφράζονται μονοπρόσωπα, επειδή αρχηγικά ήταν πάντοτε και έτσι εκφράζονται εξ αιτίας του πρωθυπουργοκεντρικού συστήματος διακυβέρνησης της χώρας.

Την πολιτική αυτή επιλογή αξιοποιούν τα στελέχη των κομμάτων εις βάρος των ηγετών τους, για να κρύβονται όταν οι προκλήσεις αναγκάζουν τους ηγέτες και κυρίως τον εκάστοτε πρωθυπουργό με παρεμβάσεις, διαγγέλματα και δημόσιες συνεντεύξεις να αναλαμβάνει μόνος το πολιτικό κόστος ωσάν το κόμμα, οι υπουργοί και οι μηχανισμοί λειτουργίας του κράτους να μην συνδιαμορφώνουν την πολιτική της χώρας, εσωτερική και εξωτερική.

Αποφυγή του πολιτικού κόστους

Προφανώς ορισμένοι υπουργοί επιδιώκουν να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη πολιτική ασυλία από τη νομίμως δικαιούμενη και με γνώμονα το ατομικό τους συμφέρον, μετά την ανακοίνωση σημαντικών πολιτικών αποφάσεων από τον πρωθυπουργό, εμφανίζουν συνήθως ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της διοίκησης ή ένστολο μέλος της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, που τοποθετούνται εφ’ όλων των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, ενώ ο θεσμικός τους ρόλος απαιτεί την υλοποίηση των πολιτικών αποφάσεων.

Η χώρα μας εκφράζεται από την πολιτική ηγεσία της και όχι από τους διοικητικούς υπαλλήλους ή τους ένστολους των Ενόπλων Δυνάμεων.

Η τακτική αποφυγής, από στελέχη της κυβέρνησης, του πολιτικού κόστους που προκύπτει συνολικά για την κυβέρνηση και ατομικά για κάθε υπουργό από την αποτελεσματική υλοποίηση του κυβερνητικού έργου μάς οδηγεί στη διαπίστωση φόβου των στελεχών επειδή «όταν τα βουβάλια συγκρούονται στο βάλτο κινδυνεύουν τα βατράχια», έστω και αν προσπαθούν να φυλαχθούν.

Προτιμότερο να συνταχθούν όλοι και να εργαστούν σε περιοχές κοινής ασφάλειας για να διεκδικήσουν την επόμενη ημέρα αποτελέσματα που ανταποκρίνονται στις επιθυμίες των πολιτών. Οι προκλήσεις των ισχυρών στρέφονται κατά των ενδιαφερόντων μικρότερων κρατών και ομαδοποιήσεων, εάν μεγαλύτερα σχήματα συνοχής, όπως η Ε.Ε., δεν αναγνωρίσουν εγκαίρως το μέγεθος και την επικινδυνότητα των παγκόσμιων αλλαγών.

Επιφανειακή αντιπαράθεση

Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα διαπιστώνεται ότι σε πολλές χώρες η διεθνής αναστάτωση προκαλεί κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, προσθέτοντας δυσκολίες στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Όμως κυβερνώντες και λαοί που αντιλαμβάνονται έστω και με καθυστέρηση τις απαιτήσεις αντιμετώπισης των προκλήσεων ορίζουν με σαφήνεια τις κόκκινες γραμμές της συμπεριφοράς τους επειδή αναγνωρίζουν το σημείο σύγκλισης των κοινωνικών και επιχειρηματικών δυνάμεων, ώστε να διαφυλαχθούν τα εθνικά συμφέροντα.

Στη χώρα μας η ένταση διατηρείται με κάθε τρόπο στο ζενίθ των συγκρούσεων. Δεν εξετάζεται με ποιον τρόπο και ποιες οικονομικές διευκολύνσεις τρέφεται μία συνεχής φθορά των θεσμών με αποτέλεσμα οι πολίτες να νιώθουν έντονη ανασφάλεια και μείωση της εμπιστοσύνης στη θεσμική λειτουργία του δημοκρατικού συστήματος.

Ακόμη και σε στιγμές που διεθνώς αναδεικνύεται η πολιτική σταθερότητα και αναβαθμίζεται οικονομικά και επενδυτικά η Ελλάδα, κινούνται διαδικασίες μεθοδευμένης αποσταθεροποίησης, σαν να μην αφορά και την αντιπολίτευση πιθανή παταγώδης θεσμική αποσταθεροποίηση της χώρας, σαν να μη νοιάζεται κανένας τι θα συμβεί και πού θα βρεθούν οι Έλληνες πολίτες όταν ανατρέπονται κυβερνήσεις με αυξημένη οξύτητα και συνολική απαξίωση.

Λογικά οι πρόσφατες επιτυχίες της χώρας σε οικονομικό και διπλωματικό πεδίο θα βοηθούσαν κάθε πλευρά να παρουσιάσει επεξεργασμένες πολιτικές που θα επικρατήσουν και θα διορθώσουν τις αδυναμίες και τις ολιγωρίες της κυβέρνησης. Αντ’ αυτού διαπιστώνεται μία τελείως επιφανειακή και δηλητηριώδης αντιπαράθεση, που αποδυναμώνει τη χώρα ενδυναμώνοντας την επιχειρηματολογία των αντιπάλων. Οφείλουμε να συνεχίσουμε με πολιτική συνέπεια, να εργαστούμε χωρίς παρεκκλίσεις και να αξιοποιήσουμε όλα όσα δεν μπορούν να παραμερίσουν διεθνείς ανταγωνιστές μας.

Σεβασμός σε αρχές και αξίες

Το Κυπριακό φαίνεται να κερδίζει πορεία προς τον προσανατολισμό που ορίζει ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης. Πολλοί ασχολούνται με τις αυθαιρεσίες των Τούρκων για λύση δύο κρατών στο πλαίσιο του ΟΗΕ αντί σθεναρά να στηρίζουν και να αναδεικνύουν με κάθε ευκαιρία ότι η Κυπριακή Δημοκρατία προκρίνει και δρομολογεί κυρίαρχη έναρξη συνομιλιών στο πλαίσιο που ορίζεται από την Ε.Ε., το ευρωπαϊκό κεκτημένο, με αξιοποίηση των ψηφισμάτων της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Κάποιοι στην Αθήνα ξεπερνούν με πολύ μεγάλη ευκολία το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία εντάχθηκε ως πλήρες μέλος στην Ε.Ε. με σύνταγμα ισχυρό, συμβατό με τις ιδρυτικές αξίες της Ε.Ε.

Από το σύνταγμα της Κύπρου δεν προβλέπεται διζωνική δικοινοτική λύση, δεν επιτρέπεται καμία παραβίασή του με λύση δύο κρατών, ούτε χαλαρή συνομοσπονδία, ενώ ήδη από το 1960 προβλέπεται ενιαία ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία με αυξημένη αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, άποψη απολύτως συμβατή με την αρχή της Ε.Ε. περί αυξημένης αρμοδιότητας των περιφερειών στα κράτη – μέλη.

Η πολιτική στάση της χώρας μας στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν αποκλίνει των αρχών και αξιών του Χάρτη του ΟΗΕ, της Ε.Ε., του Διεθνούς Δικαίου για ανθρώπινα δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες των λαών, μεταξύ των οποίων προβλέπεται απαρέγκλιτα και η αυτοδιάθεσή τους με συνθήκες πολιτικής ηρεμίας και όχι πειθαναγκασμού που επιβάλλουν ισχυροί εξωτερικοί παράγοντες.

Το πλαίσιο αρχών υποστηρίζουν όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις στη χώρα μας, αλλά πολλοί κατακρίνουν την ελληνική κυβέρνηση επειδή διατηρεί σθεναρή στάση σε μία στρατιωτική εισβολή που παραβιάζει κάθε αρχή και αξία. Η ελληνική στάση επαναφέρει σε πολύ υψηλή γεωστρατηγική προτεραιότητα την ανάγκη καταδίκης με σύγχρονους πολιτικούς όρους της κατοχής της Κύπρου με ταυτόχρονη απαίτηση την απόσυρση κάθε κατοχικής δύναμης από την κυπριακή επικράτεια.

Η διπλωματία των Εκκλησιών

Η θρησκευτική διπλωματία παραβλέπεται, παρά την εμφανή υπεραξία της στις διεθνείς εξελίξεις. Προβληματική καθίσταται κάθε ομογενειακή διαφοροποίηση από τις προτεραιότητες της Ορθοδοξίας και τις πρωτοπόρες επιλογές του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε ό,τι αφορά τη θέση του μεταξύ ίσων και την εκκλησιαστική τάξη.

Ακατανόητη για κάθε γνώστη των θεμάτων, αλλά και για κάθε διαχειριστή εξωτερικής πολιτικής, η επαναλαμβανόμενη άποψη περί αποστασιοποίησης σε θέματα θρησκευτικής διπλωματίας, που επαναφέρεται από τον ομογενειακό, αλλά και τον κεντρικό ή εξειδικευμένο εκκλησιαστικό Τύπο στη χώρα μας.

Το υπουργείο Εξωτερικών, που χειρίζεται τα θέματα που αφορούν τη θρησκευτική διπλωματία και τα Παλαίφατα Πατριαρχεία, οφείλει να παραμερίσει πλέον κάθε παρανόηση των κινήσεών του, υπενθυμίζοντας σε υπηρεσιακούς παράγοντες και στο σύνολο των Ελλήνων στη χώρα και στη διασπορά ότι ο Οικουμενικός Θρόνος εκφράζει την Οικουμενική Ορθοδοξία με τους τρόπους που εκκλησιαστικά θεωρούνται ορθοί.

Προφανώς η διπλωματία των Εκκλησιών δεν μπορεί πάντοτε να συμπίπτει με τη δημόσια θρησκευτική διπλωματία των κρατών, επειδή τα συνεργαζόμενα μέρη δεν υπάγονται στο ίδιο λειτουργικό πλαίσιο, έστω και αν αποδέχονται κοινές θεολογικές κοινωνικές αξίες. Η απόσταση είναι διακριτή και ως εκ τούτου σαφώς αναγνωρίζεται από το πρωτόκολλο της χώρας ο Οικουμενικός Πατριάρχης ως αρχηγός κράτους και έτσι προσεγγίζεται από ξένες κυβερνήσεις, την ελληνική κυβέρνηση και τους αξιωματούχους της ελληνικής πολιτείας.

Πρέπει άμεσα να διευκρινιστεί από την κυβέρνηση και το υπουργείο Εξωτερικών ότι ουδείς τολμά να εισηγηθεί στον Οικουμενικό Πατριάρχη αλλαγές εκκλησιαστικών πολιτικών που σε κάποια σημεία δεν συμπίπτουν με τα συμφέροντα της κυβερνητικής πολιτικής, έστω και αν αποτελούν προτεραιότητες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Κατ’ οικονομία, με την εμπιστευτικότητα της εξομολόγησης και τον προσήκοντα σεβασμό, μπορούν να εκφραστούν στον ανώτατο πνευματικό ηγέτη της Ορθοδοξίας ανησυχίες του ποιμνίου, οι οποίες όμως δεν δημοσιοποιούνται για να μην προκαλούν ανεπιθύμητες και άστοχες δημόσιες συζητήσεις που εκθέτουν, χωρίς εξαιρέσεις, το πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Ο γεωστρατηγικός ανταγωνισμός για ανθεκτικούς παίκτες ξεδιπλώνεται με όλα τα μέσα που διαθέτει στη διπλωματική του φαρέτρα κάθε κράτος χωρίς να σπαταλά ασκόπως και αστόχως πολιτικό, διπλωματικό και πολιτιστικό κεφάλαιο.

* Ο Θεόδωρος Ι. Θεοδώρου είναι πρέσβης ε.τ.

Διαβάστε επίσης:

Ιράν και ΗΠΑ πέρασαν επιτυχώς το πρώτο τεστ

ΣΥΡΙΖΑ: Μοναχικός δρόμος για την επανεκκίνηση μετά το «όχι» της Νέας Αριστεράς

Μετωπική της κυβέρνησης με την… πραγματικότητα