Νίκος Αντύπας: Ο κορυφαίος μουσικός που σφράγισε το ελληνικό τραγούδι (Photos/Video)

18:46 1/2/2022 - Πηγή: Το Ποντικι

Δυστυχώς ο Φεβρουάριος του 2022, μπήκε μ’ ένα κακό μαντάτο. Τον θάνατο του μουσικού Νίκου Αντύπα.

Από τους «Ιωνάθαν» στους «Socrates»

Γεννήθηκε στην Αθήνα και από νεαρή ηλικία άρχισε να παίζει σε διάφορα νεανικά συγκροτήματα. Αρχικά έπαιζε κιθάρα, αλλά στην πορεία τα κατάφερνε και στα ντραμς.

Όπως έλεγε ο ίδιος: « Αρχικά ήμουν κιθαρίστας. Στους «Ιωνάθαν» έπαιξα

αναγκαστικά ντραμς γιατί δεν είχανε ντράμερ. Ξεκίνησα χωρίς να ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό που με ωθεί να ασχοληθώ με τη μουσική».

Η πρώτη αποτύπωση της δουλειάς του δισκογραφικά γίνεται όταν μαθητής ακόμη έπαιξε τύμπανα στο γκρουπ «Ιωνάθαν», συμμετέχοντας στην κυκλοφορία του σινγκλ «Στο Τσίρκο/Αναγνώρισις», που κυκλοφόρησε το 1971. Το συγκρότημα κινούνταν στον ευρύτερο χώρο του progressive rock και διαλύθηκε οριστικά το 1975, όταν δύο μέλη του (Παύλος Βακατάτσης, Νίκος Δόϊκας) μετοίκησαν στη Νέα Υόρκη.

Ο Νίκος Αντύπας άρχισε το 1973, να παίζει τύμπανα με το συγκρότημα «Osiris» και μεταπηδά στους «Sunset», που είχαν δημιουργηθεί από το 1970, με τους Τάκη Τσώνη (κιθάρα-τραγούδι), Διώνη (τραγούδι), Πωλίνα (φωνητικά), Στέλιο Κούκη (μπάσο), Κώστα Παπαδούκα (πλήκτρα). Η δουλειά αυτή καταλήγει στην έκδοση του σινγκλ «Γυρνώ και Ζητάω/Μνήμες» που κυκλοφόρησε ως 45άρι από την ΕΜΙ/Columbia, το 1975.

Ήταν η εποχή που ο Νίκος Αντύπας δοκίμαζε νέες μουσικές εμπειρίες, που θα τον έκαναν να αφοσιωθεί τελικά στα τύμπανα (ντραμς) και να ολοκληρωθεί σαν μουσικός.

Όπως έλεγε ο ίδιος:

«Στα πρώτα επαγγελματικά μου χρόνια έκανα συνεργασίες μόνο και μόνο για εμπειρίες ψάχνοντας μουσικούς ιδιαίτερους και καινοτόμους, έχοντας πετάξει το άλλοθι του βιοπορισμού. Η πρόκληση της μαγείας του ρυθμού τελικά με κέρδισε και αυτό που με ενδιέφερε ήταν να γευτώ την διαδρομή της μουσικής με αυτό το όργανο…»

Μετά τους «Sunset», ο Νίκος Αντύπας θα παίξει τύμπανα στους «Socrates», Γιάννης Σπάθας (κιθάρα), Αντώνης Τουρκογιώργης (μπάσο-τραγούδι), Γιώργος Τρανταλίδης (ντραμς), ένα από τα μεγαλύτερα αγγλόφωνα ροκ συγκροτήματα της Ελλάδας, καλύπτοντας την αποχώρηση του ντράμερ Γιώργου Τρανταλίδη που άφησε το ροκ για να στραφεί στην Jazz μουσική. Μαζί με τους «Socrates» κυκλοφορούν τα άλμπουμ “Waiting for something” τo (1980), “Breaking through” (1981) και τέλος το άλμπουμ “Plaza” (1983), του οποίου την παραγωγή αναλαμβάνει ο Vic Coopersmith, γνωστός από τις παραγωγές του για το συγκρότημα των «Yes». Αυτή η συγκυρία, άνοιξε το δρόμο για μια σειρά συναυλιών του συγκροτήματος στην Αγγλία. Για τον Νίκο Αντύπα, ειδικότερα, αυτή η συνεργασία με τον Άγγλο παραγωγό, έμελλε να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στη μουσική του αναζήτηση, και από αυτό το σημείο αρχίζει να ασχολείται και με την ενορχήστρωση.

Ενορχηστρώσεις και συνθέσεις

Όπως έλεγε ο ίδιος: «Η ενορχήστρωση αποτελεί το πασπαρτού που θα “ξεκλειδώσει” και θα αναδείξει τα ιδιαίτερα σημεία της μελωδίας του τραγουδιού. Είμαι αυστηρός και πολύ σχολαστικός με το θέμα αυτό. Η ενορχήστρωση θα μπορούσε να είναι και μια άλλη συνθετική προσέγγιση».

Έτσι, το 1985, ο Νίκος Αντύπας έκανε αίσθηση με την κυκλοφορία «Ζεστά Ποτά» των αδερφών Κατσιμίχα, σε ενορχήστρωση δική του. Η δουλειά του, ανέδειξε τις συνθέσεις του άλμπουμ, και τράβηξε την προσοχή των μουσικών της εποχής εκείνης.

Το 1991, ανέλαβε την ενορχήστρωση του δίσκου “Μένω Εκτός” της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Η κομβική σημασία των ενορχηστρώσεών του δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητη: «Ο Νίκος δεν ενορχήστρωσε απλώς. Ανα-σύνθεσε. Αυτός είναι ο σωστός όρος για την παρουσία του σ’ αυτόν τον δίσκο», έγραφε η ερμηνεύτρια Ελευθερία Αρβανιτάκη στο ένθετο του δίσκου.

Έτσι, το 1992, ο Νίκος Αντύπας ξαναχτυπά, υπογράφοντας τη σύνθεση και την ενορχήστρωση με το επίσης επιτυχημένο άλμπουμ «Δι’ Ευχών», πάλι με στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, αλλά αυτή τη φορά με ερμηνεύτρια τη μεγάλη Χαρούλα Αλεξίου. Ο ήχος του άλμπουμ είναι καθαρά «δυτικός» και ηλεκτρονικός, ξεφεύγει από τα «ελληνότροπα» κλισέ, και γνωρίζει τεράστια επιτυχία αφού γίνεται ο πρώτος ελληνικός δίσκος που μετά από πολλά χρόνια κυκλοφορεί στην Ιαπωνία, το Βέλγιο, το Ισραήλ και τη Γαλλία.

Ακολουθεί, το 1994, το άλμπουμ «Έϊ!» με την Χαρούλα Αλεξίου, σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, Άρη Δαβαράκη, και της ίδιας της Αλεξίου.

Όμως το «magnum opus» του Νίκου Αντύπα έρχεται το 1997, όταν υπογράφει σαν συνθέτης το άλμπουμ «Σαν Ηφαίστειο που Ξυπνά», σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο Παρίσι, και πρόσφερε πολλές μεγάλες επιτυχίες μεταξύ των οποίων τα τραγούδια «Λάβα» και «Διθέσιο». Την επόμενη χρονιά, το 1998, το άλμπουμ και η ενότητα των τραγουδιών του έγινε μουσική παράσταση κάτω από τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Δημήτρη Παπαϊωάννου.

Το 1998, έρχεται το πρώτο solo άλμπουμ του Αντύπα «Θεατής» με συμμετοχή των Γιάννη Κότσιρα και Έλλης Πασπαλά.

Το 1999, ακολουθεί η συμμετοχή του στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Γιάννη Σπάθα, «Τα Μυστικά του Δρόμου». Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος στον οποίο συνεργάζεται με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, οι «Υδρόγειες Σφαίρες», ένα είδος concept αφηγηματικού δίσκου που δεν γνώρισε όμως την ίδια επιτυχία με το «Σαν Ηφαίστειο που Ξυπνά».

Το 2001, ο Νίκος Αντύπας διασκεύασε το τραγούδι του Sting, «Mad About you» για τον δίσκο του Γιώργου Νταλάρα «Η Άσφαλτος που Τρέχει».

Στα τέλη του 2002, κυκλοφορεί και το «Οπωσδήποτε Παράθυρο», μια από κοινού δουλειά με το Γιάννη Σπάθα, βασισμένη στην παράστασή τους “Neapolis” και σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Στο δίσκο συμμετείχαν πολλοί καταξιωμένοι τραγουδιστές, και απ’ εκεί προέκυψε η ραδιοφωνική επιτυχία «Ναι θα πω» με την Μελίνα Ασλανίδου.

Το 2004 υπέγραψε τις συνθέσεις του δίσκου της Μαρινέλλας, «Άμμος Ήτανε…», σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου.

Το 2006, συνεισέφερε συνθέσεις στον δίσκο «Μόνη Περπατώ» της Νάνας Μούσχουρη.

Έγραψε τις συνθέσεις των δίσκων «Καινούρια Εγώ» (2008), και «Παζλ» (2011) της Καίτης Γαρμπή.

Ο Νίκος Αντύπας, ένας ιδιαίτερος μουσικός, που διέθετε τόσο την τέχνη της ανάλυσης (ενορχήστρωση) όσο και την τέχνη της σύνθεσης (από τις σπάνιες περιπτώσεις που ένας ντράμερ διαπρέπει ως συνθέτης), με ξεκάθαρες μουσικές φόρμες που απέπνεαν δύναμη, απότοκο της θητείας του στο rock, έφυγε χθες, αφήνοντας πίσω του ξεκάθαρο το αποτύπωμα της μουσικής του, και του ήθους του ως καλλιτέχνης.

Διαβάστε επίσης

Κορωνοϊός: Ξανά πάνω από 100 οι νεκροί – 24.308 νέα κρούσματα

Υπόθεση βιασμού 24χρονης: Αρνητικά αποτελέσματα στις τοξικολογικές εξετάσεις

Πάνος Νάτσης: Αυτό είναι το φορτηγό που ενεπλάκη στο δυστύχημα (Videos)