Νταλακογεώργος (Πρόεδρος ΠΕΝΕΝ) στο topontiki.gr: Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη συντρίβει τα τελευταία εργατικά δικαιώματα

17:31 9/6/2021 - Πηγή: Το Ποντικι

Για την απεργία της Πέμπτης 3 Ιούνιου και τα γεγονότα στο λιμάνι του Πειραιά, την αυριανή Πανελλαδική 24ωρη απεργία, το εργασιακό νομοσχέδιο Χατζηδάκη και τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ναυτικοί και οι ναυτεργάτες μιλάει στο topontiki.gr o Αντώνης Νταλακογεώργος.

Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ), η οποία δέχτηκε σφοδρή κριτική για τις εικόνες συνωστισμού και ταλαιπωρίας εκατοντάδων επιβατών πριν από μία εβδομάδα λόγω της απόφασής της να μην μεταθέσει την απεργιακή κινητοποίηση για την Πέμπτη 10 Ιούνη, καταθέτει την δική του άποψη για το τι συνέβη και εξηγεί την συγκεκριμένη απόφαση.

Παράλληλα, απαντά και σε όσους κατηγόρησαν την ΠΕΝΕΝ ότι έδωσε ένα «άλλοθι» στην κυβέρνηση για την περαιτέρω αυστηροποίηση των διατάξεων που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη για την προκήρυξη απεργιών.

Χαρακτηρίζει το νομοσχέδιο «τομή στην κλιμάκωση της επίθεσης κυβέρνησης-κεφαλαίου και αποσκοπεί να συντρίψει ότι έχει απομείνει όρθιο στα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα την τελευταία δεκαετία» και σημειώνει την ανάγκη μαζικής συμμετοχής στην απεργιακή κινητοποίηση της Πέμπτης 10 Ιουνίου, με ανάλογη συνέχεια.

Τέλος, αναφέρεται στα οξυμένα προβλήματα που ταλανίζουν τους ναυτεργάτες και τους ναυτικούς καθώς όπως σημειώνει «τα προβλήματα, τα αιτήματα και οι δίκαιες διεκδικήσεις τους δεν ήταν ποτέ στην ατζέντα καμιάς κυβέρνησης».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ ΝΑΣΟΠΟΥΛΟ

Την προηγούμενη Πέμπτη 3 Ιουνίου, η ΠΕΝΕΝ βρέθηκε στο επίκεντρο επικριτικών σχολίων και λεκτικών επιθέσεων από κυβερνητικά στελέχη και αρκετά ΜΜΕ για την ταλαιπωρία των ταξιδιωτών στο λιμάνι του Πειραιά. Ποια είναι η δική σας θέση;

Η απόφασή μας να προχωρήσουμε έως το τέλος την σχεδιασμένη απεργία, η οποία είχε αποφασιστεί και σε αυτή είχαν δηλώσει την συμμετοχή τους εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις αλλά συνάντησε την λυσσαλέα επίθεση κυβέρνησης-εφοπλιστών-λιμενικών, της δικαστικής απόφασης και των συστημικών ΜΜΕ, σηματοδοτεί από την πλευρά μας τα εξής: Παίρνοντας υπόψη τον χαρακτήρα του κυβερνητικού αντεργατικού-αντισυνδικαλιστικού νομοσχεδίου και τις συνέπειες που αυτό παράγει για τους εργαζόμενους, σε συνδυασμό με την ανεπίτρεπτη υποχώρηση όλων των άλλων δυνάμεων, εκτιμήσαμε ότι η προετοιμασία, η οργάνωση και η απήχηση της απόφασης της ΠΕΝΕΝ μέσα στον κλάδο μας -στους ναυτεργάτες- και γενικότερα στους εργαζόμενους θα αποτελούσε ένα θαρραλέο βήμα και ένα ισχυρό μήνυμα για έναν άλλο δρόμο στο οποίο πρέπει να πορευτεί το κίνημα μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης-κεφαλαίου. Αυτός ο άλλος δρόμος είναι η απειθαρχία απέναντι στους άθλιους τακτικισμούς της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και η ανάγκη οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα να μην οδηγούνται στην ακύρωση ενός σχεδιασμού, με την μεταβολή του οποίου βγαίνει στο προσκήνιο η χρεοκοπημένη-υποταγμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ.

Δεν υπήρχε όμως παράλληλα και απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία είχε κηρύξει την απεργία παράνομη;

Στο δίλημμα που τίθεται για υποταγή μας στις δικαστικές αποφάσεις και στην αστική θεσμική νομιμότητα, ο δρόμος που επιλέξαμε είναι η υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων. Πόσο μάλλον όταν ο λόγος γίνεται για ένα νομοσχέδιο οδοστρωτήρα των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, με το οποίο επιχειρείται να δοθεί ένα συντριπτικό πλήγμα σε ότι έχει απομείνει από τις προηγούμενες κυβερνήσεις της περιόδου 2010 2019. Μια τέτοια γραμμή ανοίγει το δρόμο για να βγει μπροστά η εργατική τάξη να διεκδικήσει τα δικαιώματά της και να δημιουργήσει τους όρους ανάκαμψης, αντεπίθεσης όλων των αγωνιστικών δυνάμεων.

Ποια εξήγηση δίνετε εσείς στην στοχοποίηση ειδικά της ΠΕΝΕΝ;

Η μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ κινήθηκαν, υπηρέτησαν και ανέδειξαν την κυβερνητική γραμμή. Αυτή του κοινωνικού αυτοματισμού και κατ’ επέκταση την στήριξη της αντιλαϊκής της πολιτικής. Από νωρίς το βράδυ της Τετάρτης 2 Ιουνίου γνωρίζαμε ότι με εντολή της κυβέρνησης είχε σημάνει συναγερμός και η εντολή που δόθηκε κυρίως στους τηλεοπτικούς σταθμούς ήταν να δηλώσουν την παρουσία τους από τα ξημερώματα στο λιμάνι του Πειραιά, το οποίο ήταν και το επίκεντρο της απεργίας. Οι καναλάρχες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία εφοπλιστές, εξετέλεσαν την αποστολή που τους ανατέθηκε και τα συγκεκριμένα ΜΜΕ άρχισαν πριν ακόμη εμφανιστούν επιβάτες στο λιμάνι…. να μιλούν για αναπόφευκτη σύγκρουση επιβατών-απεργών!!! Στην συνέχεια ένα-δύο φραστικά επεισόδια απεργών και μεμονωμένων επιβατών τα παραφούσκωσαν ώστε να εμπεδωθεί στην κοινή γνώμη ότι η κοινωνία είναι εναντίον των ναυτεργατών που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Τόσο στο παρελθόν όσο και στην τωρινή απεργία της ΠΕΝΕΝ, ο ρόλος των συστημικών ΜΜΕ είναι βρώμικος, προβοκατόρικος, άθλιος και στο όνομα δήθεν της κοινωνίας των πολιτών βάζουν πλάτη να περνάει η πολιτική της κυβέρνησης και του εφοπλιστικού κεφαλαίου.

Εκ των πραγμάτων όμως υπάρχουν κάποιοι κλάδοι όπου αν οι εργαζόμενοι απεργήσουν (ναυτεργάτες, εργαζόμενοι σε μέσα μαζικής μεταφοράς, δημόσιο, νοσοκομεία κα), αυτό συνεπάγεται και ταλαιπωρία για τους πολίτες. Ποια μπορεί να είναι η απάντηση ενός σωματείου στο συγκεκριμένο ζήτημα;

Δεν αρνούμαστε σε καμιά περίπτωση ότι μια απεργία στον τομέα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών και των αντίστοιχων χερσαίων επιχειρήσεων παράγει προβλήματα, ενίοτε ταλαιπωρία και άλλου είδους συνέπειες. Αιτία όμως για τα παραγόμενα αυτά αποτελέσματα δεν αποτελούν τα συνδικάτα και οι αποφάσεις τους. Υπεύθυνοι και υπόλογοι για τις απεργίες μας ήταν και είναι οι κυβερνητικές πολιτικές και το παρασιτικό εφοπλιστικό κεφάλαιο, που σε κοινή γραμμή έχουν εξαπολύσει μια ανελέητη επίθεση για να συντρίψουν τα εργατικά και ναυτεργατικά δικαιώματα. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα και ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις (δεν αναφερόμαστε εδώ σε στημένες παρακρατικές δράσεις ομάδων αγανακτισμένων που το σύστημα έχει επανειλημμένα στήσει απέναντι στις απεργίες μας) πρέπει να γνωρίζουν ότι η αντίσταση και η πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική για να είναι αποτελεσματική κατά κλάδο πρέπει να έχει την στήριξη και την αλληλεγγύη τους. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να τσακιστεί ο κοινωνικός αυτοματισμός που οργανώνει εναντίον απεργών η εκάστοτε κυβέρνηση. Η αντιπαράθεση των διάφορων κοινωνικών στρωμάτων και ομάδων απέναντι σε απεργούς που παλεύουν και διεκδικούν τα δικαιώματά τους είναι βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης και της εργοδοσίας διότι χρησιμοποιούνται οι όποιες δικές τους αντιδράσεις για το χτύπημα των δικαιωμάτων σήμερα στους ναυτεργάτες, αύριο στα νοσοκομεία, στα χερσαία μέσα συγκοινωνίας και στο τέλος σε όλους τους οργανωμένους αγώνες των εργαζομένων. Όταν η ΠΕΝΕΝ πριν μερικά χρόνια γύριζε από μπλόκο σε μπλόκο που είχαν στήσει οι αγρότες και εξέφραζε σε αυτούς την αλληλεγγύη της, αυτόν ακριβώς τον σκοπό υπηρετούσε. Είναι προφανές, στον κοινωνικό αυτοματισμό και στην ενίσχυση των μεθόδων του συντελεί και η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, όπου η ηγεμονία του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού έχει αποκηρύξει και έχει κάνει συντρίμμια, ένα βασικό όπλο στα χέρια των εργαζομένων που είναι αυτό της αλληλεγγύης.

Γενικότερα, συμφωνείτε με την άποψη ότι υπάρχει μια οργανωμένη προσπάθεια αμφισβήτησης του δικαιώματος στην απεργία και τον συνδικαλισμό;

Το χτύπημα της απεργίας και ευρύτερα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών είναι στρατηγικής σημασίας σχέδιο για την αστική τάξη και το κεφάλαιο, οι οποίοι σε συνθήκες επιδείνωσης της οικονομικής κρίσης επιδιώκουν να ξεμπερδέψουν με την οργανωμένη πάλη και την αντίσταση των εργαζομένων. Γι’ αυτό συστηματικά ισχυροποιούν και επεκτείνουν διαρκώς τα μέτρα κατά της απεργίας με προφανή στόχο το όπλο αυτό θεσμικά να το καταστήσουν, εάν είναι δυνατόν ανίσχυρο, έτσι ώστε να επιβάλουν ευκολότερα σιγή νεκροταφείου και η πολιτική τους να υλοποιείται ανεμπόδιστα για την αύξηση και απογείωση των κερδών τους. Σε αυτή ακριβώς την γραμμή κινούνται οι αντιδραστικές αλλαγές στο απεργιακό δικαίωμα του αντεργατικού-αντισυνδικαλιστικού τερατουργήματος Μητσοτάκη-Χατζηδάκη.

Ποια είναι τα σημαντικότερα περιβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ναυτεργάτες σήμερα;

Σε αυτή την χρονική συγκυρία τα προβλήματα που αναδεικνύονται στον ναυτεργατικό χώρο μετά την κατάργηση της 77χρονης Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στην ποντοπόρο ναυτιλία, την οποία η κυβέρνηση της ΝΔ πέρασε με νόμο στην Βουλή τον περασμένο Ιούλη, είναι η αποφασιστική υπεράσπιση των ίδιων των ΣΣΕ αφού και οι υπόλοιποι εφοπλιστές στην επιβατηγό ναυτιλία έχουν βάλει πλώρη για την κατάργησή τους. Επίσης στο επίκεντρο των προβλημάτων είναι η αυξανόμενη ανεργία, τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματά μας που έχουν δεχθεί απανωτά πλήγματα από τις κυβερνητικές πολιτικές ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ) με αποτέλεσμα οι περικοπές να ξεπερνούν και το 50% ενώ ταυτόχρονα οι καθυστερήσεις στην απόδοση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των συνταξιούχων (μετά την κατάργηση των αυτοτελών ταμείων μας) είναι μακροχρόνιες και σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούν και την πενταετία. Επίσης οι αντεργατικές ρυθμίσεις των περασμένων ετών για την επάνδρωση και τις οργανικές συνθέσεις των πλοίων στην επιβατηγό ναυτιλία έχουν οδηγήσει σε φαινόμενα υπερεργασίας, εντατικοποίησης σε ωράρια που φθάνουν και ξεπερνούν τις 15 ώρες εργασίας την ημέρα και η εφοπλιστική παραβατικότητα στα εργασιακά μας δικαιώματα έχει χτυπήσει παντού κόκκινο! Η επιθετικότητα των εφοπλιστών έχει πολιτικό στήριγμα στην κυβερνητική ναυτιλιακή πολιτική, η οποία στις συνθήκες αυτές προτάσσει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους. Και προϋπόθεση για αυτό είναι το χτύπημα των εναπομεινάντων ναυτεργατικών δικαιωμάτων.

Πώς γίνεται, ενώ οι Έλληνες εφοπλιστές είναι οι πιο ισχυροί του κλάδου παγκοσμίως, οι ναυτικοί και οι ναυτεργάτες να είναι αντιμέτωποι με μια τέτοια πραγματικότητα;

Διαχρονικά το εφοπλιστικό κεφάλαιο είχε και έχει ισχυρούς δεσμούς με το αστικό πολιτικό σύστημα. Οι σχέσεις αυτές διαμορφώθηκαν και οικοδομήθηκαν στην βάση του δόγματος ανταγωνιστικότητα-κερδοφορία και όλες έως τώρα οι κυβερνήσεις υπηρέτησαν πιστά τα συμφέροντά τους εντός και εκτός της χώρας μας. Αυτή η πολιτική συνοδευόταν με πλήθος προνομίων (φοροαπαλλαγές, απασχόληση χαμηλόμισθων αλλοδαπών, κουτσούρεμα των οργανικών συνθέσεων, μειωμένες εισφορές στα ασφαλιστικά μας ταμεία), εκμετάλλευση ναυτεργατών (ελλήνων και αλλοδαπών), υποστήριξη των εφοπλιστικών συμφερόντων στους διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς (ΟΗΕ-IMO-ILO-Ευρωπαϊκή Ένωση). Πάνω σε αυτή την πολιτική οικοδομήθηκε, αναπτύχθηκε και γιγαντώθηκε η «μεγάλη ελληνική Ναυτιλία των εφοπλιστών»!!! Η στρατηγική τους, οι επιλογές τους, οι αξιώσεις τους γίνονται σεβαστές και υλοποιούνται απαρέγκλιτα από όλες τις υποτακτικές ελληνικές κυβερνήσεις. Από την άλλη, οι ναυτεργάτες, τα προβλήματα, τα αιτήματα και οι δίκαιες διεκδικήσεις τους δεν ήταν ποτέ στην ατζέντα καμιάς κυβέρνησης!!! Το μακρύ και βρώμικο χέρι των εφοπλιστών δεν κουμαντάρει μόνο το αστικό πολιτικό προσωπικό αλλά από την περίοδο της ίδρυσης της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ) έχει αναπτύξει τους ίδιους δεσμούς και εκεί. Η εκάστοτε έως σήμερα πλειοψηφία και η ηγεσία της Ομοσπονδίας δηλώνει πίστη και υποταγή στην γραμμή τους και στα συμφέροντά τους. Αυτός ήταν ο δρόμος για να πλουτίσουν οι εφοπλιστές, μέσα σε ένα καθεστώς επιχειρηματικής ασυδοσίας και σήμερα ορισμένοι μεγαλοσχήμονες από αυτούς φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις των πλουσιότερων ελίτ του κόσμου! Δεν είναι τυχαίο ότι το παρασιτικό εφοπλιστικό κεφάλαιο και η επίσημη εκπροσώπησή του έχουν κηρύξει πόλεμο εδώ και χρόνια στην ΠΕΝΕΝ, βλέποντας ότι αυτή αποτελεί αγκάθι και εμπόδιο στους σχεδιασμούς τους.

Αύριο, Πέμπτη, έχει αποφασιστεί από όλα τα ναυτεργατικά σωματεία νέα 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση στα λιμάνια όλης της χώρας ενάντια στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, στα πλαίσια της πανελλαδικής απεργίας που έχει προκηρύξει και η ΓΣΕΕ. Αν σας ζήταγα να μου απαριθμήσετε τους 3-4 κυριότερους λόγους που το χαρακτηρίζετε αντεργατικό και πρέπει να αποσυρθεί, ποιοι θα ήταν αυτοί;

Το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη βρίσκεται στο επίκεντρό της δράσης μας από τον περασμένο Γενάρη που αποσπασματικά υπήρξαν διάφορες διαρροές για τις ρυθμίσεις που αυτό θα περιλαμβάνει. Έχουμε όλο αυτό το διάστημα αναδείξει ότι αποτελεί τομή στην κλιμάκωση της επίθεσης κυβέρνησης-κεφαλαίου και αποσκοπεί να συντρίψει ότι έχει απομείνει όρθιο στα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα την τελευταία δεκαετία. Ταυτόχρονα προτείναμε και προβάλαμε έναν άλλο δρόμο που πρέπει να πορευτεί το συνδικαλιστικό κίνημα και κυρίως οι αγωνιστικές δυνάμεις, οι οποίες πρέπει να έχουν σε αυτόν πρωταγωνιστικό και ηγεμονικό ρόλο. Στείλαμε έγκαιρα τις προτάσεις μας σε όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις των συνδικάτων, μεταξύ των οποίων και στο ΠΑΜΕ, επιδιώκοντας έναν ευρύτερο αγωνιστικό συντονισμό και σχεδιασμό αντίστοιχο της επίθεσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση. Αυτή η πρωτοβουλία μαζί και των άλλων δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής συνδικαλιστικής αριστεράς ακυρώθηκε από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ για απεργία στις 3/6 και πριν το νομοσχέδιο φθάσει στην Βουλή…. Η προσχώρηση τους σε ένα σχέδιο το οποίο είναι τραγικά αναντίστοιχο των περιστάσεων και κυρίως με την ηγεμονία της γνωστής αστικοποιημένης ηγεσίας της ΓΣΕΕ δεν αποτελεί την απάντηση που όφειλαν να δώσουν οι δυνάμεις που ανήκουν στο μπλοκ των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αναφορικά με τις αντιδραστικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, κεντρική θέση σε αυτό έχει η προσπάθεια κατακρεούργησης του 8ωρου, η παραπέρα υπονόμευση του δικαιώματος στην απεργία, το χτύπημα των ΣΣΕ, η μείωση των μισθών, το άνοιγμα του δρόμου για την επέκταση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας στα εργασιακά δικαιώματα. Κλείνοντας, ως ΠΕΝΕΝ, θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι μόνο ένας μαζικός ξεσηκωμός, μόνο η κινητοποίηση και η συμμετοχή στην απεργία και στις διαδηλώσεις των εργαζομένων μπορούν να συμβάλουν στην ανατροπή των σχεδιασμών της κυβέρνησης και προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η κλιμάκωση των αγώνων και η διευρυμένη και αναβαθμισμένη νέα απεργιακή απάντηση μετά τις 10 Ιουνίου.