Ο Μακρόν στρίβει δεξιά - Διεμβολίζει τη Λεπέν, αλλά χάνει από αριστερά

08:15 28/11/2020 - Πηγή: Το Ποντικι

ΚΟΣΜΟΣΈντυπη Έκδοση

Αφήνοντας στην άκρη το ότι η Γαλλία βρίσκεται σε σχεδόν διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης από τον Νοέμβριο του 2015 και τις πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι (τελείωσε το 2017 και ξανάρχισε το 2020 με την πανδημία της Covid-19), η αλήθεια είναι ότι ο Εμανουέλ Μακρόν στη διάρκεια της θητείας του βρέθηκε συχνά στη θέση να κάνει τους ψηφοφόρους του να αναρωτηθούν τι εννοούσε όταν έλεγε ότι δεν είναι «ούτε δεξιός, ούτε αριστερός» και ότι στόχος του ήταν να δώσει νέα

ελπίδα και αυτοπεποίθηση στη χώρα.
Καθώς η Γαλλία σαρώνεται από το νέο «κύμα» της πανδημίας της Covid-19 ο Μακρόν δείχνει να εκπληρώνει τον χρησμό του ιστορικού Ζιλ Καντάρ, ο οποίος από το 2017 κιόλας είχε υποστηρίξει στο «New Statesman» ότι, όταν κάποιος λέει πως δεν είναι ούτε δεξιός ούτε αριστερός, υπονοεί ότι απλώς δεν είναι αριστερός, καθώς οι πολιτικές του μοιάζουν να κλίνουν περισσότερο προς τα δεξιά παρά προς τα αριστερά.

Εργασιακά και συντάξεις
Ένας από τους πρώτους νόμους που πέρασε η κυβέρνησή του – διά πυρός και σιδήρου – αφορούσε την απορρύθμιση της εργατικής νομοθεσίας, καθώς μείωνε τις αποζημιώσεις απόλυσης, έκανε πιο εύκολες τις απολύσεις και επανακαθόριζε τις «αποδεκτές συνθήκες εργασίας».
Επίσης πέρασε τον νόμο για την ενιαία σύνταξη στη Γαλλία – χωρίς καν ψηφοφορία, καθώς ενεργοποιήθηκε το άρθρο 49 του συντάγματος –, ο οποίος μεταξύ άλλων προέβλεπε τον περιορισμό σε ορισμένα κατοχυρωμένα δικαιώματα κατηγοριών εργαζομένων, όπως η πρόωρη συνταξιοδότηση και ορισμένες φοροαπαλλαγές των σιδηροδρομικών και των δικηγόρων, η ενοποίηση των συνταξιοδοτικών ταμείων, η αύξηση του ορίου ηλικίας από τα 62 έτη και η αύξηση της φορολόγησης για να ενισχυθούν οι πόροι του συνταξιοδοτικού συστήματος.
Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι ο νόμος αυτός, ο οποίος είχε βγάλει σχεδόν ολόκληρη τη Γαλλία στους δρόμους, ακόμα δεν έχει τεθεί σε εφαρμογή λόγω... κορωνοϊού.
Συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός Ζαν Καστέξ ανακοίνωσε την αναβολή του αποδίδοντας την απόφαση αυτή στις δημοσιονομικές ανάγκες που προέκυψαν από την οικονομική κρίση που προκάλεσε η πανδημία της Covid-19, ενώ συναντήθηκε και με εκπροσώπους των συνδικαλιστικών οργανώσεων και δήλωσε ότι η μεταρρύθμιση «θα μείνει», αλλά η κυβέρνηση θα κάνει εκτεταμένες διαπραγματεύσεις τους επόμενους μήνες επί του σχεδίου.

Τα «Κίτρινα Γιλέκα»
Ωστόσο ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος για τον Μακρόν δεν ήταν άλλος από την εξέγερση των «Κίτρινων Γιλέκων», που εδώ και δύο χρόνια συνεχίζουν – προφανώς με πολύ μειωμένους ρυθμούς και παρουσία κόσμου λόγω της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων – να αντιδρούν στην κυβερνητική πολιτική σε τόσα πολλά επίπεδα ώστε είναι σχεδόν αδύνατον να καταγραφούν όλα.
Αρχίζοντας από μια αύξηση στην τιμή των καυσίμων, τα «Κίτρινα Γιλέκα» άνοιξαν μια τεράστια ατζέντα, η οποία κάλυπτε πεδία από την πολιτική διαφθορά μέχρι ζητήματα μισθών και συντάξεων, αλλά και την ανεργία.
Το κίνημα αυτό έμοιαζε να καλύπτει σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό φάσμα στη Γαλλία, από την Άκρα Αριστερά έως την Άκρα Δεξιά (δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η Μαρίν Λεπέν επιχείρησε να το αξιοποιήσει σε εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση) και υποχρέωσαν τον Μακρόν να κάνει μια σειρά υποχωρήσεις και να δώσει δεσμεύσεις για αυξήσεις στους μισθούς.
Ωστόσο η γαλλική κυβέρνηση χρησιμοποίησε εκτεταμένη αστυνομική βία για να ελέγξει τις μεγάλες και συχνά ταραχώδεις διαδηλώσεις των «Κίτρινων Γιλέκων», πολλά μέλη των οποίων (ο όρος «μέλος» χρησιμοποιείται εκτατικά στην περίπτωση αυτή, καθώς στην ουσία πρόκειται για διαδηλωτές από διάφορους τομείς εργασίας) κατήγγειλαν ότι τραυματίστηκαν σοβαρά από πλαστικές σφαίρες.
Ταυτοχρόνως δεκάδες βίντεο, με αστυνομικούς να ξεπερνούν κάθε όριο έννομης βίας, πλημμύριζαν τα social media αλλά και τα παραδοσιακά ΜΜΕ ύστερα από κάθε διαδήλωση, σε βαθμό ώστε η Διεθνής Αμνηστία να καλέσει την κυβέρνηση να ελέγξει τις αστυνομικές δυνάμεις.

Νόμος - φίμωτρο
Η σκληρή στροφή του Μακρόν αποτυπώθηκε πολύ εύγλωττα στον «Καθολικό Νόμο Ασφαλείας», ο οποίος ψηφίστηκε πριν από μερικές ημέρες από την Εθνοσυνέλευση, στο επίκεντρο του οποίου βρέθηκε το επίμαχο άρθρο 24, σύμφωνα με το οποίο αν κάποιος διανείμει εικόνες αστυνομικών εν ώρα υπηρεσίας, με στόχο «να τους προκαλέσει βλάβη», τότε θα μπορεί να τιμωρηθεί με φυλάκιση ενός έτους και πρόστιμο ώς 45.000 ευρώ.
Το άρθρο αυτό προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων τόσο από την αντιπολίτευση όσο και από τις δημοσιογραφικές ενώσεις, οι οποίες και έκαναν λόγο για λογοκρισία και φίμωση του Τύπου.
Τελικά η κυβέρνηση τροποποίησε το άρθρο διευκρινίζοντας ότι το μέτρο αυτό «δεν μπορεί να επιφέρει βλάβη στο δικαίωμα στην πληροφόρηση» και ότι θα πρέπει να είναι «καταφανής» η κακόβουλη πρόθεση εναντίον των δυνάμεων της τάξης για την ποινική δίωξη για βιντεοσκόπηση. Πλέον η τροπολογία θα πάει στη Γερουσία για να επιστρέψει προς επικύρωση στο Κοινοβούλιο, αλλά το άρθρο 24 δείχνει πως θα παραμείνει ως έχει. Ακόμη πιο αναλυτικό ρεπορτάζ για το συγκεκριμένο θέμα υπάρχει στη σελίδα 18.
Η αντιπολίτευση ισχυρίστηκε ότι το συγκεκριμένο άρθρο ουσιαστικά καταργεί την ελευθερία του Τύπου και σκοτώνει τη «δημοσιογραφία των πολιτών», δηλαδή τη δυνατότητά τους να καταγράφουν περιστατικά αστυνομικής βίας και κατάχρησης εξουσίας, την ίδια στιγμή που οι αστυνομικές αρχές αποκτούν το δικαίωμα και τη δυνατότητα, βάσει του άρθρου 22 του νόμου, να βιντεοσκοπούν διαδηλωτές με κάμερες και με drones.

Απώλειες βουλευτών
Όλες αυτές οι πολιτικές του Μακρόν φαίνεται ότι προκαλούν αλλαγές στο εκλογικό σώμα μόλις 17 μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, καθώς οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν απώλειες για το κόμμα του, La République En Marche (LREM), κυρίως από τους αριστερών πεποιθήσεων ψηφοφόρους του, οι οποίοι διαπιστώνουν ότι ο «ούτε δεξιά ούτε αριστερά» Πρόεδρος της Γαλλίας υιοθετεί νεοφιλελεύθερες οικονομικές και αυταρχικές κοινωνικές πολιτικές.
Το κόμμα έχει απολέσει ήδη 43 βουλευτές, ενώ η δεξιά στροφή του Μακρόν αποτυπώνεται και στην αναβάθμιση του Ζεράλ Νταρμανέν, ενός από τους «εκλεκτούς» του Νικολά Σαρκοζί, από υπουργό Προϋπολογισμού σε υπουργό Εσωτερικών, μια θέση πανίσχυρη στη γαλλική κυβέρνηση
Από την άλλη κάποιοι εκτιμούν ότι με αυτές τις κινήσεις του ο Μακρόν διεμβολίζει τη μεγάλη αντίπαλό του Μαρίν Λεπέν στον τομέα της ασφάλειας των πολιτών, αλλά και στη «συμπάθεια» των σωμάτων ασφαλείας.