Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη διασπασμένος… από το βράδυ της ήττας και την παραίτηση Τσίπρα

06:42 14/9/2023 - Πηγή: Το Ποντικι

Η συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ περί της σημασίας που έχει η ενότητα του κόμματος και το εάν είναι θετική ή αρνητική εξέλιξη μία διάσπαση, είναι χωρίς νόημα. Και πολύ πίσω από τα πραγματικά δεδομένα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη πολλαπλά διασπασμένος.

Αρχικά από το βράδυ της εκλογικής ήττας – ναι, ήταν ήττα και μάλιστα μεγάλη και πιθανόν στρατηγική. Και δεν έχασε ο Τσίπρας

(με τις προφανείς ευθύνες του ασφαλώς), όπως βολικά μπορεί να πλασάρουν κάποιοι. Έχασε όλος ο ΣΥΡΙΖΑ. Και σταμάτησε να είναι η μεγάλη παράταξη του προοδευτικού χώρου. Το ότι παρέμεινε αξιωματική αντιπολίτευση, είναι απλά θέμα εσωτερικών ισορροπιών στην κεντροαριστερά – κι αν δεν προσέξει και χρόνου.

Στη συνέχεια, το καίριο ρήγμα επήλθε με την αποχώρηση του Τσίπρα. Ο συνδετικός κρίκος όλων των πολύμορφων, διαφορετικών κομματιών από την κεντροαριστερά έως τη ριζοσπαστική αριστερά, σταμάτησε να υπάρχει. Και το… αλεξικέραυνο όλων των εσωκομματικών συγκρούσεων.

Για να μην βαυκαλίζονται ορισμένοι, νομίζοντας ότι εκπροσωπούν κάτι πολύ σπουδαίο και βλέπουν τον εαυτό τους όταν γέρνει ο ήλιος, ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη στις κάλπες, όχι απλά μία εκλογική υποχώρηση, αλλά μία απώλεια κοινωνικής αποδοχής. Τραυματική. Τεράστια. Ίσως μη αναστρέψιμη. Διασπάστηκε τρόπον τινά από ένα μεγάλο μέρος του προοδευτικού κόσμου.

Στη συνέχεια διασπάστηκε στο εσωτερικό του. Ψυχικά πρωτίστως και μάλλον ανεπανόρθωτα. Υπάρχουν άνθρωποι που συμπορεύτηκαν επί χρόνια και πλέον δεν μπορούν ούτε να πουν καλημέρα μεταξύ τους. Πιθανόν δεν μπορέσουν ποτέ. Αλλά σίγουρα δεν βρίσκουν το λόγο αυτή την ώρα.

Η συντριπτική και οδυνηρή ήττα ανέδειξε όλες τις διαφορές που υπήρχαν και «απελευθέρωσε» διαλυτικές τάσεις και απολύτως αντικρουόμενες πολιτικές λογικές.

Η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα ήταν μία εγγύηση για τη «συγκατοίκηση» αυτών των διαφορετικών πλευρών. Με την αποχώρησή του δεν υπάρχει καμία διαδικασία και κανένα άλλο πρόσωπο να το πετύχει.

Και, για να είμαστε ειλικρινείς, κανείς και καμία εκ των πέντε υποψηφίων αρχηγών μπορεί να ενοποιήσει το χώρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέραμε έχει τελειώσει.

Με τον Τζουμάκα, δεν γεννάται θέμα, θα μπορούσαν να παραμείνουν όλοι, απλά για να τον ακούνε να λέει εύστοχες αναλύσεις και ωραίες ιστορίες. Όχι για αρχηγό, όπως φαίνεται.

Με τον Τσακαλώτο, οι Πασοκογενείς δεν έχουν καμία θέση στην νεοαριστερή περιπέτεια, που ονειρεύεται η λεγόμενη Ομπρέλα. Ούτε και η Ομπρέλα τους θέλει επίσης.

Με την Έφη Αχτσιόγλου, όσοι πασοκογενείς και όχι μόνο, θεωρούν ότι η ομάδα Τζανακόπουλου με το ύφος εξουσίας και το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα της, θα διοικεί και κατευθύνει το κόμμα, θα πάρουν δρόμο. Πολλοί και όχι μόνο ο Σπίρτζης έχουν ήδη αποφασίσει και τι θα κάνουν την αμέσως επόμενη ημέρα. Για προφανείς πολιτικούς λόγους – όχι για λόγους σωματικής ακεραιότητας, όχι.

Με τον Νίκο Παππά, που είναι ο πλέον πιστός εκφραστής της σύγκλισης όλης της κεντροαριστεράς και του προοδευτικού χώρου, θα υπήρχε μία παραπάνω ελπίδα να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ πολυσυλλεκτικός με όλες τις βασικές συνιστώσες του των τελευταίων ετών, εντός του κόμματος. Αρκεί να ήταν ένας… άλλος Παππάς, όχι ο σημερινός με το συγκεκριμένο πολιτικό κεφάλαιο και τους περιορισμούς στην κοινωνική αποδοχή.

Με τον Στέφανο Κασσελάκη, ουδεμία ελπίδα πρέπει να τρέφει κάποιος ότι θα παραμείνει υπό την ηγεσία του η… «αγέρωχη» αριστερή πτέρυγα στον ΣΥΡΙΖΑ. Για το στρατόπεδο της Έφης Αχτσιόγλου θα είναι δύσκολες οι αποφάσεις, αλλά θα ξεπερνούσε τη φαντασία να παρέμεναν στο κόμμα ο Φίλης, ο Τσακαλώτος, ο Λάμπρου, οι άλλοι της «Ομπρέλας». Εξ αντικειμένου ο Κασσελάκης θα άνοιγε το κόμμα, όπως δεν κατάφερε να το κάνει ο Τσίπρας κι αυτό θα οδηγούσε σε έναν άλλο ΣΥΡΙΖΑ, ασύμβατο με εκείνον που επιθυμεί η παλιά φρουρά, οι κανονικοί αριστεροί κανονικοί, οι αριστεροί από συνήθεια και οι κατ’ επάγγελμα αριστεροί. Ανεξαρτήτως ένα θα πετύχαινε ή όχι το εγχείρημά του.

Άρα το θέμα δεν είναι η διάσπαση. Αλλά ποια διάσπαση προτιμάς. Ποιο και τι κόμμα, με ποιον ή ποια αρχηγό…

Διαβάστε επίσης

Το «μικρό» λιμάνι του Πειραιά

Θύμα ο λαός απέναντι σε ένα κράτος επιλεκτικά ανίκανο

Σε τρεις άξονες θα κινηθεί η κυβέρνηση στη ΔΕΘ