Οι καταλήψεις, οι «μπαχαλάκηδες» και οι μη πολιτικοί

13:50 8/8/2016 - Πηγή: Το Ποντικι

Επωνύμως

Τον τελευταίο καιρό άρχισαν πάλι τα επεισόδια και οι συζητήσεις γύρω από τους «μπαχαλάκηδες», τους καταληψίες, τα Εξάρχεια, τα φλεγόμενα αυτοκίνητα και τις σπασμένες βιτρίνες καταστημάτων. Ας προσπαθήσουμε να δούμε κατάματα τα πράγματα:

Αρχικώς ας δούμε την αιτία των γεγονότων αυτών: οι νέοι της χώρας μας, ολοένα και περισσότερο, στερούνται ελπίδων. Δεν υπάρχουν εργασίες, οι σπουδές δείχνουν πως δεν θα οδηγήσουν πουθενά εντός της χώρας αυτής, οι γονείς τους είναι υπερχρεωμένοι και απελπισμένοι στην συντριπτική πλειονότητά τους. Όλα αυτά, μαζί με την παντελή έλλειψη παιδείας

– παιδείας, όχι μόνο εκπαίδευσης –, τους έχουν αποστερήσει κάθε νοήματος ζωής, οι δάσκαλοι των σχολειών τους δείχνουν να μην κατανοούν καν τη λέξη αυτή, η επίσημη Πολιτεία παντελώς απέχει τέτοιων προβληματισμών και η κοινωνία παραπαίει στο απόλυτο οντολογικό κενό της. Η ζωή όμως στην εφηβεία ζητά νόημα, που το βρίσκει εκεί που θα κραυγάσει η έλλειψή του, αλλά και εκεί που επιτήδειοι θα σπρώξουν, εκεί που επιτήδειοι θα «προβοκάρουν», ηθελημένα ή ανοήτως, ενίοτε ως «χρήσιμοι ηλίθιοι», αλλά και ενίοτε ως έμποροι θανάτου.

Στα παιδιά «που τους έλεγαν αλήτες» συγκαταλέγονται και παιδιά πλουσίων, παιδιά «βορείων προαστίων», που επίσης ψάχνουν εναγωνίως νόημα, χαμένα στην κενότητα της «τάξης» τους. Θα λέγαμε μάλιστα πως εδώ φαίνεται περισσότερο καθαρά το οντολογικό κενό της κοινωνίας μας.

Μέσα λοιπόν σε αυτήν την κατάσταση, η Πολιτεία όχι μόνο απουσιάζει ως απολύτως ανίκανη να σκεφτεί και να πράξει πολιτικά, αλλά το δηλώνει κιόλας! Προβεβλημένα στελέχη της κυβερνώσας παράταξης επικαλούνται την αυτο-οργάνωση της κοινωνίας και μάλιστα με βίαιο τρόπο. Λείπουν σπίτια για να κατοικήσουν οι άστεγοι, να καταλάβουν τα «αξιέπαινα παιδιά» τα κενά, για να τους βρουν στέγη να μείνουν. Μα, κυρίες και κύριοι «πολιτικοί», αυτή είναι η αποστολή του κράτους.

Αποστολή της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας είναι να οργανώνει τα πράγματα έτσι ώστε να αναπτυχθεί η χώρα, οικονομικά και πολιτισμικά – άλλωστε αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα –, στόχος της (πρέπει να) είναι να δημιουργηθούν δουλειές και ελπίδες. Στόχος της (πρέπει να) είναι η προώθηση συλλογικών στόχων, που δεν είναι μόνο οικονομικοί. Υποχρέωση της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας είναι να μεριμνήσει για αυτό που ονομάζουμε «κοινωνικό κράτος». Το άρθρο 21 του Συντάγματός μας, παρ. 4, ρητώς αναφέρει: «H απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Kράτους», ενώ η παρ. 3 του ίδιου άρθρου ρητώς εντέλλεται: «Tο Kράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων».

Με τα λεγόμενα προβεβλημένων στελεχών της σημερινής πολιτικής αρχής, δηλώνεται η παραίτησή της από τις πολιτικές της υποχρεώσεις και η πρόταξη της επιστροφής μας σε προ-πολιτικές καταστάσεις. Αν βεβαίως αυτοί εκφράζουν μόνο τον εαυτό τους, γιατί οι υπόλοιποι της κυβερνήσεως σιωπούν;

Επιτρέψτε μας όμως και μια επί πλέον σκέψη. Η αστυνομία είναι πράγματι τόσο ανίκανη, ώστε να μη μπορεί να προστατέψει την περιουσία των φτωχών και «μικρομεσαίων» πολιτών; Είναι ανίκανη να προστατέψει δημόσιες περιουσίες, το κάψιμο του Πολυτεχνείου, π.χ., που θα κληθούμε όλοι να πληρώσουμε; Μιλάμε για δημόσιες δαπάνες που θα θίξουν τους φτωχούς πολίτες, τους γονείς των εξεγερμένων αλλά και «εξεγερμένων» νέων, όχι τους πλουσίους. Αφ’ ετέρου, πώς εξηγείται η αντίδραση του κράτους να αποδέχεται, π.χ., μία ολόκληρη περιοχή των Αθηνών σαν ξένη επικράτεια (αναφέρομαι στα Εξάρχεια);

Προτιμούμε να μην επιχειρήσουμε απάντηση στα ερωτήματα αυτά. Πάντως, ό,τι και να συμβαίνει, κάτι επικίνδυνο κυοφορείται και δεν αναφερόμαστε σε επεισόδια και σε καταστροφές: αναφερόμαστε στην εξαφάνιση κάθε πολιτικής σκέψης και πράξης, αναφερόμαστε στο μέλλον της χώρας και των νέων της.

* Ο Νικήτας Χιωτίνης, είναι Καθηγητής ΤΕΙ, Δρ Αρχιτέκτων/msc Φιλοσοφίας

[i] Ούτε αποστολή της εκκλησίας είναι, που εμφανίζει το όλο θέμα σαν ελεημοσύνη και έχει εγκαταλείψει τον πραγματικό της ρόλο, έχοντας απολύτως θρησκειοποιήσει τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, που νομίζει πως διακονεί και έχοντάς τον μετατρέψει σε χώρο ελεημοσύνης, παρηγορίας και ψυχολογικού καταφυγίου.

ΕλλάδαΑθηνάΕξάρχειαεπεισόδιαHas video: Exclude from popular: 0