​Οι θανάσιμες παγίδες της σκανδαλολογίας

08:38 28/11/2017 - Πηγή: Το Ποντικι

Πολιτική

Μεταξύ των δύο προτάσεων που είχε στη διάθεσή της προσφάτως η ηγεσία της Ν.Δ. – να επιμείνει σε προγραμματική αντιπολίτευση ή να «βουτήξει στη λάσπη» – είναι προφανές ότι επέλεξε τη δεύτερη. Εξ ίσου προφανές είναι ότι αυτή η επιλογή γυρίζει κατ’ επανάληψη μπούμερανγκ.

Γιατί; Οι λόγοι είναι μάλλον απλοί και τους αναδεικνύει η... αλφαβήτα της σκανδαλολογίας:

● Μια στοιχειωδώς επιτυχημένη σκανδαλολογία προϋποθέτει ότι υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο σκάνδαλο. Και ότι ο καταγγέλλων διαθέτει όσο το δυνατόν ισχυρότερη τεκμηρίωση επ’ αυτού.

● Τα ΜΜΕ,

όσο φιλικά κι αν είναι προς τον... σκανδαλολόγο, δεν αποτελούν δικαστήρια. Αντιθέτως η αποσπασματικότητα με την οποία παρουσιάζουν τα όποια στοιχεία μιας υπόθεσης και ο καταχρηστικός αποκλεισμός του αντιλόγου στους ισχυρισμούς τους τα καθιστά μεν ιδανικό πεδίο για δημιουργία εντυπώσεων, αλλά... μέχρι εκεί.

● Η Βουλή επίσης δεν είναι δικαστήριο, ωστόσο έχει το... μειονέκτημα ότι εκεί υπάρχει αντίλογος και, κυρίως, έρχεσαι «πρόσωπο με πρόσωπο» με τον βαλλόμενο. Συνεπώς οφείλεις να τεκμηριώνεις στοιχειωδώς τους ισχυρισμούς σου, αλλιώς σε περιμένει ο διασυρμός.

Χθες η Ν.Δ. μπήκε στην αίθουσα της ολομέλειας «χαλαρή», με προφανή υπεροψία, σαν τη Ρεάλ Μαδρίτης εναντίον της Αναγέννησης Άνω Καρβασαρά και με τον διαιτητή «πιασμένο». Αλλά χωρίς τους αντίστοιχους Ζιντάν, Μπενζεμά και Ρονάλντο. Με μοναδικό όπλο τα «φιλικά» προς αυτήν δημοσιεύματα και μερικές δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που δεν χωνεύουν τον Καμμένο.

Επί της κοινοβουλευτικής διαδικασίας δεν προσέθεσε ούτε το ελάχιστο σε όσα είχαν ήδη δημοσιευθεί και ειπωθεί προηγουμένως και μοιραία περιορίστηκε σε ατεκμηρίωτες «βεβαιότητες», σε πομπώδεις «υποψίες» και σε χωρίς νόημα «νουθεσίες».

Όταν όμως άρχισαν να πέφτουν «χαρτιά και ντοκουμέντα» σαν το χαλάζι, έψαχνε υπόστεγο να κρυφτεί. Στο τέλος της ημέρας έφυγε με την ουρά στα σκέλια και κατηγορούμενη για σκευωρία.

Το ηθικό μειονέκτημα

Κάποιες άλλες πλευρές της σκανδαλολογίας είναι εξ ίσου ενδιαφέρουσες:

● Πρώτον, το «κύλισμα στη λάσπη» προϋποθέτει ότι ο καταγγέλλων είναι επικοινωνιακά τόσο ισχυρός ώστε να κυριαρχήσει αναμφισβήτητα στη κατά πρόσωπο αντιπαράθεση και, κυρίως, ικανός να αντεπεξέλθει εν θερμώ στο όποιο απροσδόκητο χτύπημα του αντιπάλου του.

● Δεύτερη προϋπόθεση είναι ότι ο καταγγέλλων και το κόμμα του μπορούν να προβάλουν με στοιχειώδη πειστικότητα το προφίλ του «αναμάρτητου», τουλάχιστον εν συγκρίσει με τον αντίπαλό τους. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να κρύβουν λιγότερους και σχετικά ασήμαντους σκελετούς στις ντουλάπες τους.

Στην περίπτωση της μητσοτακικής Ν.Δ. και του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ, όπως κατέδειξε (και) η χθεσινή αντιπαράθεση, ουδεμία εκ των δύο αυτών προϋποθέσεων ικανοποιείται. Αντιθέτως...

Πελάτες του...

Πάντως η στρατηγική των καταγγελλόντων ήταν σαφέστατη και είχε δύο σκέλη:

● Να πληγεί ο ΣΥΡΙΖΑ με την εμπέδωση της αίσθησης ότι «όλοι ίδιοι είμαστε». Παραδόξως μάλιστα πίστευαν ότι το ματς είναι κερδισμένο από τα αποδυτήρια.

● Να αξιοποιηθεί η ιδεολογική και πολιτική απέχθεια μεγάλου μέρους των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τους ΑΝ.ΕΛΛ. και τον Καμμένο. Γι’ αυτό σημειώθηκε το πολιτικά παράδοξο ηγεσία και διάφορα στελέχη της Ν.Δ. – εκ των οποίων κάποιοι είναι δεξιοί σε βαθμό... παρεξηγήσεως – να παραδίδουν μαθήματα «αριστεροσύνης» στους συριζαίους βουλευτές.

Μόνο που η αίσθηση «όλοι ίδιοι είναι» ενδεχομένως να ανιχνεύεται με ένταση στην πολιτική εφαρμογής του μνημονίου, αλλά δεν υφίσταται στο πεδίο της διαχείρισης του δημοσίου χρήματος – ή τουλάχιστον ουδείς κατάφερε να τεκμηριώσει κάτι τέτοιο έως σήμερα.

Επιπλέον, όσο και αν δυσφορούν συριζαίοι και ανελίτες για πολλά επιμέρους ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά των κυβερνητικών εταίρων τους, η μέχρι τώρα κοινή πορεία τους έχει καταδείξει μια αξιοθαύμαστη ικανότητα να ανέχονται ο ένας τον άλλον και να συμβιώνουν. Εξ άλλου τίποτε δεν έδειχνε ότι είχε φτάσει η ώρα του «διαζυγίου».

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το δίδαγμα για τη Ν.Δ. και όσους συμπαρατάσσονται με αυτήν είναι ότι – αν θέλουν τουλάχιστον να μην εκτίθενται ανεπανόρθωτα – πρέπει να απλώνουν τα ποδάρια τους μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμά τους. Σε δύο συνεχόμενες συγκρούσεις – μία για την ανομία και μία για τα «βλήματα της ερήμου» – έχουν ηττηθεί κατά κράτος.

Ήδη εξ άλλου θεωρούνται «πελάτες» των... «Τσιπροκαμμένων», οι οποίοι το γλεντάνε δημοσίως, ιδιαίτερα αναφερόμενοι στη Ν.Δ. Ως εκ τούτων οι συγκρούσεις επί ηθικών «πλεονεκτημάτων» και «μειονεκτημάτων» έχουν μετατραπεί για την κυβέρνηση σε αυτό που τόσο γλαφυρά περιγράφει η διαφημιστική ατάκα: «Η συνήθεια που έγινε λατρεία»...

ΥΓ. 1: Στην υπόθεση της πώλησης βλημάτων προς τη Σαουδική Αραβία προφανώς υπάρχει σκανδαλώδης πλευρά: η παροχή όπλων που θα χρησιμοποιηθούν στη συντελούμενη γενοκτονία των σιιτών της Υεμένης. Όμως στη Βουλή μόνον το ΚΚΕ και μερίδα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ είναι σε θέση να καταγγείλουν με αξιοπιστία αυτό το σκάνδαλο. Οι υπόλοιποι έχουν να λογοδοτήσουν σε κάμποσες ισχυρές πρεσβείες, συνεπώς μετρούν πολύ τα λόγια τους...

ΥΓ. 2: Στην ίδια υπόθεση υπάρχει και δεύτερη σκανδαλώδης πλευρά: Όταν μια τέτοια ιστορία γίνεται βούκινο, εκτίθεται ανεπανόρθωτα η χώρα, η οποία εμφανίζεται – κόντρα στην πολιτικής της παράδοση – ως ενεργός παράγων σε ένα πολεμικό θέατρο για το οποίο πολλοί φοβούνται ότι ίσως αποτελέσει τη θρυαλλίδα για έναν πολύ μεγάλο πόλεμο στην περιοχή – με αρκετούς ακόμη εμπλεκόμενους, πέραν του σουνιτών και των σιιτών μουσουλμάνων. Στο σημείο αυτό κυβέρνηση και αντιπολίτευση εμφανίζουν τον ίδιο βαθμό ανευθυνότητας και κυριολεκτικά παίζουν με τη φωτιά.

ΒουλήΚυβέρνησηαντιπολίτευσησκάνδαλαHas video: Exclude from popular: 0