Οι τζιχαντιστές βρίσκουν μιμητές

07:16 11/8/2015 - Πηγή: Το Ποντικι

ΚΟΣΜΟΣΈντυπη Έκδοση

Αντιμέτωπο με τις επιθέσεις της Αμερικής και των συμμάχων της, το χαλιφάτο του Ισλαμικού Κράτους θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ και καιρό σε πλήρη υποχώρηση. Πράγματι, έχει υποστεί ήττες και απώλειες, όμως συνεχίζει να αντέχει, και σε κάποιες περιπτώσεις να καταλαμβάνει και νέα εδάφη. Αυτή η πραγματικότητα, πέρα από το ότι αποτελεί πονοκέφαλο για τη Δύση, δημιουργεί κι έναν μύθο γύρω από το αήττητο του Ισλαμικού Κράτους λόγω... θεϊκής παρέμβασης, όπως το ίδιο παρουσιάζει σαν τρικ προσηλυτισμού μαχητών. Από

τη μια εμπνέει και ριζοσπαστικοποιεί περισσότερους οπαδούς, κυρίως νέους μουσουλμάνους, που σπεύδουν να καταταγούν, ενώ από την άλλη «γεννιούνται» συνεχώς από τους σπόρους του ISIS καινούργιες τρομοκρατικές ομάδες μιμητών. Το καλοκαίρι του 2014, οι φανατικοί του Ισλαμικού Κράτους κατόρθωσαν μέσα σε 100 ημέρες να αλλάξουν την ατζέντα της Δύσης και την κατάσταση σε ολόκληρη τη Μ. Ανατολή. Στις 10.6.2014 οι τζιχαντιστές κατέλαβαν τη Μοσούλη, με μια μάχη μόλις τεσσάρων 24ώρων. Μέσα στις επόμενες 100 ημέρες ξεχύθηκαν στο υπόλοιπο Ιράκ και τη Συρία ισοπεδώνοντας τους πάντες στο διάβα τους. Ο ιρακινός στρατός, που διέθετε 350.000 στρατιώτες, η εκπαίδευση των οποίων είχε στοιχίσει 41,6 δισ. δολάρια την περίοδο 2011-2014, διαλύθηκε σε χρόνο μηδέν. Στρατιώτες πετούσαν τα όπλα και τις στολές τους στους δρόμους και τρέπονταν σε άτακτη φυγή. Τους… ανέχονται Στο κεφαλαιώδες ερώτημα «πώς γίνεται και το ΙΚ επιβιώνει;», η απάντηση είναι επειδή στην πραγματικότητα η κατατρόπωσή του δεν αποτελεί την κύρια προτεραιότητα κανενός απ’ όσους εμπλέκονται: ◆ Ο στόχος της Αμερικής, και παρά τις πιέσεις ακόμα και από το εσωτερικό της χώρας, είναι να περιορίσει τη στρατιωτική της εμπλοκή στη Μ. Ανατολή. ◆ Για τη Σαουδική Αραβία και τις υπόλοιπες μοναρχίες του Κόλπου η μεγάλη απειλή είναι το Ιράν, ειδικά μετά την υπογραφή της ιστορικής συμφωνίας της 14ης Ιουλίου για τα πυρηνικά του. Το Ιράν προβλέπεται να αναδειχθεί σε περιφερειακή υπερδύναμη και να ορίσει εκ νέου τους συσχετισμούς. ◆ Το καθεστώς Άσαντ, εξάλλου, ενδιαφέρεται πρωτίστως να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία του και την υπεροχή του σε σχέση με τις ομάδες επαναστατών. Από την πλευρά τους, οι ένοπλες αντικαθεστωτικές ομάδες της Συρίας ασχολούνται μόνο με την ανατροπή του Άσαντ. Κι έτσι το ΙΚ παίζει μπάλα σχεδόν ανενόχλητο. Μέχρι τώρα τις σημαντικότερες μάχες κατά του ΙΚ έχουν δώσει στο μεν Ιράκ οι σιίτες και οι Κούρδοι μαχητές Πεσμεργκά, στη δε Συρία η κουρδική πολιτοφυλακή YPG People’s Protection Units (Μονάδες Προστασίας του Λαού), που αποτελεί παρακλάδι του PKK. Οι Κούρδοι μαχητές, κυρίως μετά τη θεαματική ανακατάληψη της συριακής πόλης Κομπάνι και την εκδίωξη των τζιχαντιστών, κέρδισαν παγκόσμια τον θαυμασμό και την άμεση υποστήριξή τους από την αεροπορία των ΗΠΑ. Από την πλευρά της η Τουρκία, αν και προσέφερε καταφύγιο στους κατοίκους του Κομπάνι, περιορίστηκε απλά στο να παρακολουθεί τις μάχες των Κούρδων με τους τζιχαντιστές, επιτρέποντας μόνο στους Κούρδους του Ιράκ να προσφέρουν ενισχύσεις. Η Τουρκία Η Τουρκία, διαθέτοντας τον ισχυρότερο στρατό της περιοχής, ασφαλώς και θα μπορούσε να ανατρέψει την ισορροπία δυνάμεων κατά του ΙΚ. Όμως, έχει κι αυτή τις δικές της διαφορετικές προτεραιότητες. Καταρχάς, ο Ερντογάν είχε αναγάγει σε προσωπική του υπόθεση την ανατροπή του Άσαντ. Τώρα, όμως, η κύρια ανησυχία του είναι να εμποδίσει τους Κούρδους να καταφέρνουν περισσότερα. Πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο Ερντογάν χρησιμοποιεί την κρίση για δικό του πολιτικό όφελος, και σε αυτήν τη φάση «παίζει» με σκληρότητα το αντι-κουρδικό χαρτί του. Ακόμη και η ελεύθερη από τζιχαντιστές ζώνη που ζητάει να δημιουργηθεί κατά μήκος των συνόρων της η Τουρκία είναι περισσότερο μια ζώνη χωρίς Κούρδους. Στις εκλογές του Ιουνίου, άλλωστε, ο Ερντογάν έχασε την πλειοψηφία λόγω του φιλοκουρδικού κόμματος HDP που πρακτικά ακύρωσε τα σχέδιά του για αλλαγή του Συντάγματος. Ο «Σουλτάνος» έχει αποκηρύξει τον οδικό χάρτη για την ειρήνη που είχαν διαπραγματευτεί το κόμμα του, το AK και το PKK. Τώρα ισχυρίζεται ότι οι ειρηνευτικές συνομιλίες «δεν είναι δυνατές» κι επιπλέον προσπαθεί να άρει την ασυλία από βουλευτές του φιλοκουρδικού κόμματος. Με τον βομβαρδισμό βάσεων του PKK στο Ιράκ, ο Ερντογάν ίσως επιχειρεί να ψαλιδίσει την υποστήριξη στο φιλοκουρδικό κόμμα πριν ανακοινώσει νέες εκλογές το φθινόπωρο. με την ελπίδα αυτήν τη φορά να κερδίσει αρκετές ψήφους για να τροποποιήσει το Σύνταγμα της Τουρκίας κατά βούληση. Το σίγουρο είναι ότι, αν Τούρκοι και Κούρδοι στρέφονταν μαζί κατά των τζιχαντιστών του ΙΚ, θα ήταν πολύ καλύτερα τόσο για τους ίδιους όσο και για τη Μ. Ανατολή, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο. Ο περίφημος συνασπισμός των προθύμων (ΗΠΑ και συμμάχων) στην πραγματικότητα δεν έχει καταφέρει μια ενιαία στρατηγική που να πλήξει καίρια το Ισλαμικό Κράτος. Οι μόνοι που είναι πραγματικά διατεθειμένοι να το πολεμήσουν είναι το Ιράν, το PKK και η Χεζμπολά. Κανείς άλλος δεν έχει ως πρώτη προτεραιότητα την εξαφάνιση του αιμοσταγούς ΙΚ. Ως η βασική χώρα διέλευσης επίδοξων τρομοκρατών προς Συρία και Ιράκ, η Τουρκία δεχόταν εδώ και καιρό πιέσεις για να εμπλακεί ενεργά στη μάχη κατά των τζιχαντιστών. Εν τέλει συμφώνησε σε έναν νέο ρόλο στη Συμμαχία, για διάφορους λόγους. Εν μέρει λόγω των ανοιχτών κατηγοριών από τη Δύση ότι η Τουρκία ανέχεται τους τζιχαντιστές και εμπλέκεται στη μαύρη αγορά πετρελαίου και αρχαιοτήτων που πουλάει το Ισλαμικό Κράτος. Κυρίως, όμως, λόγω των όλο και πιο ισχυρών σχέσεων μεταξύ Αμερικανών και Κούρδων. Προς το παρόν, λοιπόν, Τούρκοι και Αμερικανοί μένει να συμφωνήσουν καταρχάς με ποιες ομάδες επαναστατών θα συνεργάζονται για να εκδιώξουν τους τζιχαντιστές από την ελεύθερη ζώνη, αφού το μόνο σίγουρο είναι ότι ούτε η Τουρκία ούτε οι ΗΠΑ έχουν καμιά πρόθεση να στείλουν χερσαίες δυνάμεις. Κι όλη αυτή η κωλυσιεργία, όπως και η έλλειψη συντονισμού, έχουν ως συνέπεια το ΙΚ να αλωνίζει και να γιγαντώνεται! Ισλαμικό ΚράτοςτζιχαντιστέςΜέση ΑνατολήΗΠΑΣυρίαΤουρκίαΙράνΣαουδική ΑραβίαIssue: 1876Issue date: 06-08-2015Has video: