Οικιακές βοηθοί με μηδενικό εισόδημα και ανασφάλιστες – Με που ξεκινησε η καραντίνα όλοι ζήτησαν να μην ξαναπάνε

11:51 3/4/2020 - Πηγή: Το Ποντικι

ΕΛΛAΔΑ

 

Ο αριθμός των οικιακών βοηθών που εργάζονται στην Ελλάδα, στη συντριπτική πλειονότητα, γυναίκες αλλοδαπές, είναι δύσκολο να υπολογιστεί, αφού κατά κανόνα απασχολούνται παράτυπα χωρίς το νόμιμο εργόσημο. Γυναίκες όλων των εθνικοτήτων, αλλά κυρίως από την Κένυα, την Αιθιοπία, την Ερυθραία, τη Γεωργία, τις Φιλιππίνες, αλλά και μεγάλο ποσοστό Αλβανίδων ή από άλλες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ που διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα

πάνω από 20 χρόνια, βρέθηκαν από τη μία μέρα στην άλλη με μηδενικό εισόδημα, ανασφάλιστες, και χωρίς ορίζοντα επαναπρόσληψης.

Η Βαλεντίνη Π., 46 ετών από την Ουκρανία, μλιλησε στην Καθημερινή, μένει και εργάζεται στην Ελλάδα από τα 16 της χρόνια. «Εργάζομαι καθημερινά, έχω γύρω στα 7 σπίτια, με σταθερούς πελάτες επί σειράν ετών. Είμαι ανασφάλιστη και μέχρι στιγμής για ό,τι έχω χρειαστεί σε θέματα υγείας έχω επισκεφθεί τα επείγοντα στο δημόσιο νοσοκομείο ή έχω απευθυνθεί σε ιδιώτη γιατρό. Πάντα με στηρίζουν οι πελάτες μου, ακόμα και αν δεν πάω, θα με πληρώσουν, τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Με το που ξεκίνησε η καραντίνα, όλοι μου ζήτησαν να μην ξαναπάω. Κάποιοι μου πλήρωσαν τα μεροκάματα, οι περισσότεροι όχι. Η κόρη μου, 26 χρόνων που μένει σε δικό της διαμέρισμα, είχε κλείσει να δουλέψει σεζόν στη Μύκονο, η συμφωνία ακυρώθηκε, τώρα είναι άνεργη χωρίς βοήθημα. Το μόνο έσοδο είναι ένα επίδομα ενοικίου της τάξεως των 70 ευρώ που παίρνω εγώ ως μακροχρόνια άνεργη. Με τα χρήματα που έχω μπορούμε να συντηρηθούμε για δύο μήνες. Τριάντα χρόνια εργάζομαι, περάσαμε την ελληνική κρίση, τώρα όμως φοβάμαι περισσότερο. Κάπως πρέπει να βγάζω τα έξοδα της μέρας, αλλά δεν είναι πως μπορώ να βρω δουλειά κάπου αλλού. Και από την άλλη αισθάνομαι τύψεις. Ανθρωποι πεθαίνουν και εγώ σκέφτομαι το φαγητό; Κάποιος θα βρεθεί μου δώσει ένα πιάτο φαγητό», λέει στην «Κ».

Συμπόνια

Τα μόνα μεροκάματα που συνεχίζουν ορισμένες γυναίκες να κάνουν είναι περισσότερο από συμπόνια. «Πηγαίνω σε έξι σπίτια για καθάρισμα, σταμάτησα από όλα, όμως σε δύο ηλικιωμένους που έχω αναλάβει και δεν μπορούν να μαγειρέψουν ή να κάνουν τα ψώνια τους, συνεχίζω να πηγαίνω. Προσέχω πολύ τον εαυτό μου μην τους μεταφέρω κάτι, συμπληρώνω στο έντυπο τον κωδικό “βοήθεια προς άτομα με ανάγκη” και πηγαίνω. Εάν δεν πάω εγώ τι θα κάνουν;», αναφέρει η 68χρονη αλβανικής καταγωγής Τάνια Κ.

Ακόμα, όμως, και στα γραφεία εύρεσης προσωπικού, όπου η μεσολάβηση δημιουργεί ένα πλαίσιο εμπιστοσύνης για τους πελάτες, η κατάσταση δεν καταγράφεται καλύτερη. «Από τη στιγμή που εμφανίστηκε το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα στις αρχές Μαρτίου, η ζήτηση για οικιακές βοηθούς άρχισε να μειώνεται, και την ημέρα που έκανε το πρώτο διάγγελμα ο πρωθυπουργός, μηδενίστηκε. Εδώ και 10 μέρες δεν υπάρχει ούτε ένα αίτημα», μεταφέρει τη δική της εμπειρία η Ελένη Βαηνά, ιδιοκτήτρια της εταιρείας PLUS+.

«Το τοπίο άλλαξε δραματικά. Είχαμε απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις, στις γυναίκες που εργάζονται part-time τους ζητήθηκε να μην προσέρχονται στα σπίτια όπου απασχολούνταν, άλλοι απαιτούσαν από τις οικόσιτες οικιακές βοηθούς (live-in) να μην παίρνουν ρεπό λόγω του φόβου μετάδοσης του ιού, υπάρχει αύξηση των αιτημάτων επαναπατρισμού των Γεωργιανών, και κάποιοι ελάχιστοι ξαφνικά αναζητούσαν γυναίκες για ηλικιωμένα άτομα, τα οποία είναι αδύνατον πλέον να φροντίσουν με την απαγόρευση κυκλοφορίας και τις απαιτήσεις εργασίας στο σπίτι».

Στον αέρα

Μακροχρόνια άνεργοι, ανασφάλιστοι και άτομα που τελούν σε διαδικασία λήψης των νόμιμων εγγράφων παραμονής, κατηγορίες στις οποίες ανήκει το οικιακό προσωπικό, βρίσκονται αυτή τη στιγμή τελείως στον αέρα. «Η κατάσταση που δημιουργείται θέλει πολύ προσεκτικό χειρισμό από τους εργοδότες και την πολιτεία προκειμένου το άτομα αυτά που σήμερα χάνουν τη δουλειά τους και βρίσκονται ξαφνικά με μηδενικό εισόδημα, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να μπουν στο ταμείο ανεργίας ή οποιαδήποτε άλλο προνοιακό επίδομα, να μη βρεθούν σε κατάσταση απελπισίας», τονίζει η κ. Βαηνά. «Και πέρα από το νομικό πλαίσιο, οι οικογένειες που απασχολούν οικιακές βοηθούς θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να δώσουν ένα ελάχιστο ποσό για τη διαβίωσή τους, τόσο για να τις βοηθήσουν να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια, αλλά και γιατί στο άμεσο μέλλον είναι το πιθανότερο πως θα τις ξαναχρειαστούν».

 

 

οικιακές βοηθοίπρόβλημαχειρισμόςHas video: Exclude from popular: 0