Πέμπτη χαρά, από Δευτέρα λύπη

07:45 23/10/2015 - Πηγή: Το Ποντικι

ΠΟΛΙΤΙΚΗΈντυπη Έκδοση «Ο Φρανσουά έρχεται, οι συντάξεις φεύγουν». Αυτό το «μότο» περιγράφει τους δύο βασικούς πυλώνες της καυτής επικαιρότητας – χωρίς να απαξιώνουμε θέματα όπως το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες ή τη σύγκρουση της κυβέρνησης με τη γ.γ. Δημοσίων Εσόδων, που έχουν τη δική τους ξεχωριστή θέση στο παζλ των ημερών. ◆ Από τη μία o πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ επισκέπτεται επισήμως την Αθήνα

– η πρώτη επίσκεψη ξένου ηγέτη μετά τις εκλογές – και μάλιστα σήμερα θα μιλήσει στη Βουλή. Κομίζει επενδύσεις και στήριξη στο θέμα της ρύθμισης του χρέους και προκαλεί εκνευρισμό στη Γερμανία, όπου ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τρεις μέρες πριν από την έλευση Ολάντ στην Αθήνα, επέλεξε να επιτεθεί στον Αλέξη Τσίπρα με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς με την... «άσχετη» αφορμή των πολεμικών αποζημιώσεων!◆ Από την άλλη η κυβέρνηση έχει πέσει στα βαθιά της εφαρμογής του μνημονίου και, μετά την πρώτη δόση προαπαιτουμένων – η οποία μάλιστα κρίνεται ελλιπής από τους δανειστές, με συνέπεια να καθυστερούν τα 2 δισ. που τη συνοδεύουν –, ετοιμάζεται πυρετωδώς για τη δεύτερη, η οποία θα είναι βαρύτερη και κρισιμότερη για την αξιολόγηση του μνημονίου. Το ασφαλιστικό, με τις αναπόφευκτες μειώσεις στις συντάξεις, και τα «κόκκινα» δάνεια, των οποίων η ρύθμιση ζητείται από την τρόικα να περιλαμβάνει πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών, είναι τα δύο πεδία με τεράστια συμβολική και ουσιαστική σημασία για την κοινωνία, στα οποία η κυβέρνηση θα πρέπει να ματώσει για να «σώσει οτιδήποτε αν σώζεται». Στήριξη Ολάντ στον Τσίπρα Ο πρόεδρος Ολάντ φέρνει μαζί του επενδύσεις. Στα «έτοιμα» των ιδιωτικοποιήσεων κρατικής περιουσίας βεβαίως – εκεί άλλωστε όπου επενδύουν οι Ευρωπαίοι εταίροι και δανειστές μας, όπως και οι Γερμανοί με τα αεροδρόμια. Με άλλα λόγια, τρένα και νερά – και ενδεχομένως όπλα – είναι πρώτα στη λίστα. Ταυτοχρόνως, ο Ολάντ θα συνεχίσει να κινείται στον ρυθμό της υπεράσπισης του ελληνικού αιτήματος για μια ρύθμιση του τρόπου αποπληρωμής του χρέους το συντομότερο δυνατόν. Με τον τρόπο αυτόν θα συνεχίσει να χτίζει το τείχος προστασίας της Γαλλίας από τη γερμανόπνευστη πολιτική λιτότητας στην Ευρώπη, χωρίς ωστόσο να συγκρούεται σκληρά με το μεγάλο αφεντικό, που ακούει στο όνομα Άνγκελα Μέρκελ. Συνεπώς η στήριξη στον Τσίπρα και την κυβέρνησή του δεν θα πρέπει να αναμένεται πλήρης και ολόπλευρη, τουλάχιστον όχι εφόσον ξεπερνάει τα όρια της γαλλικής συνεργασίας με τη Γερμανία. Δεν παύει όμως η στήριξη επί του συγκεκριμένου θέματος να αποτελεί μια βαθιά ανάσα για την κυβέρνηση, η οποία βλέπει – σε συνδυασμό με τη διαρκή στήριξη των ΗΠΑ – να διαμορφώνεται ένα δίχτυ προστασίας που αποτρέπει τους ακραίους γερμανικούς κύκλους από... βαρβαρότητες. Ακόμη δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Γαλλία παραμένει περιφερειακή δύναμη με πάγιες βλέψεις στην – αποσταθεροποιημένη αυτή την περίοδο – Μέση Ανατολή και, ως εκ τούτου, επιζητεί αναβάθμιση του ρόλου της σε μεγάλα θέματα όπως το συριακό. Υπ’ αυτήν την έννοια η όλο και μεγαλύτερη ενίσχυση της σχέσης της με την Ελλάδα, ως μοναδική σταθερή χώρα στην περιοχή, αποτελεί προτεραιότητα και για τον Ολάντ. Όλα αυτά φυσικά δεν σημαίνουν ότι η Γαλλία θα μπορούσε να δώσει χείρα βοηθείας στην... αποφυγή των πολύ σκληρών μέτρων που συνοδεύουν το μνημόνιο, καθώς και αυτή συγκαταλέγεται στις χώρες που πιέζουν την Ελλάδα για βαθιές μεταρρυθμίσεις το συντομότερο, όπως αυτές που τώρα βασανίζουν την κυβέρνηση και τη θέτουν απέναντι σε όλες τις προεκλογικές εξαγγελίες της.Ωστόσο η κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει την έλευση Ολάντ. Εξ άλλου στο παρελθόν έχουμε στήσει «ταρατατζούμ» για πολύ λιγότερα με πολύ μικρότερο όφελος... Μνημονιακό ναρκοπέδιο Στο μνημονιακό ναρκοπέδιο, πάνω στο οποίο βαδίζει, η κυβέρνηση ελπίζει απλώς ότι δεν θα γίνει η έκρηξη (της κοινωνίας) υπό το βάρος των αναμενόμενων φοροεισπρακτικών και ασφαλιστικών ρυθμίσεων, αλλά και της φαρμακερής ρύθμισης του θέματος των «κόκκινων» δανείων, θέματα στα οποία οι θέσεις των δανειστών – οι οποίοι άλλωστε έχουν ξεκάθαρα το πάνω χέρι – κυριολεκτικά... ανάβουν φωτιές.Τυπικό – και επ’ ουδενί το μόνο – παράδειγμα ευρείας κοινωνικής ομάδας που θα στενάξει σε πολλά μέτωπα είναι οι αγρότες. Στα πεδία αυτά η κυβέρνηση Τσίπρα, όσο και αν προσπαθήσει να απαλύνει τον πόνο που φέρνει το τρίτο μνημόνιο, δεν θα έχει μεγάλα περιθώρια, διότι και η εύρεση «ισοδύναμων» φορολογικών μέτρων είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση και τα όποια «ισοδύναμα» θα πρέπει να τύχουν της έγκρισης των δανειστών, οι οποίοι θα επιμείνουν στις σταθερές της στρατηγικής τους. Επιπλέον θα πρέπει να θεωρηθεί απίθανη η όποια σημαντική υποχώρηση στο θέμα του ασφαλιστικού, αφού και η κυβέρνηση είναι καταφανώς απροετοίμαστη – ακόμη να δούμε τους περίφημους «εναλλακτικούς» τρόπους χρηματοδότησης του συστήματος, που υποτίθεται ότι διερευνώνται εδώ και μήνες – και η στρατηγική των δανειστών επί του ζητήματος είναι παγιωμένη: ◆ Ελαχιστοποίηση κρατικών και εργοδοτικών εισφορών στο σύστημα.◆ Μεταβολή του μοντέλου από αναδιανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό.◆ Καθιέρωση της ιδιωτικής ασφάλισης ως ισχυρού πυλώνα του συστήματος. Τέλος, στο ζήτημα των «κόκκινων» δανείων οι κεντρικές επιλογές τους είναι επίσης σαφείς: ◆ Απελευθέρωση πλειστηριασμών – άρα απορρίπτονται ιδέες περί προστασίας μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού.◆ Ξεφόρτωμα των τραπεζών και ελάφρυνση των ισολογισμών τους από το «κακό» ενεργητικό, άρα οι δανειστές προκρίνουν την πώληση δανείων σε επενδυτικά κεφάλαια.◆ Μείωση της ιδιοκατοίκησης, η οποία στη χώρα μας κινείται σε πολύ υψηλό επίπεδο, ώστε να «ανοίξει» η αγορά κατοικίας. Το μνημόνιο δεν είναι πρόσχημα, αλλά στρατηγική επιλογή, και η εφαρμογή του δεν είναι παιχνίδι, αλλά ναρκοπέδιο. Ως εκ τούτου η κυβέρνηση θα δοκιμαστεί άγρια και η κοινωνία θα βογγήξει. Επομένως, σήμερα και αύριο χαρές και πανηγύρια με τον Ολάντ και από Δευτέρα τα κεφάλια πάλι μέσα...ΟλάντεπίσκεψηΓαλλίαIssue: 1887Issue date: 22-10-2015Has video: