Περιμένοντας τον Μπάιντεν

10:55 11/6/2021 - Πηγή: Το Ποντικι

Ότι συνέπειες δεν είχε η Τουρκία στις στρατιωτικές της επεμβάσεις στη Συρία, στην Λιβύη, στην Αρμενία, φαίνεται να έχει με τους S-400 καθώς η Αμερική και ο νέος της πρόεδρος δεν έχουν αφήσει κανένα περιθώριο παρερμηνείας.

Μέχρι την πολυθρύλητη συνάντηση του προέδρου Μπάιντεν και του Τούρκου δικτάτορα Ερντογάν, την Δευτέρα 14 Ιουνίου στις Βρυξέλλες, στο

περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, οι Αμερικανοί δείχνουν να είναι αποφασισμένοι να αποκλείσουν κάθε ενδεχόμενο μιας συμβιβαστικής λύσης, μιας διπλωματικής διευθέτησης του θέματος. Μάλιστα, ο Μπάιντεν μπορεί να μην μπει καθόλου στη διαδικασία ενός διαλόγου με τον δικτάτορα και απλώς να του ανακοινώσει τα τετελεσμένα της αμερικανικής πολιτικής. Όπως ακριβώς έγινε και με το επίσης πολυπόθητο τηλεφώνημα Μπάιντεν στον Ερντογάν που τον κάλεσε για να του ανακοινώσει απλά ότι οι ΗΠΑ θα αναγνωρίσουν την γενοκτονία των Αρμενίων.

Με την δυναμική επανεμφάνιση των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και στη διεθνή πολιτική, η Ευρώπη μοιάζει περισσότερο ανακουφισμένη – εκτός της Γερμανίας η οποία εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται τις διεθνείς σχέσεις με το μπακαλοτέφτερο στο χέρι. Εκτός των οικονομικών συμφερόντων, το διακύβευμα που προβάλει πιο ισχυρό από ποτέ, είναι η υπεράσπιση των δυτικών αξιών, του δυτικού τρόπου ζωής, δεδομένης της βίαιης αμφισβήτησής του από καθεστώτα ολοκληρωτικά και τυραννικά. Με δυο λόγια, η Δύση έχει εκτός των άλλων να υπερασπιστεί τον αξιακό της χαρακτήρα, τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο.

Επιστρέφοντας στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, η Τουρκία μάλλον επιμένει σε μια λάθος εκτίμηση που θεωρεί ότι η Αμερική την έχει περισσότερο ανάγκη από ότι η ίδια έχει την Αμερική. Η Τουρκία παίζει σκληρά αλλά και με μεγάλο ρίσκο. Όλος αυτός ο ασυγκράτητος νεοοθωμανικός μεγαλοϊδεατισμός δημιουργεί έντονες αντιπαλότητες. Αυτή τη στιγμή παίζει ένα παιχνίδι ισχύος το οποίο βρίσκεται εν εξελίξει και είναι δύσκολο να προβλεφθεί η κατάληξή του. Ένα, ωστόσο, είναι σίγουρο: η Τουρκία δημιούργησε περισσότερους εχθρούς από όσους μπορεί να αντιμετωπίσει. Η τύχη του Ερντογάν εξαρτάται αποκλειστικά από την στάση που θα κρατήσει η Αμερική και από τις αποφάσεις που έχουν πιθανότατα ήδη ληφθεί.

Η Τουρκία έχει καταστεί από στενός σύμμαχος, ένας αναξιόπιστος, αστάθμητος και επικίνδυνος παράγων για την Αμερική. Το πού θα καταλήξει αυτό, από τη στιγμή που ο Ερντογάν είναι αντιμέτωπος και με την ρώσικη λυκοφιλία, κανείς δεν το γνωρίζει. Μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν.

Ένα, ωστόσο, είναι σίγουρο: από όλην αυτήν την περιπέτεια, η Ελλάδα βγήκε πολλαπλώς ενισχυμένη. Το δε μεγαλύτερο κέρδος φαίνεται να είναι ότι για πρώτη φορά πολιτεύεται θωρακίζοντας την άμυνά της, εκμεταλλευομένη τις διεθνείς συγκυρίες και συνειδητοποιώντας ότι η μετάθεση του προβλήματος στο διηνεκές δεν είναι λύση.

Επίσης, έχει καταστεί σαφές σε ολόκληρο τον πλανήτη, ότι η Τουρκία αποτελεί μια συνεχή πηγή προβλημάτων για την διεθνή κοινότητα και ότι είναι μια χώρα που ισλαμοποιείται βιαίως, μια χώρα απρόβλεπτη, αναξιόπιστη και επικίνδυνη που έχει πάρει ανεξέλεγκτες αποστάσεις από την Δύση.