Πόλεμος με κάθε... Μέσο

08:22 21/9/2018 - Πηγή: Το Ποντικι

ΠολιτικήΈντυπη Έκδοση Για μετατροπή της πολιτικής σκηνής σε αρένα, για αντιαισθητικές εμφυλιοπολεμικές κραυγές, για ρεβανσισμό, για κατακλυσμό χυδαιότητας γράφαμε, με την ελπίδα ότι η διεκτραγώδηση αυτού του φαινομένου θα μπορούσε ενδεχομένως να λειτουργήσει ως καταλύτης για την επιστροφή, επιτέλους, σε μια «κανονική» πολιτική αντιπαράθεση. Ξέρετε, επί προγραμμάτων, σχεδίων κ.λπ. Αμ δε! Εκεί που την περασμένη εβδομάδα μας φαινόταν ακραίος ο παραλληλισμός του Τσίπρα με τον δικτάτορα Ιωαννίδη και του Κοτζιά με τον πραξικοπηματία

της Κύπρου Σαμψών από βουλευτή της ΔΗΣΥ, τώρα έχουμε – από την άλλη πλευρά, από δημοσιογράφο της ΕΡΤ – και τον παραλληλισμό του Μητσοτάκη με τον «θεωρητικό του φασισμού Σέρτζιο Πανούτσιο» (προφανώς ο δημοσιογράφος εννοούσε τον εθνικιστή «καταληψία του Φιούμε» Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούτσιο, αλλά αυτή είναι μια... άλλη ιστορία). Έτσι, ύστερα από το «εμπάργκο» που έχει από καιρό κηρύξει ο ΣΥΡΙΖΑ στον ΣΚΑΪ και την απουσία των στελεχών του από τις εκπομπές του καναλιού του Φαλήρου, ήρθε και το «εμπάργκο» της Ν.Δ. στην ΕΡΤ με την απαίτηση να μην καλύπτονται ούτε οι κομματικές της δραστηριότητες, για το οποίο όλες τις... «καυτές» λεπτομέρειες θα διαβάσετε στη σελίδα 30 του σημερινού μας φύλλου. Η «πλάκα» είναι ότι αυτό το... υπέροχο («Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα», σύμφωνα με τη θρυλική ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου στην ταινία «Ο ατσίδας» το 1961, εν μέσω της γενικής αμηχανίας και του εκνευρισμού των συμπρωταγωνιστών του) σκηνικό λεκτικού εκτροχιασμού δεν έχει σοβαρή σχέση με το κλίμα που επιχείρησαν να βγάλουν Τσίπρας και Μητσοτάκης στη ΔΕΘ! Ήπιοι οι αρχηγοί, αλλά...Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί, περάν των σκληρών πυρήνων των κομμάτων τους, προφανώς διεκδικούν με την ίδια ένταση τον λεγόμενο «μεσαίο χώρο», ο οποίος όμως δεν ψηφίζει με βάση κραυγές και εμφυλιοπολεμικούς αλαλαγμούς, αλλά με κριτήριο την τσέπη, τη σοβαρότητα και την αξιοπιστία των προγραμμάτων, όπως αυτός την κρίνει και την ερμηνεύει. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο – και επειδή χρειάστηκε να μιλήσουν ενώπιον του επιχειρηματικού κόσμου – τόσο ο Τσίπρας όσο και ο Μητσοτάκης, ανεξάρτητα από το εύρος και το βάθος των προγραμματικών και πολιτικών τους διαφορών, απέφυγαν να ανεβάσουν τους τόνους ή να επιδοθούν σε χαρακτηρισμούς και προσωπικές επιθέσεις. Αντιθέτως επιχείρησαν να προβάλουν στοιχεία των προγραμμάτων τους. Υπ’ αυτήν την έννοια η όξυνση που εμφανίστηκε σε... δημοσιογραφικό (!) επίπεδο έμοιαζε τις προηγούμενες μέρες κάπως παράταιρη με τις προφανείς επικοινωνιακές επιδιώξεις Τσίπρα και Μητσοτάκη. Αν όμως δούμε τον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται οι άγριοι καυγάδες σε όλων των ειδών τα ΜΜΕ, μάλλον θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι πυροδοτούνται από τα δύο μεγάλα κόμματα, τα οποία επιδιώκουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο να δημιουργήσουν μιντιακούς στρατούς. Τα κύρια χαρακτηριστικά των συγκρούσεων, άλλωστε, είναι τα εξής:● Κομματικοί πόλεμοι κατά επιχειρηματιών, κατόχων και ΜΜΕ, οι οποίοι θεωρείται ότι – ή πράγματι – πρόσκεινται στην απέναντι πλευρά.● Αγριότητες ΜΜΕ και δημοσιογράφων της μιας πλευράς εναντίον συναδέλφων τους της απέναντι.● Προσωπικοί χαρακτηρισμοί που υπερβαίνουν κατά πολύ τα εσκαμμένα.● Παραλλαγμένες ή παρερμηνευμένες ειδήσεις που δημιουργούν έστω πρόσκαιρες εντυπώσεις – και ενίοτε εξακολουθούν να αναπαράγονται ακόμη και μετά την πλήρη διάψευσή τους.Για να συντηρηθεί αυτό το τραγελαφικό κλίμα, το οποίο προκαλεί περισσότερη αηδία στους μετριοπαθείς πολίτες παρά ενδιαφέρον, είναι βεβαίως απαραίτητη και η σύμπραξη δημοσιογράφων, αφού οι επαγγελματίες λαϊκιστές των κομμάτων δεν επαρκούν για να συντηρήσουν τόσο υψηλά επίπεδα έντασης. Επειδή λοιπόν η δημοσιογραφική ανοχή – και συχνά ενίσχυση – στον ξέχειλο λαϊκισμό μιας μερίδας πολιτικών προσώπων δεν είναι αρκετή για να παραχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα, επιστρατεύονται και αρκετοί δημοσιογράφοι.● Άλλοι διεκδικούν μια θέση υποψηφίου σε κάποια εκλογική λίστα.● Άλλοι αισθάνονται τη βαθύτατη ανάγκη να ανταποδώσουν πολλαπλάσια έναντι της θέσης εργασίας και του μισθού που λαμβάνουν χάρη σε κομματικό «κοουτσάρισμα».● Άλλοι κινούνται από βαθύ ιδεολογικό μίσος για τους «απέναντι».● Άλλοι επιθυμούν να αποδείξουν ότι, αν και προερχόμενοι από άλλο στρατόπεδο, είναι άξιοι εμπιστοσύνης.Όλοι μαζί, λοιπόν, παράγουν αυτού του είδους και αυτής της ποιότητας το ξεκατίνιασμα που όλοι χαιρόμαστε να απολαμβάνουμε... Υποψιασμένη κοινωνίαΦυσικά θα ήμασταν αφελείς αν – ακόμη μια φορά – πέφταμε «από τα σύννεφα».● Θα ήμασταν ακόμη αφελέστεροι αν θεωρούσαμε ότι πρέπει – ή ότι είναι δυνατόν – οι πολιτικές μάχες να διεξάγονται με τη ρίψη τριαντάφυλλων. Ακόμη και ο πράος Ιησούς με το φραγγέλιο κατέδειξε την... άποψή του για τη βεβήλωση του ναού από τους εμπόρους.● Θα ήταν επίσης τραγικά αφελές το να θεωρήσουμε ότι – σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, σε οποιοδήποτε κοινωνικό σύστημα – η δημοσιογραφία μπορεί να αποφύγει τη «στράτευση». Όταν οι ψευδείς ειδήσεις – fake news εις άπταιστον νεοελληνικήν – και οι κατηγορίες για την ύπαρξή τους αποτελούν παγκόσμια καθημερινότητα, είναι υπερβολή να απαιτείς πολύ υψηλότερη ποιότητα πολιτικής και δημοσιογραφίας στην αποικία χρέους που έχει καταντήσει η δύσμοιρη χώρα μας. Δεν είναι όμως καθόλου περιττό να επισημάνουμε ότι όσοι (κόμματα) επιλέγουν και όσοι (ΜΜΕ) υπηρετούν αυτό το είδος της αντιπαράθεσης, χάνουν αράδα πόντους σοβαρότητας και εγκυρότητας. Οι στρατοί φανατικών δύσκολα μπορούν να πείσουν μια κοινωνία που πλέον έχει απομυθοποιήσει τα πάντα και τους πάντες και, ύστερα από την εκτεταμένη οικονομική της καταστροφή, είναι πολύ πιο υποψιασμένη απ’ όσο παλαιότερα. Εκτός αν επιθυμούν να εξάψουν πάθη και μίση, τα οποία αργά ή γρήγορα θα πληρώσουμε – πάλι – όλοι μαζί...fake newsΔημοσιογραφίαΜΜΕπόλωσηΣΥΡΙΖΑΝΔIssue: 2039Issue date: 20-9-2018Has video: Exclude from popular: 0