Προϋπολογισμός διεύρυνσης των ανισοτήτων και ανακατανομής σε βάρος των πολλών

07:02 27/11/2021 - Πηγή: Το Ποντικι

Ο εκάστοτε Κρατικός Προϋπολογισμός αποτελεί το βασικό εργαλείο υλοποίησης της οικονομικής πολιτικής των Κυβερνήσεων.

Διαχρονικά αποτελεί το μέσο αναδιανομής σε βάρος των πολλών και προς όφελος των λίγων.

Από αυτές τις γενικές αρχές δεν ξεφεύγει ούτε και ο Κρατικός Προϋπολογισμός για το 2022. Τα φορολογικά έσοδα εκτιμάται ότι θα ανέλθουν στα 50 δισ.

ευρώ από 46,5 δισ. ευρώ που θα φτάσουν φέτος, αυξημένα κατά 3,5 δισ. Η μερίδα του λέοντος από αυτή την αύξηση θα προέλθει από τους έμμεσους φόρους (αύξηση 2 δισ.), τους πιο αντιλαϊκούς φόρους, οι οποίοι επιβαρύνουν κατά κύριο λόγο τα λαϊκά εισοδήματα.

Το σύνολο των φορολογικών εσόδων, ουσιαστικά, φορτώνεται στις πλάτες του λαού, ενώ, αντίθετα, η συμμετοχή των επιχειρήσεων κινείται σε συμβολικά επίπεδα, περίπου στο 7% των συνολικών φορολογητέων εσόδων, παρά την αύξηση της κερδοφορίας τους.

Το φορολογικό σύστημα διαχρονικά είναι αντιλαϊκό, ωστόσο η εικόνα αυτή επιδεινώθηκε περαιτέρω από τα νέα φορολογικά βάρη που επιβλήθηκαν την εποχή των μνημονίων. Και θα συνεχίσει να επιδεινώνεται λόγω του φορολογικού ανταγωνισμού, ο οποίος οδηγεί στην μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις, αλλά και σε νέες φοροαπαλλαγές.

Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:

α. Η συνταγματικά κατοχυρωμένη φοροαπαλλαγή του εφοπλιστικού κεφαλαίου, με τη Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ να απορρίπτουν την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργησή της στην πρόσφατη συνταγματική αναθεώρηση.

β. Καμία κυβέρνηση δεν εφάρμοσε τα άρθρα 15-17 του νόμου 3041/2002 για την επιβολή Ειδικού Φόρου στα Ακίνητα των Νομικών Προσώπων, ο οποίος -σύμφωνα με εκθέσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους- θα απέφερε έσοδα ύψους 4 δισ., αντίθετα στη θέση του επιβλήθηκε ο αντιλαϊκός ΕΝΦΙΑ τα έσοδα του οποίου κυμαίνονται στα 2,5 δισ.

Αλλά και στο σκέλος των δαπανών του Προϋπολογισμού για το 2022, παρατηρούμε ότι –παρά την αύξηση του ΑΕΠ, αλλά και των φορολογικών εσόδων- οι δαπάνες για παροχές στους εργαζόμενους, για συντάξεις, για υγεία και παιδεία παραμένουν παγωμένες στα επίπεδα του προηγούμενου έτους. Εκκωφαντικό παράδειγμα αποτελούν οι τακτικές δαπάνες για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, η οποία είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, ενώ θα μπορούσε να είχε ουσιαστική συμβολή τόσο στην αποσυμφόρηση των νοσοκομείων όσο και στην επιτυχία των εμβολιαστικών προγραμμάτων. Αυτή παραμένει, τα τελευταία χρόνια, στο επίπεδο των μόλις 130 εκατ. ευρώ.

Ενώ, αντίθετα παρατηρούμε σημαντική αύξηση των δαπανών που σχετίζονται με τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, για τη λεγόμενη «πράσινη και ψηφιακή μετάβαση». Τριπλασιάζονται οι χρηματοδοτήσεις στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και τετραπλασιάζονται αυτές για το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, δηλαδή η στήριξη των αντίστοιχων υποδομών και επενδύσεων από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), το ΕΣΠΑ, αλλά και το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ).

Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι δαπάνες το 2022 για τα εξοπλιστικά προγράμματα, που εξυπηρετούν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, θα ανέλθουν στα 3,5 δισ. (αυξημένες κατά 530 εκατ. ευρώ) ενώ σε αυτές πρέπει να προστεθούν και άλλα 4 δις για χρηματοδότηση των ΝΑΤΟϊκών δαπανών. Συνολικά, θα δώσει ο Προϋπολογισμός του 2022 7,5 δισ. ευρώ για τις αμερικανονατοϊκές ανάγκες και τις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης για γεωστρατηγική αναβάθμιση, δηλαδή το 11,5% των συνολικών δαπανών.

Επίσης, ο Προϋπολογισμός αξιοποιείται και για μια δευτερεύουσα διανομή, τη διανομή της φτώχειας, όπου οι λιγότερο φτωχοί πληρώνουν τα διάφορα επιδόματα ανακούφισης των εξαθλιωμένων στρωμάτων.

Η σύγκριση δύο μόνο μεγεθών ανακαλύπτει τον ταξικό χαρακτήρα. Σύμφωνα με την Κυβέρνηση, το 2022 το πραγματικό ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 4,5% σε σχέση με το 2021, ενώ ο μέσος πραγματικός μισθός θα παρουσιάσει μια οριακή μεταβολή μόλις κατά 0,2%, δηλαδή αποσπούν όλο ένα και μικρότερο κομμάτι, διευρύνοντας με αυτό τον τρόπο ακόμη περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες.

Τα συμπεράσματα:

Η καπιταλιστική ανάπτυξη, ανεξαρτήτως του διαχειριστικού μείγματος, είναι αντιλαϊκή, απαιτεί συνεχώς νέα αντεργατικά μέτρα και αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, ενώ ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός συνθλίβει τους αυτοαπασχολούμενους, τους επαγγελματίες και βιοπαλαιστές αγρότες. Γι’ αυτό άλλωστε η ΕΕ συνδέει τις χρηματοδοτήσεις του Ταμείου Ανάκαμψης με την προώθηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, το “πανευρωπαϊκό μνημόνιο” για όλους τους λαούς.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι αντιλαϊκή, γιατί διευρύνει ακόμη περισσότερο την ψαλίδα ανάμεσα στις υπαρκτές δυνατότητες στο επίπεδο ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, συσσωρεύοντας τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο σε όλο και λιγότερα χέρια.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι αβέβαιη, γιατί διαμορφώνει την ίδια στιγμή και τις συνθήκες εκδήλωσης της νέας καπιταλιστικής κρίσης.

Μόνο η εργατική τάξη, μόνο ο λαός μπορεί να αποτρέψει την συνεχόμενη επιδείνωση της θέσης του, με την οργανωμένη πάλη και στοχεύοντας τον πραγματικό του αντίπαλο, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και το αστικό κράτος που την προστατεύει.

*Ο Νίκος Καραθανασόπουλος είναι Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΚΚΕ

Διαβάστε επίσης:

Η ακρίβεια επιμένει και προβληματίζει, αλλά θα είναι προσωρινή

Το κοσμικό ζεϊμπέκικο του Ζεϊμπέκ Χουσεΐν

Δεν στρίβει η Γερμανία – Πίστη στο Σύμφωνο Σταθερότητας με μικρές προσαρμογές