Ραγκούσης «επί προσωπικού» με αιχμές για Χρυσοχοΐδη, Σαμαρά και… αποστασία

14:08 19/3/2021 - Πηγή: Το Ποντικι

Για όποιον δεν θυμάται, σ’ εκείνη τη συζήτηση για την ποιότητα του δημόσιου λόγου στη Βουλή (τέλη Φεβρουαρίου), ο Μητσοτάκης έκλεισε την τριτολογία του επιστρέφοντας τα πυρά Τσίπρα για την Ειρήνη Αγαπηδάκη, με την ανάγνωση tweet του Γιάννη Ραγκούση ο οποίος εξαπέλυε επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα

– πολύ προ της ένταξής του στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Από τη διαδικασία τότε δεν υπήρχε δυνατότητα απάντησης – γι’ αυτό προφανώς και ο πρωθυπουργός επιφύλαξε αυτή την αναφορά για το τέλος.

Χθες ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να ξεκαθαρίσει το θέμα από το βήμα της Βουλής, ένα θέμα που ανασύρεται κατά καιρούς από το γαλάζιο στρατόπεδο. Και απάντησε στον Μητσοτάκη με ύμνους για τον Αλέξη Τσίπρα από τη μία και με αιχμές για Χρυσοχοΐδη, Σαμαρά και αποστασία 1965 από την άλλη.

Το πνεύμα της κίνησης Μητσοτάκη ήταν ουσιαστικά «μιλάτε εσείς για συνεργάτες όταν έχετε πρώην αντιπάλους σας στο περιβάλλον σας, επιβραβεύοντας τις επιθέσεις και το οξύ πολιτικό ύφος» και σε αυτή τη λογική απαντά ο Ραγκούσης.

Παραδέχεται λοιπόν, ότι «εκείνη την περίοδο ειδικά σε μια συγκυρία που είχε κορυφωθεί η ανησυχία για το ενδεχόμενο ρήξης της Ελλάδας με την Ευρωζώνη, άσκησα πράγματι μια πολύ σκληρή πολιτική κριτική εναντίον του Αλέξη Τσίπρα και της τότε κυβέρνησής του».

Όμως, συνεχίζει, «ο Α. Τσίπρας, αυτήν την πολιτική κριτική, τη διέψευσε και δεν τη διέψευσε απλώς στα λόγια» αλλά και στην πράξη «με ιστορικές πολιτικές αποφάσεις, απολύτως εθνικά επωφελείς(…)».

Στη συνέχεια στρέφει τα πυρά προς την κατεύθυνση του υπουργού ΠροΠο: «Εγώ μπορεί να βρίσκομαι αυτή τη στιγμή στο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, αλλά κάθομαι στα ίδια κοινοβουλευτικά έδρανα που καθόμουν και όταν ήμουν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ..

Δεν άλλαξα πολιτική και ιδεολογική παράταξη. Δεν κατάντησα διορισμένος Υπουργός της δεξιάς» που αποτελεί «τον ιστορικό και πολιτικό αντίπαλο της Προοδευτικής παράταξης» ενώ η αριστερά «διαχρονικά ήταν και παραμένει οργανικό της μέρος».

Και στη συνέχεια διερωτάται ποιος είναι πιο υποκριτής:

-Ο Μητσοτάκης που διόρισε υπουργούς που έκαναν καριέρα ως διαπρύσιοι πολιτικοί αντίπαλοι της ΝΔ ή αυτοί οι ίδιοι;

-Ο Μητσοτάκης που αποδέχτηκε να είναι υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά ή ο Σαμαράς;

-Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης όταν ασκούσε δριμύτατη κριτική στον Κ. Καραμανλή το 1977 και μετά προσχωρούσε στη ΝΔ του Καραμανλή ή ο Καραμανλής που τον υποδέχθηκε στη ΝΔ με ανοιχτές αγκάλες το 1978;

Κλείνει δε με την αναφορά στο 1965: «Εγώ για να βρεθώ στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ούτε διέσπασα το κόμμα στο οποίο ανήκα-εκδιώχθηκα από αυτό-ούτε έριξα κάποια από το λαό εκλεγμένη κυβέρνηση καθοδηγούμενος από εξωθεσμικά κέντρα και τον ξένο παράγοντα. Αυτό το έκανε ο πατέρας του το 1965 και στη συνέχεια διορίστηκε υπουργός της δοτής κυβέρνησης Νόβα, εξέλιξη δραματική που τελικά οδήγησε στην κατάλυση της δημοκρατίας και στη Χούντα των συνταγματαρχών(…)», αναφέρει μεταξύ άλλων καλώντας τον πρωθυπουργό, τον οποίο κατηγορεί ότι έκανε πολιτική καριέρα αποκλειστικά λόγω ονόματος, να θυμηθεί πώς έμεινε στην ιστορία ο πατέρας του.