Ρήξη - «μαϊμού» και «καρικατούρα»

08:55 20/6/2015 - Πηγή: Το Ποντικι

ΠΟΛΙΤΙΚΗΈντυπη Έκδοση

Παρότι δεν έχει ακουστεί, παρά από ελάχιστα χείλη κυβερνητικών στελεχών, η «ρήξη» απασχολεί τους περισσότερους. Γεμίζει τηλεοπτικές ώρες, μέρες και μήνες, και ξορκίζεται σαν το απόλυτο κακό από πολλούς… Εννοούν όλοι το ίδιο, όμως, όταν μιλούν για ρήξη; Η απάντηση είναι σαφής και αρνητική. Η ρήξη την οποία ενίοτε υπαινίσσεται η κυβέρνηση δεν έχει καμία απολύτως σχέση με εκείνη στην οποία καλεί τον λαό το ΚΚΕ. Στην περίπτωση του κυβερνώντος κόμματος, η ρήξη αρχίζει – για το πλειοψηφικό κομμάτι του – από τη μη αποπληρωμή

κάποιων δόσεων προς το ΔΝΤ και καταλήγει – για το εσωκομματικά αντιπολιτευόμενο – με την απαγκίστρωση από την ευρωζώνη, την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα και την αναζήτηση βοήθειας προς τη μεριά των BRICS, σχολιάζουν στον Περισσό. Αποδέσμευση Η εν λόγω παραφιλολογία, που αναπτύσσεται, κυρίως λόγω των υψηλών κυβερνητικών τόνων στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, μεταφράζεται από τα στελέχη του ΚΚΕ σαν μια προσπάθεια να συνταχθεί ο λαός πίσω από αυτό που αποκαλούν «αριστερό μνημόνιο» που, όπως σκωπτικά σχολιάζουν, θα παρουσιαστεί ως προϊόν… λεβέντικης διαπραγμάτευσης! Ακόμα όμως και στην περίπτωση της μη συμφωνίας, οι κινήσεις που περιγράφονται, είτε από στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ είτε από τον φίλα προσκείμενο στην κυβέρνηση Τύπο, χαρακτηρίζεται από το ΚΚΕ ρήξη - «μαϊμού» και «καρικατούρα». Αντίθετα, το πλαίσιο που βάζει το ΚΚΕ από το μακρινό 1992 και τη… συμφωνία του Μάαστριχτ ακόμα είναι η αποδέσμευση από την Ε.Ε. – προφανώς και από την ευρωζώνη – και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ) και η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Το μόνο που προστέθηκε στο συγκεκριμένο πλαίσιο από το 2009 και έπειτα, είναι η «διαγραφή ολόκληρου του χρέους», ζήτημα που προέκυψε όταν με το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης το χρέος έπαψε να θεωρείται πλέον διαχειρίσιμο. Το δίχως άλλο, λοιπόν, ρήξη για το ΚΚΕ σημαίνει οργάνωση του λαού που θα πάρει στα χέρια του την εξουσία και τα μέσα παραγωγής, χαράσσοντας την πορεία για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της Ελλάδας. «Ουτοπικό» θα πει κάποιος. Λιγότερο ουτοπικό από τα να περιμένει κανείς μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία ανάμεσα σε «λύκους» και «πρόβατα» ή αλλιώς εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, απαντούν στο ΚΚΕ. Ο δρόμος που προτείνει το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας δεν είναι βέβαια στρωμένος με ροδοπέταλα. Αν άλλωστε οι εταίροι αντιδρούν στη διαπραγμάτευση για λίγο καλύτερους όρους σε μια επώδυνη για τον λαό συμφωνία ή στην αναβολή αποπληρωμής μερικών δόσεων προς το ΔΝΤ, δεν θα υποδεχθούν με ιδιαίτερη χαρά μια εξέλιξη όπως η οικειοθελής αποχώρηση από την Ε.Ε. και την ευρωζώνη, η διαγραφή του χρέους, η κοινωνικοποίηση μεγάλων βιομηχανιών και επιχειρήσεων χωρίς την παραμικρή αποζημίωση στους σημερινούς ιδιοκτήτες τους. Την απάντηση στο αν μπορεί να χαρακτηριστεί ουτοπικός ένας τόσο δύσκολος δρόμος, με μέτρα που είχαν υιοθετήσει μόνο οι επαναστάσεις του 20ού αιώνα, δίνει ένα σύνθημα που ακουγόταν συχνά-πυκνά στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις της τετραετίας 2010-2013. Τότε που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ., του ΛΑΟΣ, της ΔΗΜΑΡ ζητούσαν από τον λαό τη μια θυσία μετά την άλλη και ένα μέρος των διαδηλωτών απαντούσε πως «οι μόνες θυσίες που έχουνε αξία, είναι οι θυσίες για άλλη κοινωνία».ΚΚΕΑριστεράμνημόνιοIssue: 1869Issue date: 18-06-2015Has video: