Σινεμά: «Έρωτας στα χρόνια της τεχνητής νοημοσύνης» – Babygirl και Νικόλ Κίντμαν

Θαρρείς και η σκηνοθέτης Χαλίλα Ράιν θέλει να συνεχίσει την ενδοοικογενειακή ερωτική έξαψη της πρωταγωνίστριάς της Νικόλ Κίντμαν από εκεί που την άφησε ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ, με τα «Μάτια ερμητικά κλειστά».

Μόνον που τώρα δεν είναι στο ρόλο του συζύγου ο Τομ Κρουζ, αλλά ο Αντόνιο Μπαντέρας και πίσω από το σενάριο δε βρίσκονται οι εμπνευσμένες γραμμές του ψυχίατρου-συγγραφέα Άρθουρ Σνίτσλερ. Προβλήματα και τα δύο, καθώς τόσο ο Ισπανός ηθοποιός δεν αποτελεί επαρκές αντίβαρο της ερωτικής έξαψης της Κίντμαν, όσο και η φιλοδοξία του σεναρίου να πραγματοποιήσει βουτιές στην ψυχανάλυση καταλήγουν μάλλον σε πνιγμό.

Κατά τ’ άλλα, υπάρχει πάντα η διάθεση ανασκαφής στο γυναικείο ερωτισμό, η αδυναμία του άνδρα να τον παρακολουθήσει. Οι τακτοποιημένες ζωές του ανδρόγυνου σ’ ένα μεγαλοαστικό, μοντερνίζον περιβάλλον, κι ο κίνδυνος της «ερωτικής αμαρτίας», της εκδήλωσης ενός καταπιεσμένου υποσυνείδητου, πάντα παραμονεύουν.

Υπάρχει και ο μυστηριακός κόσμος της ερωτικής τελετουργίας, η μουσική σε νέα εκδοχή, πιο εκστατικής και ρυθμικής, και όχι βασισμένη στις κλασικές νότες του Σοστακόβιτς ή του «Fidelio». Όλα αυτά, εξεπίτηδες ανακατεμένα σε μια αίσθηση ατονικής μουσικής, με ένα αντισυμβατικό μοντάζ, γεμάτο «jump cut» (συνδέσεις με μικρά άλματα, σα δίσκος βινυλίου που πηδάει μια στροφή) και με μια περιρρέουσα εργασιακή ατμόσφαιρα μεγάλης εταιρείας, όπου η γυναίκα πρωταγωνιστεί.

Τώρα η Νικόλ Κίντμαν είναι διευθύνουσα σύμβολος μιας ρομποτικής εταιρείας και η ερωτική της στέρηση ξεδιψά στον κόσμο της τεχνητής νοημοσύνης. Σε αυτόν τον κόσμο της woke κουλτούρας, η ομοφυλοφιλία έχει πλέον διακριτή θέση (ο έτσι κι αλλιώς συντηρητικός Κιούμπρικ, απλώς την υπαινίσσεται) και η θέση της, όπως και ο εραστής της χάνονται από μια έγχρωμη, νεαρή, φιλόδοξη ανερχόμενη businesswoman.

Η ερωτική και πανέμορφη σταρ του παρελθόντος είναι εκουσίως «πειραγμένη» από τη σκηνοθέτιδα και η προσπάθειά της ν’ αναπληρώσει το χαμένο ερωτισμό της θα πρέπει να περάσει από τα σκοτεινά μονοπάτια αυτού του καινούριου κόσμου. Αδύνατο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του, ξαναγυρνάει με την ουρά στα σκέλια, εκεί όπου τής είναι όλα πιο γνώριμα. Ακριβώς αυτήν την ασυμβατότητα σημαδεύει η κάμερα της Ράιν, όπως και όλος αυτός ο «ασυγχρονικός» κόσμος που κινείται γύρω της.

Ανάμεσα στις προσπάθειες για συνομιλία των δύο κόσμων, ο σκύλος, ως επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Πότε σύμβολο υποταγής, πότε σύμβολο πίστης. Στον καινούριο κόσμο υπερισχύει το πρώτο, στον απερχόμενο το δεύτερο. Άλλωστε, στον Κιούμπρικ το «Fidelio», η πίστη, κρύβεται ακόμη και πίσω από τη φαντασίωση, στην Ράιν, ο κόσμος της τεχνητής νοημοσύνης αποτελείται από υλικά που ο ίδιος ο κατασκευαστής τού δίδαξε. Διόλου τυχαία, η Κίντμαν αποτελεί «μέντορα», όπως την ονομάζει ο νεαρός εραστής της. Η τεχνητή νοημοσύνη του μοιάζει να γνωρίζει πολύ καλά τον τρόπο να εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη αδυναμία, όχι όμως και να την επουλώνει.

Αξιολόγηση: **1/2

Τίτλος ταινίας: Babygirl

Σύνοψη: Μια CEO μεγάλης εταιρείας θέτει την καριέρα της και την οικογένειά της σε κίνδυνο, όταν συνάπτει παθιασμένη ερωτική σχέση μ’ ένα νεαρό ασκούμενο.

Σκηνοθεσία: Χαλίλα Ράινερ

Παίζουν: Νικόλ Κίντμαν, Αντόνιο Μπαντέρας, Χάρι Ντίκινσον, Σόφι Γουάιλντ

Διαβάστε επίσης

Ταινίες πρώτης προβολής: Η «Babygirl« Νικόλ Κίντμαν και «Η Θεωρία του Σύμπαντος»

Νέες παραστάσεις και εκδηλώσεις

Netflix: 6+1 Χριστουγεννιάτικες ταινίες που κυκλοφόρησαν φέτος

Keywords
Τυχαία Θέματα