Σινεμά για «μερακλήδες»

07:15 28/3/2025 - Πηγή: Το Ποντικι

Τίτλος ταινίας: Η ταξιδιώτισα

Σύνοψη: Μια Γαλλίδα, άγνωστης προέλευσης και καταγωγής βρίσκεται στη Νότια Κορέα, χωρίς χρήματα και προορισμό. Αναλαμβάνει κάποια μαθήματα ξένων γλωσσών, ενώ συγχρόνως προσπαθεί να βρει το μονοπάτι της ζωής της.

Σκηνοθεσία: Χογκ Σαγκ Σου

Παίζουν: Ιζαμπέλ Ιπέρ

Τούτη τη στιγμή η καρδιά του κινηματογράφου μοιάζει να χτυπά στην Άπω Ανατολή. Πάνε κάποια χρόνια που η Γηραιά ήπειρος παλεύει με το κινηματογραφικό της λίφτινγκ, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, ενώ σποραδικοί πυροβολισμοί ακούγονται

από μεμονωμένες, πρώην τριτοκοσμικές, χώρες. Στην ουσία μόνον ο άξονας Κίνα-Κορέα-Ιαπωνία- Χονγκ Κονγκείναι αυτός που ψάχνει τα ίχνη  της αισθητικής πρωτοπορίας, γι’ αυτό πολλές από τις ταινίες του μοιάζουν  στρυφνές για τα ειωθότα, αλλά σίγουρα ικανοποιούν τα ανήσυχα βλέμματα. Από τους μπροστάρηδες των αναζητήσεων ο Κορεάτης Χογκ Σαγκ Σου, συστήθηκε στο κοινό το 1996, όταν εμφανίστηκε με το «Γουρούνι που έπεσε μέσα σ’ ένα πηγάδι», ενώ το 2000 έγινε ευρύτερα γνωστός με τη «Νύφη που γδύνουν οι μνηστήρες της», η οποία πρωτοπροβλήθηκε στις Κάννες. Λίγο μετά, το 2000, αγαπήθηκε στην Ελλάδα, με τη «Στρεφόμενη πύλη». Μάλιστα, εκείνα τα χρόνια το γαλλικό περιοδικό «Cahiers du cinema» τον είχε βαφτίσει ως τον πλέον ελπιδοφόρο των Κορεατών σκηνοθετών.

Με την ταινία «Η ταξιδιώτισα», ο Χογκ Σαγκ Σου  διατηρεί το υποδόρειο χιούμορ, που με τα χρόνια ανέπτυξε στο έργο του και μάλιστα είναι αυτό το οποίο δίνει τον τόνο, στα όσα παράδοξα συμβαίνουν. Η πρωταγωνίστρια (απόλυτα ταιριαστή με το ανάλαφρο μυστήριο του ρόλου η Ιζαμπέλ Ιπέρ) ονομάζεται Ίρις -επιμένει να την αποκαλούν σωστά. Φυσικά, αμέσως έχουμε ένα κλειδί για την είσοδο στην παραδοξότητα της κατασκευής, το ίδιο το σινεμά, αφού το όνομα παραπέμπει στο βλέμμα. Ο σκηνοθέτης, πριν απ’ όλα, νοιάζεται για τη λεπτή σμίλευση των εικόνων του, που μπορεί να φαντάζουν λιτές, με ελάχιστη κίνηση, διαθέτουν όμως μια έσωτερική ένταση από τα χρώματα, το φως (απόλυτα γενναιόδωρος ο σκηνοθέτης στη χρήση του) και κυρίως τους διαλόγους. 

Εκεί  βρίσκεται μια από τις πιο ξεχωριστές χρήσεις της γλώσσας, στο εσωτερικό ενός κινηματογραφικού κάδρου, που θα μπορούσε κάποιος να συναντήσει. Γαλλίδα η ηρωίδα, χρήστης της βιωματικού μεθόδου για τη διδασκαλία των αγγλικών -και των γαλλικών; – στους μαθητές της. Κορεάτες όσοι την περιστοιχίζουν, οι οποίοι βέβαια συζητούν και διαφωνούν στη γλώσσα τους. Παρά το γεγονός ότι το φιλμ μετρά μόλις τέσσερις -ουσιαστικά- σκηνές, με τα εσωτερικά και τα εξωτερικά τους γυρίσματα, η συνάρθρωση του λόγου με την εικόνα δημιουργούν την εντύπωση μιας έντασης. Σε αυτά ας προστεθεί και η γλώσσα των τετραγωνισμένων εσωτερικών χώρων, καθώς και αυτή της φύσης στα εξωτερικά πλάνα. Πάνω απ’ όλες, η γλώσσα της ποίησης και η προσπάθειά της να διαβεί τα σύνορα των λέξεων. Το λέει, άλλωστε, η Ιπέρ «θέλω να σας διδάξω με έννοιες».

Μέσα από αυτά τα μπες βγες στις διάφορες γλώσσες, το σινεμά του Χογκ Σαγκ Σου μοιάζει απλά να παρακολουθεί. Είναι από τις λίγες φορές, όμως, που κάποιος «σκηνοθετεί» τη γλώσσα, ενώ η εικόνα διακριτικά την παρακολουθεί. Η επανάληψη κάποιων διαλόγων, σε διαφορετικούς χώρους, με διαφορετικούς μαθητές, είναι αυτή που απλώνει το λεπτό υφάδι του χιούμορ στην ταινία. Η «υφάντρα» του Ιζαμπέλ Ιπέρ, αντίθετα από τους μαγκωμένους στη συμπεριφορά τους Κορεάτες, απολαμβάνει τις ανάσες της ελευθερίας της στα πάρκα, αδιαφορώντας για ό,τι αφήνει πίσω της. Σα να φυτιλιάζει την ατμόσφαιρα και μετά να εξαφανίζεται. Από αυτήν την άποψη η μνήμη βραβευμένης «Δασκάλας του πιάνου» του Χάνεκε αναδύεται αυθόρμητα στο νου.

Όχι τυχαία, ίσως. Στο πρόσωπο της πρωταγωνίστριας – εξ ου και το όνομά της-, ο Χογκ Σαγκ Σου αποδίδει ένα φόρο τιμής στο γαλλικό σινεμά, που δίδαξε πρωτοπορία και που δίχως αυτό η κινηματογραφία εκεί μακριά δε θα μπορούσε να στήσει τις δικές της ξόβεργες των αναζητήσεων. Πώς αλλιώς ένας από τους Κορεάτες του φιλμ θα ήταν διευθυντής μεγάλης κινηματογραφικής εταιρείας; Η ίδια η Ιζαμπέλ Ιπέρ, δέχεται τα ανταποδοτικά δώρα του μακρινού πολιτισμού. Τη σοφία του, η οποία επαναλαμβάνεται στα λόγια του ποιητή-φιλοσόφου: «αυτό είναι το νέο μου μονοπάτι, αυτό που περπατούσα χθες, περπατάω τώρα και θα περπατήσω αύριο». Το ίδιο και με το σινεμά, και με τη ζωή. Το νέο δε θα υπήρχε χωρίς το παλιό. Γι’ αυτό η ίδια η πρωταγωνίστρια είναι άγνωστης προέλευσης και άγνωστης κατεύθυνσης.

Αξιολόγηση : ***1/2

Διαβάστε επίσης:

«The Ritual»: Al Pacino και Dan Stevens δίνουν μάχη με το κακό στο πρώτο teaser της νέας ταινίας τρόμου (photo/video)

«Avengers: Doomsday»: Η Marvel αποκάλυψε το εντυπωσιακό καστ της ταινίας σε live stream που κράτησε σχεδόν… 5,5 ώρες (photos/video)

Ταινίες Πρώτης Προβολής: Δράμα, θρίλερ και «Η Ορχήστρα του Αδερφού μου» (Videos)