Σταμάτης Κραουνάκης: Δεν θέλανε στα πόδια τους τους καλλιτέχνες

18:03 24/1/2021 - Πηγή: Το Ποντικι

ΕΛΛAΔΑ

 

Ο Σταμάτης Κραουνάκης είναι από τους δημιουργούς που δεν κάθονται ούτε σε δάφνες, ούτε στα αυγά τους. Φυσικό, αφού το πνεύμα του είναι πάντα ζωηρό, ελεύθερο, ανυπάκουο στη φθορά. Γι αυτό και τα τραγούδια του, κι οι παραστάσεις του δεν έχουνε σταματημό. Ακόμη και μέσα στην καραντίνα συνέχιζε να φτιάχνει τραγούδια και να δίνει στους φίλους και ακροατές του παραστάσεις από το σπίτι του, σαν συναυλίες «μουσικής δωματίου». Τα τραγούδια αυτά βρήκανε τον κατάλληλο ερμηνευτή τους και γίνανε δίσκος. «Γιορτή στα σπίτια». Προσκαλεσμένοι η Ελένη Βιτάλη, ο Μανώλης Μητσιάς,

ο Φοίβος Δεληβοριάς, εξαίρετοι μουσικοί και όσοι άλλοι επιθυμούν. Αλλά δεν είναι μόνο τραγούδια ο Σταμάτης. Είναι και λόγος. Και δεν του ξεφεύγει τίποτα. Από «Το μικρό Μοναστηράκι» του στα social δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω δίχως να κάνει κρότο.

«Συγκλονιστική κυρία Μπεκατώρου, έχουμε βαθιά πεποίθηση, ότι θα γυρίσει στο φως η φάση. Φτάνει όλοι μας να μπορούμε να πάμε με την αλήθεια...την κανονική» λέει στο tvxs.gr, και δηλώνει ευθαρσώς ότι ο καλλιτεχνικός κλάδος χτυπήθηκε κατόπιν σχεδίου. 

Σταμάτη, μας κερνάς τραγούδια σε νέο δίσκο εν μέσω πανδημίας και καραντίνας. Άλλοι κάνανε λένε ενδοσκόπηση με την ευκαιρία, εσύ πάλι εξωστρεφής;

Μοιάζει εξωστρεφής η δουλειά είναι όμως αρκετά εσωστρεφής. Η καραντίνα και ο εγκλεισμός με ανάγκασαν να μπω σε μια συνεχή κυοφορία. Έρχονται τα μηνύματα από τον έξω κόσμο, με τα προβλήματα, με τις ανάγκες, με τα καθημερινά περιστατικά, κινδύνου, αλληλεγγύης, θυμού.
Θέλω να πω πως, ό,τι φωτογραφία τραβούσα από την ενδοσκόπηση, την εμφάνιζα στο φως ηρωικά. Αυτό. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι η φάση ήταν εσωστρεφής και η τάση εξωστρεφής.

Γιορτή στα σπίτια. Πράγματι θυμίζουν τα πιο ωραία λαϊκά αλλά σε σπίτια με αντισηπτικά. Πως αισθάνεσαι ότι ζούνε αυτήν την περίοδο οι ακροατές σου;

Έχω καθημερινή επαφή με πολύ κόσμο, από το προφίλ, το καθημερινό μου «μικρό Μοναστηράκι», από τα messenger, συνομιλίες με όλο τον πλανήτη, έχω εικόνα. Άλλοι την παλεύουν με αισιοδοξία, άλλοι φρικάρουν, άλλοι βρίζουν την κυβέρνηση, άλλοι βρίζουν την αντιπολίτευση, άλλοι με θάρρος κολυμπάνε στο σκοτεινό νερό με την ελπίδα ότι καινούργια γη θα φανερωθεί να την πατήσουν, να την κατοικήσουν. Είναι μια στιγμή λογαριασμών με τους εαυτούς μας, με τα περιβάλλοντα, με ποιους πάμε, και ποιους δεν θέλουμε να ξαναδούμε ποτέ.

Και οι συνάδελφοί σου; Οι άνθρωποι των τεχνών;

Ήμασταν ο πρώτος κλάδος που επλήγη κατάστηθα. Πιστεύω ακράδαντα κατόπιν σχεδίου. Δεν θέλανε στα πόδια τους τους καλλιτέχνες. Αλλά αυτός είναι ο ρόλος της τέχνης. Να έχει αντίθετη γνώμη από την εξουσία. Από αρχαιοτάτων χρόνων.

Νομίζω κάναμε και κάνουμε όλοι μαζί και ο καθένας χώρια, αυτό που πρέπει για να επιβιώσουμε.

Να θυμόμαστε όμως ένα πράγμα, τίποτα δεν κρατάει για πάντα.

 

Έχεις και δημόσιο λόγο πέρα από τα τραγούδια σου. Είσαι από αυτούς τους λίγους που θέλουν να παίρνουν θέση στα πράγματα, βάζοντας συχνά μπουρλότο με το χειμαρρώδη λόγο σου. Δεν αυτολογοκρίνεσαι. Ακούγεται όμως ειδικά τελευταία ότι λογοκρίνεσαι. Σε κάθε περίπτωση, ποιο είναι το τίμημα;

Προσωπικά έχω υποστεί όλο το καλοκαίρι κυνηγητό, μίσος, αναίρεση των παραστάσεων μου. Όπου υπήρχε τρόπος να παρέμβει το υπουργείο, το έκαμε και αυτό δεν έγινε μόνο με μένα.

Ήμουν υποχρεωμένος στα θέματα της συντεχνίας να έχω θέση, και να δράσω δυναμικά προς όποια κατεύθυνση βοηθούσε να βελτιωθεί η συνθήκη. Καταφέραμε μετά κόπων και βασάνων να έχουμε οι δημιουργοί, οργανισμό συλλογικής διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων. Επιτέλους. Δεν ήταν εύκολο, με τέτοια αντιπαλότητα, τέτοια άρνηση από το υπουργείο και τέτοιο πόλεμο. Ενωμένοι τα καταφέραμε και έχουμε αρχηγό μια σοβαρή γυναίκα επιστήμονα πολιτικό που γνωρίζει καλά το ζύγι της διαχείρισης ενός τέτοιου οργανισμού, την Λούκα Κατσέλη.

Δεν σταματάει τίποτα δεν σταματάει τίποτα ούτε λεπτό ούτε λεπτό. Θα μετρηθούμε, θα κρατηθούμε και θα ξημερώσουμε πολύ πιο δυνατοί. Και με έργο. Μόνο το έργο μετράει.

Ξεχνάμε αυτά που ξέραμε. Στο καινούργιο τοπίο με καινούργια εργαλεία.

Θα πήγαινες στο Ντουμπάι;

Οφείλω να ομολογήσω ότι το Ντουμπάι θα ήταν από τις τελευταίες μου επιλογές.

Που θέλεις να ακούγονται τα τραγούδια σου;

Παντού, οπουδήποτε, αλλά αν εννοείς π.χ. την φορτηγάτζα στο Μαξίμου, ε αυτό ήταν άνω ποταμών αλλά απάντησα με τραγούδι το γνωστό πλέον «Τα χαμπέρια». Ήταν χοντρή αστοχία.

Τι αναμένεις εκτός από το να «ελευθερωθούμε» από τον ιό;

Αναμένω καινούργιο φως, καινούργια αρχή, καινούργια αισθήματα, αυτό. Ο ιός θα φύγει, να μην ξαναγυρίσουμε ποτέ στα σιχαμένα. Αυτό. Στήριξη, αλληλεγγύη στους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.

Γνώμη μου. Με δύναμη κοιτάμε πίσω από το λόφο με τα σκουπίδια.

Που πάει η τέχνη, η μουσική με τέτοιον καιρό;

Μα καλά είμαστε σοβαροί; Η τέχνη, το θέατρο, ο λόγος, το σινεμά, η ποίηση και κυρίως το τραγούδι, πάντα στις δύσκολες στιγμές της ιστορίας ήταν πρωταγωνιστές. Αφήσανε πίσω μνημεία. Τέρμα οι δικαιολογίες. Έργο.

Έχοντας κατακτήσει τη θέση σου στην ιστορία των μεγάλων Ελλήνων δημιουργών, έχεις ησυχάσει, έχεις ικανοποιηθεί;

Είμαι χαρούμενος για ό,τι έχει γίνει. Για την αγάπη που μου κρατάει η κοινωνία… πρέπει να πω βεβαίως έχω χαρά για ό,τι έγινε, ήμουν τυχερός, βρέθηκα κοντά με σπουδαίες φυσιογνωμίες, αλλά με νοιάζει πάντα το επόμενο, στήνω αυτί συνέχεια για την επόμενη νότα, την επόμενη λέξη, αυτό που θα γεννήσω και που θα δώσει κάτι στους ανθρώπους.

Δεν κατανοώ ούτε την ένταξη μου στους μεγάλους, ούτε έχω εκτός από χαρά κανενός είδους ψωνισμένη ικανοποίηση. Είμαι ευτυχής που είμαι ζωντανός, έχω καύση στη δουλειά και εξαιρετικούς συνεργάτες με τους οποίους ανταλλάσσω αισθήματα και μουσική.

Μια ευχή από τον Σταμάτη…

Όλοι όρθιοι και γρήγορα έξω.

Σταμάτης ΚραουνάκηςκαραντίναΚορωνοϊόςΜπεκατώρουμικρό ΜοναστηράκιHas video: Exclude from popular: 0