«ΣτΟργή»: Η ενδοοικογενειακή βία ως ψυχαγωγία (photos/video)

15:25 27/9/2022 - Πηγή: Το Ποντικι

Θέλει τόλμη και πίστη για να ποντάρει ένα κανάλι σε παραγωγές μυθοπλασίας που δεν είναι εύπεπτες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι δύσπεπτες.

Ο ΣΚΑΪ -σε βάθος χρόνου θα φανεί αν έψαχνε το άλλοθι για τα ριάλιτι που επιμένει να επιλέγει- επένδυσε σε σειρές που διαπραγματεύονται δύσκολα, ευαίσθητα κοινωνικά θέματα, λες και βγαλμένα από τη ζωή.

Το ένα είναι είναι το θέμα που θέτει με τη σειρά «Γλυκάνισος» με αφορμή τον έρωτα μιας πρόσφυγα από τη Συρία που κάνει σχέση με έναν Έλληνα ναυτικό και ήδη έχει προκαλέσει αντιδράσεις ακραίων αντιλήψεων λόγω του θέματος. Για την ώρα βάζω άνω τελεία.

Το άλλο είναι το εξίσου φλέγον θέμα. Αυτό της ενδοοικογενειακής βίας μέσα από την σειρά «ΣτΟργή» που είχε πρεμιέρα το βράδυ της Δευτέρας. Με θύματα ως επί τω πλείστων γυναίκες.

Παράδοξο θα φανεί. Αλλά η «ΣτΟργή» είναι ψυχαγωγία. Αρκεί να την «κοιτάξει» κάποιος πέρα από τις στερεοτυπικές ετικέτες κατηγοριοποίησης.

Δεν είναι ό,τι πιο εύκολο για βράδυ. Ειδικά αν κάποιος σκοπεύει στη συνέχεια να πάει για ύπνο. Ενστικτωδώς θα μπορούσε να πει ότι είναι ψυχοπλακωτικό. Ίσως καταθλιπτικό. Καμία αντίρρηση. Μα δεν είναι όλα «χαχαχα και χουχουχου».

Αρκεί να ρίξει μια ματιά σε δελτία ειδήσεων και ειδησεογραφικές εκπομπές. Τα ρεπορτάζ για συζυγοκτονίες-γυναικοκτονίες, κακοποιητικές συμπεριφορές, βιοπραγίες, σεξουαλικές κακοποιήσεις, σε πυκνότητα.

Η «ΣτΟργή» έχει στο κέντρο της ιστορίες ανθρώπων με διαδρομές προβληματικές. Ανθρώπων που πλέουν σε πελάγη πόνου. Πού έχουν- εσφαλμένα- πιστέψει πως το οξυγόνο τους είναι ο θυμός. Το μένος.

Ιστορίες ενηλίκων που μεγάλωσαν θεωρώντας ότι η βία είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό. Πτυχή ρουτίνας. Ότι απειλούνται από τον άνθρωπο τους, ότι υπονομεύονται, ότι η «επίθεση» είναι η καλύτερη προστασία. Σε κάποιες περιπτώσεις, ότι η ζωή έτσι είναι. Διότι έτσι την έχουν μάθει.

Χθες άρχισαν να ξετυλίγονται τρείς υποθέσεις. Περιπτώσεις αναγνωρίσιμες. Κάποιες ίσως με κοινές ή παρόμοιες ρίζες. Η παθολογική ζήλια. Η πατριαρχία. Κοινωνικά ταμπού.

Ο ρυθμός εξέλιξης αργός. Ο χρόνος αν και συμπιέζεται από την τηλεοπτική συνθήκη έχει διαστάσεις σχεδόν ρεαλιστικές.

Το πρώτο επεισόδιο είχε έντονο το θεατρικό στοιχείο. Τα πρόσωπα και οι ιστορίες τους εναλλάσσονταν και εκτυλίσσονταν σε ένα χώρο. Το άνετο, καλαίσθητο και «ήσυχα» διακοσμημένο- επιπλωμένο γραφείο της- διακεκριμένης- ψυχιάτρου. Τα χρώματα γήινα. Μαλακά.

Το γραφείο της γιατρού είναι ότι η σκηνή του θεάτρου. Όλα συμβαίνουν εκεί. Δίνεται όμως και το ευρύτερο πλαίσιο με τους άλλους χώρους του κέντρου ψυχικής υγείας να λειτουργούν επικουρικά στην συνολική εικόνα.

Η Γιατρός- την κάνει η Μαρια Ναυπλιώτου- πλαισιώνεται από ομάδα συνεργατών. Στην πορεία- λογικά- θα φανούν κι εκείνοι και οι μεταξύ τους σχέσεις.

Στα κεντρικά κομμάτια του επεισοδίου η σκηνοθεσία είναι καλή. Αίσθηση αδυναμίας δημιουργήθηκε  σε σκηνές που εξυπηρετούν τις αφηγήσεις των ιστοριών που πιθανόν να ήθελαν περισσότερη φροντίδα. Τα περισσότερα παιδιά- ηθοποιοί που αξιοποιήθηκαν- από άγχος ίσως;- φαίνονταν να μην είχαν κάνει «κτήμα» τους χαρακτήρες που ενσάρκωναν.  Η σκηνή στην κουζίνα με την γραμματέα που κάνει, με προσέγγιση μητρικής παραίνεσης, διορθώσεις στην εμφάνιση του νεαρού που εργάζεται στο ψυχοθεραπευτικό κέντρο γιατί τα μαλλιά του «έπεφταν» στο μέτωπο «κρύβοντας» το πρόσωπο του αλλά και επειδή φορούσε το πουκάμισο, ξεκούμπωτο, έξω από το παντελόνι, σε μια προσπάθεια να αποφορτιστεί η ατμόσφαιρα  από την προηγούμενη δύσκολη σκηνή, σαν να ήταν κάπως διεκπεραιωτικά στημένη.

Δεν απειλείται όμως το ζητούμενο. Ίσως στιγμιαία να αποδυναμώνεται η ένταση της συνολικής ατμόσφαιρας.

Η Μαρία Ναυπλιώτου έχοντας σκανάρει το ρόλο της δίνει τα χαρακτηριστικά που απαιτεί και με μια εσωτερικότητα που έτσι κι αλλιώς διακρίνει την ηθοποιό. Η Γιατρός κατευθύνει τους ασθενείς της πώς να διαχειριστούν τα τραύματα του παρελθόντος, ώστε να σπάσουν την αλυσίδα της βίας. Πως να μην πληγώνουν- άλλο- τους εαυτούς τους, πως να μετασχηματίσουν την οργή σε στοργή. Το θυμό σε αγάπη.

Η Ευδοκία Ρουμελιώτη ως γυναίκα παραιτημένη από τη ζωή, βυθισμένη στον ωκεανό σιωπής της, σαν σε βωβό πένθος διαρκείας, είχε ερμηνεία διαπεραστική.

Η σειρά πατενταρισμένη. Είναι  αγκυρωμένη στην επιτυχημένη τουρκική «Kirmizi oda», όμως με καλά δουλεμένα κείμενα από τους συγγραφείς Εύα Πανταζή, Γιάννη Βολιώτη, Βάσια Καρυτινού που έκαναν τις προσαρμογές σεναρίου. Η σκηνοθεσία -πέρα από ορισμένες αδυναμίες σε σκηνές- καλή. Έχει το ρόλο της. Λειτουργεί ως αγωγός ατμόσφαιρας, συναισθημάτων και αισθημάτων.

Διττός ο στόχος που θέτει η «ΣτΟργή». Στοχεύει στην κατανόηση των βαθύτερων αιτιών του προβλήματος της βίας αλλά και τον αποστιγματισμό της ψυχοθεραπείας ως ταμπού. Και μόνον γι’ αυτά έχει αξία να αφιερώσει χρόνος κάποιος για να δει έστω ένα επεισόδιο της.

Διαβάστε επίσης:

Έτοιμος ο επίλογος της σειράς «The Walking Dead» – Τη Δευτέρα το πρώτο επεισόδιο (video)

Νίκος Χατζηνικολάου: Η άγνωστη ιστορία με τον Μάνο Χατζιδάκι και ο σπουδαίος ηθοποιός που δεν δέχτηκε ποτέ να του δώσει συνέντευξη (Videos)

GNTM 5: Τα δάκρυα της Καγιά για την Ουκρανή καλλονή, το τρανς μοντέλο και η «έκρηξη» της Σοφίας Χατζηπαντελή (Videos)