Τέχνες και πόλη: Στην καρδιά του Μοναστηρακίου ένας χώρος γεμάτος τέχνη

06:04 27/4/2024 - Πηγή: Το Ποντικι

Μόλις πέντε λεπτά από τον σταθμό του μετρό Μοναστηράκι βρίσκεται ο πολυχώρος TAF / the art foundation. Αυτές τις μέρες το TAF φιλοξενεί μια έκθεση με οικείο σε όλους μας θέμα. Η έκθεση ονομάζεται «Μεταβατικά Αντικείμενα» και συμμετέχουν 7 εικαστικοί καλλιτέχνες: οι Τζένη Δούπη, Νίκος Καχριμάνης, Ιωάννα Λημνιού, Θάνος Μακρής, Νουράκο, Ξένια Παπαδοπούλου, Ζωή Σκλέπα. Την έκθεση επιμελείται

ο Θάνος Μακρής.

Τα «Μεταβατικά Αντικείμενα» δεν είναι απλώς μια καλλιτεχνική επινόηση. Είναι πραγματικά, υπάρχουν στην καθημερινότητά μας, μας βοηθούν να επιβιώσουμε, να απομονωθούμε από τον κόσμο, να αισθανθούμε προστατευμένοι, να ενηλικιωθούμε. Μερικές φορές ένα μεταβατικό αντικείμενο δεν χρειάζεται καν να είναι αντικείμενο: μπορεί να είναι μια ιδέα, μια ανακάλυψη, μια πεποίθηση που άλλαξε, μια ιδεολογία που γεννήθηκε και βοήθησε στην ανθρώπινη ωρίμανση.

Ο Θάνος Μακρής, επιμελητής της έκθεσης και καλλιτέχνης ο ίδιος, μας εισάγει στην πολυσημία της έκθεσης:

«Τα μεταβατικά αντικείμενα αποτελούν πυρήνες θετικής ενέργειας που περικλείουν ενδόμυχες σκέψεις και συχνά – για μένα – λειτουργούν ως ηχομονωτές, δεδομένου ότι απορροφούν τις εσωτερικές μας κραυγές. Ενίοτε είναι χνουδωτά κουτιά, που φυλάσσουν και καταγράφουν την καθημερινή μας τελετουργία, την κοινωνική μας συναναστροφή, από την παιδική μας ηλικία. Αξιοσημείωτο είναι ότι μας παρακολουθούν και περισυλλέγουν πληροφορίες χωρίς να μας κρίνουν, χωρίς αμφίδρομη επικοινωνία. Η μετάβαση στο κοινωνικό γίγνεσθαι, σε μια ανθρωποφαγική ή ανθρωποεμετική κοινωνία – κατά Bauman –, έχει πάντα ένα κρυφό εισιτήριο που ονομάζεται τέχνη. Για μένα είναι μια θεραπαινίδα, που μου επουλώνει τις εκδορές, καθώς επιβιώνω ως πλάνητας που ιχνηλατεί τη σύγχρονη ζούγκλα».

Ό,τι και να σημαίνει για τον καθένα «Μεταβατικό Αντικείμενο», η έκθεση μας βοηθά να κατανοήσουμε τη φύση τους και να ανακαλύψουμε τα δικά μας «αντικείμενα» που μας συντρόφεψαν στην ενηλικίωση.

Για την καλλιτέχνιδα Ξένια Παπαδοπούλου τα «Μεταβατικά Αντικείμενά» της είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Είναι μια εσωτερική αναζήτηση, μια ανάγκη για απόταξη των στερεοτύπων και των προτύπων που επιβάλλει ο σύγχρονος δυτικός κόσμος στις γυναίκες – είτε έχει να κάνει με την εξωτερική τους εμφάνιση είτε με τις εσωτερικές κοινωνικές επιβολές που προβάλλονται ως αναγκαία χαρακτηριστικά για τη σύγχρονη γυναίκα.

«Είχα δει ένα αγγείο της γεωμετρικής περιόδου – και πρόκειται για τον πιο γνωστό αμφορέα της περιόδου – που απεικονίζει ένα γυναικείο νεκρό σώμα και από κάτω και στα πλάγια είναι άντρες και γυναίκες οι οποίοι θρηνούν τραβώντας τα μαλλιά τους. Ουσιαστικά είναι ένα έργο που θέλει να παίξει με κάποια στερεότυπα γυναικείας ομορφιάς που έχουν να κάνουν με τα μαλλιά. Ουσιαστικά θέλει να διακωμωδήσει την αξία που δίνουμε στα μαλλιά και στην εμφάνισή μας. Καταλαβαίνω την αξία που έχουν τα μαλλιά στην ιστορία – και στην ιστορία της τέχνης και γενικότερα στην ιστορία – αλλά από ένα σημείο και μετά ως γυναίκα νιώθω την εικόνα μου να με πνίγει. Οπότε θρηνούν τραβώντας τα μαλλιά τους για μια πλεξούδα».

Για ένα άλλο έργο της στην έκθεση αναφέρει: «Ήθελα να δείξω ότι η παράδοση και κατ’ επέκταση ο δυτικός πολιτισμός – γιατί αυτά είναι τρία αρχαία αγγεία – γεννάει τέρατα. Κάποιος άλλος μπορεί να δει το έργο ως τη χαρά της αναπαραγωγής. Η τέχνη είναι υποκειμενική κι ο καθένας μπορεί να διαβάσει το έργο όπως θέλει».

Η προσωπική φύση του κάθε αντικειμένου είναι κι αυτό που το κάνει ξεχωριστό στον καθένα μας. Για ορισμένους μπορεί να φαντάζει τρομακτικό να εκθέσουν έτσι ένα κομμάτι του προσωπικού τους κόσμου, όμως η δουλειά του καλλιτέχνη είναι ακριβώς αυτή: να εκθέτει κομμάτια της ψυχής του ενδεδυμένα με τον μανδύα της ρευστότητας της τέχνης.

«Συχνά πυκνά καλούμαστε να καταθέσουμε και εμείς ως μεταβατικά υποκείμενα. Στην ανθρώπινή μας μετάλλαξη, που ευελπιστώ να είναι εξελικτική, θέλω να οπτικοποιήσω τους προβληματισμούς μου μέσω της καλλιτεχνικής μου πρακτικής. Αφενός γιατί θεωρώ ότι μπορεί να γίνει κάποιος συνοδοιπόρος μου, συνεπιβάτης ή συνεργάτης και αφετέρου γιατί η διαμοίραση επιφέρει πολλαπλασιασμό», προσθέτει ο Θάνος Μακρής.

Καφές, τέχνη και τζαζ!

Μετά την έκθεση δεν χρειάζεται να πάτε μακριά. Το TAF, βασικά, είναι μια από τις πιο ωραίες «κρυμμένες» αυλές του κέντρου και αποτελεί μία πρωτοποριακή ιδέα που υλοποιήθηκε το 2009 και συνδυάζει την ψυχαγωγία με την τέχνη! Στην οδό Νορμανού 5, λοιπόν, στο Μοναστηράκι, θα βρείτε ένα κτήριο λαϊκής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα με γραφικό αίθριο, το οποίο στεγάζει το μπαρ και την γκαλερί όπου συχνά «τρέχουν» καλλιτεχνικά δρώμενα. Στην αυλή, που προστατεύεται με στέγαστρο τον χειμώνα και που ανοίγει το καλοκαίρι, μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ σας με νόστιμα snacks και γλυκά, αλλά και μεγάλη ποικιλία σε cocktails – πολλά εκ των οποίων είναι και signature – και straight ποτά.

Οι djs του μαγαζιού επιλέγουν διάφορα στιλ και είδη μουσικής, γύρω όμως πάντα από τον άξονα της jazz. Η μουσική είναι σίγουρα στα plus του μαγαζιού, καθώς δημιουργεί μία ακόμα πιο chill ατμόσφαιρα, που επιτρέπει να χαλαρώσει κανείς και να απολαύσει το ποτό του.

Διαβάστε επίσης:

Τέχνες και πόλη: Χαμένοι στο σύμπαν του Νίκου Παπαδόπουλου σε έναν «Κήπο Σωματιδίων»

Τέχνες και Πόλη: Μια «In… Between» φωτογραφική έκθεση και το bar στην πλατεία Καρύτση

Τέχνες και Πόλη: Μια έκθεση όπου ο θεατής γίνεται ένα με τον πίνακα και το Café Bistrot που θυμίζει Παρίσι