«Τι ζούμε, ρε;», της Δήμητρας Παπαδοπούλου

06:02 9/7/2022 - Πηγή: Το Ποντικι

Έπειτα από μια μακρά περίοδο παρακμής η επιθεώρηση αποκτά ξανά την οξύτητα και τη σπιρτάδα της με το έργο της Δήμητρας Παπαδοπούλου που παίζεται στο Άλσος.

Αυτό το είδος θεατρικής τέχνης πρωτοπαρουσιάστηκε το 1881 με το «Ζήτω η Ελλάς» στη σκηνή του Νέου Φαλήρου, άνθισε στις αρχές του 20ού αιώνα, έλαμψε μεταπολεμικά και ανανέωσε τον κώδικά του κατά τη διάρκεια της δικτατορίας με τη δημιουργία του «Ελεύθερου Θεάτρου» και στη μεταπολίτευση με την «Ελεύθερη Σκηνή».

Στη συνέχεια, όμως, έχασε τον προσανατολισμό του, υποβαθμίζοντας την πολιτική σάτιρα και δίνοντας έμφαση

στη βωμολοχία και σε κουτσομπολικούς σχολιασμούς.

Ακόμα και η πρόσφατη απόπειρα του Φοίβου Δεληβοριά και του Δημήτρη Καραντζά με το «1821 – Η επιθεώρηση», αν και διέθετε πολλά καλά στοιχεία, δεν κατάφερε να απογειωθεί.

Και έρχεται τώρα η Δήμητρα Παπαδοπούλου με το «Τι ζούμε, ρε» (παίζεται στο Άλσος) για να μας θυμίσει τις καλές μέρες της επιθεώρησης, με κείμενα έξυπνα και ποιοτικά, που κάτω από τη φαινομενική ελαφράδα τους ελλοχεύουν προβληματισμοί οι οποίοι δίνουν στη σκέψη μας ερεθίσματα.

Και όχι μόνο. Γιατί τα περισσότερα σκετς της παράστασης εκμαιεύουν το αβίαστο γέλιο του κοινού, σατιρίζοντας τη σύγχρονη πραγματικότητα: από την αμορφωσιά των νέων ώς την επιβίωση μιας «γυναίκας με πιασίματα», από τον Πούτιν και τον Ερντογάν ώς τον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα (…που επιμένει να μεταφράζει), από συμβουλές για να ερεθίσετε σεξουαλικά έναν άντρα ώς το me-too, από τον πόλεμο στην Ουκρανία ώς το προσφυγικό και από τον λεκτικό ρατσισμό ώς τον κορωνοϊό.

Σ΄ αυτό το τρίωρο υπερθέαμα χαίρεσαι να βλέπεις τη Δήμητρα Παπαδοπούλου να ερμηνεύει, μεταξύ άλλων ρόλων, μια Κυπραία που ο γιος της από Τζόνι έγινε Κλεοπάτρα (αλλά δεν πειράζει…), τον Θόδωρο Αθερίδη ως ευνουχισμένο εκπρόσωπο του «ισχυρού» φύλου, την Παρθένα Χοροζίδου να υπερασπίζεται τα κιλά της και τον Πάνο Μουζουράκη να εντυπωσιάζει με τη μουσική παρλάτα του.

Ωστόσο και οι υπόλοιποι ηθοποιοί – Θανάσης Αλευράς, Κρατερός Κατσούλης, Ελένη Κοκκίδου, Κώστας Κόκλας, Αντώνης Λουδάρος, Λευτέρης Ελευθερίου, Κώστας Αποστολάκης κ.ά. – έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.

Όσο για τα σκηνικά του Μανώλη Παντελιδάκη, τις χορογραφίες του Φωκά Ευαγγελινού, τα κοστούμια της Έβελυν Σιούπη και τις μουσικές της Μαρίζας Ρίζου, ήταν όλα εξαιρετικά.

Διαβάστε επίσης:

«Ένας κόσμος, δύο όψεις»: Ταινία για τα προβλήματα όσων πάσχουν από αόρατη αναπηρία (Photos/Video)

Ταινίες Πρώτης Προβολής: Θρίλερ, περιπέτεια και η «Χαμένη Σκηνή» του Ζανγκ Γιμού

Βιβλίο: Σοσιαλιστικά κόμματα και κοινωνική πολιτική