Το στίγμα της MARFIN

11:07 7/5/2021 - Πηγή: Το Ποντικι

Έντεκα χρόνια τώρα, το έγκλημα της Marfin στοιχειώνει τις συνειδήσεις όλων των δημοκρατικών πολιτών.

Της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού πλην των γνωστών «Λακεδαιμονίων» της Αριστεράς.

Η Αριστερά στην Ελλάδα σε όλο της το ανάπτυγμα υπερασπίζεται το άμωμον και το αμόλυντον του χαρακτήρος της. Δεν βαρύνεται με τίποτα και προβάλει την συνείδησή της λευκή ως απάτητο χιόνι.

Τί και αν οι περισσότερες εκδοχές της υμνούν την βία, την ένοπλη

κατάληψη της εξουσίας και την ακραία εκδοχή του μακιαβελισμού;

Στην Ελλάδα, η Αριστερά μετρά μόνο θύματα και ήρωες μέσα από ένα αυστηρά κομματικά υπαγορευμένο μαρτυρολόγιο. Κι αυτό αποτελεί ένα ακόμα ιστορικό παράδοξο στην χώρα μας .

Πέφτει στο πεζοδρόμιο ένας αριστερός και σηκώνεται ένας ήρωας της επανάστασης ενάντια στο κατεστημένο, την δε πτώση του εορτάζουμε άπαξ του έτους πυρπολώντας -στην μνήμη του ήρωα- την χώρα. Καίγεται ολοζώντανη με απίστευτη βαναυσότητα σε δημόσια θέα στο κέντρο της πρωτεύουσας, μια έγκυος γυναίκα, εν μέσω ζητωκραυγών για δικαίωση των λαϊκών αγώνων και δεν ανοίγει μύτη.

Δεν τρέχει τίποτα, δεν συλλαμβάνεται κανείς. Κανείς δεν είδε τίποτα. Κανείς δεν μιλά σαν να μην υπήρξε έγκλημα, σαν να μην υπήρξαν εγκληματίες, σαν να μην υπήρξαν μάρτυρες, σαν να μην υπήρξαν διαδηλωτές γνωστών ιδεολογικών πολιτικών χώρων.

Η Marfin για την Αριστερά δεν υπήρξε, η έγκυος που κάηκε ζωντανή δεν υπήρξε, όπως δυστυχώς δεν υπήρξε ούτε για την δημοκρατία που αδυνατεί έντεκα ολόκληρα χρόνια να επουλώσει αυτήν την ανοικτή πληγή της κοινωνίας που είναι η δικαίωση των νεκρών της Marfin, που είναι η δικαίωση μιας εγκύου γυναίκας που κάηκε γιατί ήταν στην δουλειά της, που εκείνη τη μέρα θα γύριζε σπίτι της να βρει τον άντρα της, να τηλεφωνήσει στους γονείς της, να σχεδιάσουν το παιδικό δωμάτιο, να δουν τηλεόραση, να αστειευτούν.

Όχι! Εκείνη την μέρα, στυγνοί δολοφόνοι που παριστάνουν τους λαϊκούς αγωνιστές και έχουν την γενικότερη πολιτική κάλυψη του … «χώρου», την έκαψαν ζωντανή με μολότοφ (αυτές τις ακίνδυνες που δεν έπαθε κανείς τίποτα, που είναι καλές ή κακές ανάλογα με το σε ποια πλευρά είσαι).

Έριξαν και επιπλέον βενζίνη για να λαμπαδιάσει όμορφα ενώ πιο πέρα, κάποιοι εμπόδιζαν τα πυροσβεστικά να επέμβουν! Συντρόφεψαν τον θάνατό της με λέξεις παρηγοριάς: «Να καούν οι καριόληδες!»… Μέρα μεσημέρι, στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα στο κοινοβούλιο. Κανείς δεν είδε τίποτα.

Δεν υπήρξε έγκλημα, η έγκυος δεν διέθετε κομματική ταυτότητα, επαναστατικό παρελθόν, δεν είχε περπατήσει στους κινηματικούς δρόμους. Απλά, θα γύριζε στο σπίτι της για να κλείσει πιθανόν ραντεβού με το γυναικολόγο της για μιαν εξέταση ρουτίνας, για να ακούσει στον υπέρηχο την καρδιά του παιδιού να χτυπά…

Κανείς δεν είδε τίποτα, κανείς δεν αναγνώρισε κάποιον από τους γνωστούς αγνώστους, αυτήν την ειδική κατηγορία «πολιτών» …ούτε καν η δημοκρατία !