Του κλότσου και του… Μπάιντεν

19:01 8/7/2021 - Πηγή: Το Ποντικι

Ο Τζο Μπάιντεν δεν βρήκε χρόνο, όχι για συνάντηση, αλλά ούτε καν για μια φωτογραφία στα όρθια με τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Ακούμε (από κάποιους φίλους διπλωμάτες) και διαβάζουμε (Αλεξάνδρα Φωτάκη, στα «Νέα» την περασμένη Δευτέρα) ότι η ελληνική διπλωματία (κατόπιν κυβερνητικών εντολών προφανώς) «έχει στραμμένο το βλέμμα στην Ουάσιγκτον», αναζητώντας να εισπράξει απτές αποδείξεις των ισχυρών δεσμών της χώρας (και) με τη διοίκηση του Μπάιντεν

Για την κυβέρνηση Μητσοτάκη ένα χτύπημα στην πλάτη από την

αμερικανική ηγεσία θα ήταν αρκετό αντάλλαγμα των όσων ήδη έχει προσφέρει η Αθήνα στους Αμερικανούς. Ωστόσο, όπως θα μπορούσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να πληροφορηθεί και από τους προκατόχους του (αλλά ενδεχομένως και από τις πατρικές συμβουλές που έλαβε), οι Αμερικανοί δεν προσφέρουν τζάμπα ούτε ένα επικοινωνιακό χάδι, ειδικά σε όσους έχουν δεδομένους και δεμένους στο άρμα τους.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Τζο Μπάιντεν δεν βρήκε χρόνο, όχι για συνάντηση, αλλά ούτε καν για μια φωτογραφία στα όρθια με τον Έλληνα πρωθυπουργό όταν πριν από μερικές βδομάδες βρέθηκαν στις Βρυξέλλες για τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ. Τον χρόνο του για τα σοβαρά νταραβέρια στην ευρύτερη περιοχή ο Αμερικανός Πρόεδρος τον διέθεσε στον (μη δεδομένο) Ερντογάν, ο οποίος μπορεί να εμφανίζεται ως «μαύρο πρόβατο» της συμμαχίας, προφέρει όμως σπουδαίες εξυπηρετήσεις στην αμερικανική εξωτερική πολιτική.

Τουρκικές υπηρεσίες στις ΗΠΑ

Αξίζει τον κόπο, λοιπόν, να ρίξουμε μια ματιά για να δούμε από τη μία ποιο αντάλλαγμα ζητούν από τον Μητσοτάκη οι Αμερικανοί για να του προσφέρουν το (επικοινωνιακό τους) χάδι και από την άλλη πώς ο Ερντογάν καταφέρνει και τη δική του ατζέντα να προωθεί και να προσφέρει σπουδαίες υπηρεσίες στις ΗΠΑ.

Το τελευταίο διάστημα ο Ταγίπ Ερντογάν προσφέρει στους αμερικανικούς σχεδιασμούς δύο μεγάλες εξυπηρετήσεις, μία στη Λιβύη και μία στο Αφγανιστάν.

Στο Αφγανιστάν η Τουρκία έσπευσε να προβάλει τη διαθεσιμότητά της να αναμειχθεί με στρατιωτικές δυνάμεις οι οποίες θα αναλάβουν την ασφάλεια του αεροδρομίου της Καμπούλ κατά (και μετά) την αποχώρηση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, η οποία θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος Αυγούστου. Με τον τρόπο αυτό οι Αμερικανοί μπορούν να λένε ότι δεν αφήνουν πίσω τους χάος και ότι τελικά το ΝΑΤΟ, έστω εκπροσωπούμενο από την Τουρκία, παραμένει εκεί.Στη Λιβύη η τουρκική παρουσία και ανάμειξη (στον εμφύλιο αλλά και στις επικείμενες πολιτικές εξελίξεις) αποτελεί το ανάχωμα στη γαλλική διείσδυση και στον έλεγχο (από τους Αμερικανούς) των γαλλικών ηγετικών φιλοδοξιών. Αυτό εξηγεί και τους υψηλούς τόνους του τελευταίου διαστήματος στις σχέσεις Παρισιού – Άγκυρας, αλλά και την αμερικανική ανοχή στο καουμποϊλίκι των Τούρκων. Η αμερικανική «ευγνωμοσύνη» προς την Τουρκία γι’ αυτήν τη μεγάλη εξυπηρέτηση φαίνεται και από το γεγονός της (μη) αμερικανικής ουσιαστικής αντίδρασης στην υπογραφή του τουρκολιβυκού (παράνομου για την Ελλάδα) μνημονίου για την ΑΟΖ.Δεδομένη η Αθήνα

Πάμε τώρα από την άλλη πλευρά για να δούμε το κόστος του αμερικανικού χαδιού (το οποίο στην καλύτερη περίπτωση θα είναι ένα κάλεσμα για μια επίσκεψη στον Λευκό Οίκο και μια φωτογραφία) που εναγωνίως αναμένει ο Έλληνας πρωθυπουργός.

Σύμφωνα, λοιπόν, με το ρεπορτάζ, αυτήν την περίοδο εντείνονται οι διαβουλεύσεις για την ανανέωση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA). Πρόκειται για τη συμφωνία που (θα πρέπει να υπογραμμίσουμε) είχε διαπραγματευθεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και απλώς υπέγραψε αμέσως μετά την εκλογή της η Ν.Δ. Η εν λόγω συμφωνία ουσιαστικά επικύρωνε την υφιστάμενη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ελλάδα και αποσαφήνιζε τις παρεχόμενες από τη χώρα μας διευκολύνσεις.

Η εν λόγω συμφωνία, η οποία σήμερα βρίσκεται και πάλι στο τραπέζι των ελληνοαμερικανικών συνομιλιών, ουσιαστικά παρείχε τη δυνατότητα (ενδεχομένως και με μια απλή υπουργική απόφαση) για παραχώρηση εδάφους ή εγκαταστάσεων σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας θα μπορούσε να είναι απαραίτητο για τις αμερικανικές ανάγκες.

Σ’ αυτό ακριβώς το πλαίσιο οι Αμερικανοί διατηρούν και επεκτείνουν τη βάση της Σούδας στην Κρήτη, έχουν διευκολύνσεις σε αεροδρόμια της Πελοποννήσου (Καλαμάτα, Ανδραβίδα), έχουν βάσεις στη Λάρισα και τον Βόλο (Στεφανοβίκιο), και έχουν ήδη δημιουργήσει βάση στην Αλεξανδρούπολη, όπου έχουν υπό τον έλεγχό τους και το λιμάνι της πόλης. Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι, αν και ρητορικό, σαφέστατο: Τι άλλο θέλουν οι Αμερικανοί; Τι είναι διατεθειμένη να παραχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση;

Το προτεκτοράτο

Οι Αμερικανοί ανέκαθεν αντιμετωπίζουν τη χώρα ως προτεκτοράτο και το ενδιαφέρον τους για αυτό το «οικόπεδό» τους αυξομειώνεται ανάλογα με τη συγκυρία, αλλά και το επίπεδο των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, οι οποίες από το 2003 (όταν ο Ερντογάν απαγόρευσε τη χρήση εδάφους της Τουρκίας στα αμερικανικά στρατεύματα που εισέβαλαν στον Ιράκ) δοκιμάζονται. Παρά τις δοκιμασίες, όπως είπαμε πιο πάνω, Άγκυρα και Ουάσιγκτον εξακολουθούν να «παζαρεύουν» για μείζονες υποθέσεις στην περιοχή. Και όπως συνάγεται από την αμερικανική «απάθεια» στην πειρατική πολιτική της Τουρκίας στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, κάποιο τίμημα αυτού του παζαριού καλείται να το καταβάλει η Ελλάδα, μέσα από τον ελληνοτουρκικό «διάλογο», ο οποίος βρίσκεται σε εξέλιξη.

Απέναντι σ’ αυτήν την πραγματικότητα, αντιμέτωπη με μια Τουρκία η οποία εμφανίζεται ως περιφερειακή δύναμη και συνομιλητής των ισχυρών, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναζητά προστασία στις ΗΠΑ, οι οποίες την πωλούν πανάκριβα και μάλιστα δίχως να την προσφέρουν ρητά.

Κάπως έτσι, στο πλαίσιο των ελληνοαμερικανικών συνομιλιών για την ανανέωση της συμφωνίας, είναι πολύ πιθανό να ξαναπληρώσουμε τον κούκο αηδόνι με εξοπλιστικά προγράμματα που κατευθύνονται στους Αμερικανούς υποτιθέμενους προστάτες…

Μετά το καλοκαίρι, όπως όλα δείχνουν, θα (ξανα)ζήσουμε μεγάλες στιγμές με τον πρωθυπουργό να παίζει το χαρτί των Αμερικανών φίλων (του), την αξιωματική αντιπολίτευση να σιωπά, γιατί έχει… λερωμένη τη φωλιά της, και τη χώρα να πληρώνει πανάκριβα το αντίτιμο της εξάρτησης και της παντελούς έλλειψης μιας συγκροτημένης στρατηγικής διεξόδου από τον γεωπολιτικό βούρκο στον οποίο βρίσκεται η χώρα…

Διαβάστε επίσης:

Νέα ώθηση στα μεγάλα έργα

Αιτήσεις μείωσης ενοικίου

Ο κορωνοϊός παίζει μπάλα -Δεν «ιδρώνει» η UEFA