«Ξεκαθαρίσματα» στον δρόμο για τον στελεχιακό μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ αλλάζει είναι το μόνο βέβαιο. Έχει φανεί τα τελευταία χρόνια, κατά τη διακυβέρνηση και μετά, έχει φανεί το τελευταίο διάστημα πριν και κατά το Συνέδριό του.

Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επικύρωσε την εικόνα ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλάζει – η ίδια η συνεδριακή διαδικασία πρώτα και κύρια, ήρθε να συμβολίσει αυτή την αλλαγή σπάζοντας στα δύο, χωριστά η πολιτική συζήτηση επί των κειμένων και η διαδικασία εκλογής οργάνων. 

Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι

από το Συνέδριο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βγήκε «ενωμένος, δυνατός». Έκλεισε επεισοδιακά αποτυπώνοντας όχι μια διαφωνία της στιγμής επί διαδικαστικού αλλά ένα κλίμα «βρασμού» σε μια μερίδα του κόμματος, το οποίο «σέρνεται» για καιρό. Η αίσθηση ότι η ρήξη αποφεύχθηκε στο παρά λίγο αναδύθηκε, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στην αρθρογραφία έφτασε να ανασύρονται μνήμες από συνέδρια και σταθμούς με διασπάσεις, οι αλληλοκατηγορίες ποιος υπονομεύει ποιον έδωσαν και πήραν, κατηγορίες για αρχηγισμό και χειροκροτητές, κατηγορίες προς τους διαφωνούντες ότι η στάση τους δηλώνει αμφισβήτηση του προέδρου οπότε το τίμιο θα ήταν να την εκφράσουν ανοιχτά και να μετρηθούν στην κομματική κάλπη, αυτά είναι μερικά μόνο από τα απόνερα του Συνεδρίου. Σίγουρα δεν αποτυπώνουν μια «ευχάριστη ατμόσφαιρα» στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, δεν δίνουν την αίσθηση ότι πρόκειται για ένα κόμμα που είναι έτοιμο να δώσει τη μετωπική μάχη με τον πολιτικό αντίπαλο, αλλά ότι έχει ανοιχτά εσωτερικά ξεκαθαρίσματα.

Ο πολιτικός μετασχηματισμός της στροφής προς το κέντρο έχει σιγά σιγά υλοποιηθεί, μένει ο μετασχηματισμός ως προς την ανθρωπογεωγραφία. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει σε συνέντευξή του στο πλαίσιο του φόρουμ των Δελφών, το 2020: «Εγώ πιστεύω απολύτως ότι σ’ ένα με δυο χρόνια από σήμερα θα έχει ανασυγκροτηθεί πλήρως η εσωκομματική γεωγραφία του νέου ΣΥΡΙΖΑ».

Ένα χρόνο μετά από αυτή τη δήλωση συνέχισε να στέλνει το μήνυμα περί ανθρωπογεωγραφίας: Θα πρέπει, είχε πει σε συνέντευξή του και πάλι στην Όλγα Τρέμη, «όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είτε αυτοί που βρέθηκαν σε θέσεις διακυβέρνησης είτε αυτοί που σήμερα έχουν θέσεις σημαίνουσες ως τομεάρχες, να γνωρίζουν ότι αυτές οι θέσεις δεν είναι μόνιμες. Και ότι αν αύριο ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί με την κρίση του ελληνικού λαού σε θέση διακυβέρνησης, μπορεί να είναι και άλλα τα πρόσωπα που θα κυβερνήσουν. Θα το κρίνει όμως σε μεγάλο βαθμό αυτό η ψήφος του ελληνικού λαού».

Με άλλα λόγια ο Αλέξης Τσίπρας έχει διακηρύξει ανοιχτά το στόχο της «ανανέωσης» και της αλλαγής της ανθρωπογεωγραφίας στο κόμμα και στην κυβέρνηση έχει διακηρύξει όμως και πώς θα επέλθει αυτή η ανανέωση: με κάλπη.

Κοινώς η κάλπη εδώ έχει το ρόλο του «κόφτη». Αρχικώς, είναι η εσωκομματική κάλπη της 15ης Μαΐου, όπου με τη βοήθεια και των καταστατικών αλλαγών, διαφωνούντες και μη θα εκτεθούν στην κρίση της «αρένας», δηλαδή ολόκληρης της κομματικής βάσης, παλιάς και νέας. Όποιος έχει το στίγμα ότι υπονομεύει τη συλλογική προσπάθεια, προφανώς χάνει «πόντους». Ο δεύτερος «κόφτης» είναι η εθνική κάλπη όπου εκεί θα κριθούν και ποιο προβεβλημένα πρόσωπα εκ των διαφωνούντων που ενδεχομένως διασώθηκαν στην πρώτη κάλπη, και σε αυτές τις εκλογές τα πράγματα θα είναι διαφορετικά γιατί θα φέρουν και την ταμπέλα του «αντιπροεδρικού».

Κάπως έτσι, φαίνεται να προχωρά ο «ανθρωπολογικός» ή στελεχιακός μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και αναμένεται με ενδιαφέρον ποια θα είναι η εικόνα μετά τις εκλογές.

Διαβάστε επίσης:

Το ενεργειακό κόστος απειλεί τη μικρομεσαία επιχείρηση

Στόχος μας δεν είναι να φτάσουμε στον Παράδεισο και να κάτσουμε…

Προσδοκώντας Ανάσταση της Ουκρανίας!

Keywords
Τυχαία Θέματα