Υπάρχει και η αλαζονεία των ψηφοφόρων!

11:55 16/10/2023 - Πηγή: Το Ποντικι

Το ΠΑΣΟΚ είχε να πανηγυρίσει επιτυχία από τον κατακλυσμό του Νώε και δικαίως το …παράκανε καθώς έχει κι αυτό δικαίωμα στην αλαζονεία της εξουσίας κι ας το εγκαλεί ο κύριος Νίκος Κοτζιάς «για την γνωστή πράσινη αλαζονεία» καθώς είναι γνωστό ότι οι Συριζαίοι υπήρξαν …διακριτικοί πάνω σε αυτό το ζήτημα.

Το θέμα όμως δεν είναι η αλαζονεία, αυτά είναι για να λέγονται στα πάνελ και σε δουλειά να βρισκόμαστε. Όλες οι εξουσίες είναι αλαζονικές.

Ποιος είπε ότι είναι σεμνές; Η εξουσία είναι εξουσία, δεν είναι μοναστήρι μετανοίας.

Η αλαζονεία είναι θεμελιώδες υλικό της κάθε εξουσίας, μικρής ή μεγάλης. Το ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, στις τελευταίες εκλογές έλαβε κοντά στο 12% και εμφανίστηκαν οι κρυμμένοι πραιτοριανοί του πανηγυρίζοντας λες και κατέλαβαν τα θερινά ανάκτορα.

Αυτά είναι αστειότητες. Κάθε άλλη κουβέντα είναι υποκριτική και προσχηματική. Με δυο λόγια, για να κλείσουμε αυτό το θέμα: δεν υπήρξε ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία εξουσία δίχως αλαζονεία – σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.

Ας εξετάσουμε όμως το θέμα «αλαζονεία» από την πίσω μεριά, την άλλη όψη. Στον πρώτο γύρο, ο Μπακογιάννης για λίγες ψήφους δεν βγήκε δήμαρχος από τον πρώτο γύρο.

Η διαφορά του με τον δεύτερο ήταν τεράστια.

Μια εβδομάδα μετά γίνεται μια ανατροπή που δεν υπάρχει στα χρονικά. Οι ερμηνείες είναι πολλές και τις ακούσαμε από τους θορυβώδεις σοφούς στα πάνελ.

Πώς γίνεται μια αδιανόητη ανατροπή αν δεν συμβάλει και η αλαζονεία που μπορεί να επιδείξει το εκλογικό σώμα που βαρέθηκε να ψηφίσει θεωρώντας ότι η πρώτη Κυριακή ήταν αρκετή και ότι την δεύτερη μπορεί να πάει την βόλτα του γιατί ο Μπακογιάννης …βγήκε; Άρα ας εξετάσουμε και αυτή την πτυχή: την αλαζονεία των ψηφοφόρων.

Το σίγουρο, ωστόσο, είναι ότι δημιουργήθηκε ένα τυφλό μισαλλόδοξο αντιμητσοτατικό μέτωπο, που δεν αναφέρονταν για κανέναν λόγο στις αυτοδιοικητικές εκλογές ή στην αποδοκιμασία του Μπακογιάννη.

Το μέτωπο αυτό ήταν όλοι, ναι, όλοι όμως, δεν έλειψε κανείς από το κοινό μέτωπο εναντίον ενός: του Μητσοτάκη.

Δηλαδή, πόσοι συνωστιστήκαν στις κάλπες επειδή αγάπησαν τον κύριο Δούκα (;) στον δεύτερο γύρο, πόσοι εκτίμησαν τα προσόντα του; Υπήρξαν προγραμματικές συγκλίσεις πάνω σε θέματα αυτοδιοίκησης του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη Χρυσή Αυγή – δεν ξέρω αν πρόλαβαν όλες αυτές οι προοδευτικές δυνάμεις να συμφωνήσουν σε ένα κοινό πρόγραμμα.

Πρόλαβαν όμως να συμφωνήσουν ότι δεν γουστάρουν τον Μητσοτάκη ο οποίος μάλιστα δεν έβαζε καν για δήμαρχος Αθηναίων καθώς είναι πρωθυπουργός.

Ο Μητσοτάκης εξακολουθεί να είναι μακράν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνει λάθη ή ότι όλα πάνε καλά.

Προφανώς και ήταν υπερβολή το 13 στα 13. Τι ανάγκη είχε να το πει; Το αποτέλεσμα, ωστόσο, αυτό μπορεί να γίνει ευεργετικό στη συνέχεια για τον ίδιο αν το αξιοποιήσει κατάλληλα. Δεν έχει να χάσει τίποτα.

Έχει ήδη εκλεγεί δυο φορές, δεν έχει αντίπαλο ούτε πρόκειται να αποκτήσει (καλώς εχόντων των πραγμάτων), άρα το εάν κερδίσει ή όχι μια ακόμα τετραετία εξαρτάται από τον ίδιο.

Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα της απουσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να το λύσει ο Μητσοτάκης εκτός αν κλωνοποιηθεί και κάνει αντιπολίτευση στον εαυτό του. Έτσι κι αλλιώς, οι εκλογές ποτέ δεν είναι σίγουρες.

Ας ρισκάρει λοιπόν να κάνει τομές και τολμηρές μεταρρυθμίσεις αφού ξέρει καλύτερα από όλους ποιες χρειάζεται ο τόπος – κι ας τους έχει όλους απέναντί του. Η διαχείριση της μιζέριας και των ισορροπιών είναι πιθανότερο να τον βλάψουν παρά να τον ωφελήσουν.

Το δικό μας πρόβλημα είναι ότι το πολιτικό μας σύστημα διανύει μια μακρά και βαθιά κρίση και αυτό είναι ανησυχητικό.

Τα αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα, οι αδιανόητες ανατροπές, το πλήθος των τυχάρπαστων, οι θλιβερές κι ανισσόροπες συμμαχίες σκοπιμοτήτων, οι Κασσελάκηδες, και τα κόμματα της πλάκας είναι συμπτώματα μιας ύπουλης και επικίνδυνα διαβρωτικής παρακμής κι αυτό δεν είναι καλό.

Το συμπέρασμα είναι ότι κανείς δεν πρέπει να πανηγυρίζει καθώς η κραυγαλέα κρίση που ελλοχεύει στο πολιτικό μας σύστημα έχει υποτιμηθεί και δεν μπορούμε να φανταστούμε τις εθνικές συνέπειες αυτής της εξέλιξης.

Η αλλαγή εξουσίας δεν σημαίνει ότι αλλάζει κι η νοοτροπία. Η απόλυτη καταστροφή που άφησε πίσω του το φαινόμενο Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ δεν σχετίζεται με την εκλογική του εξαέρωση. Το χρέος που θα μας έχει κληροδοτηθεί, είναι μεγάλο και επώδυνο – για να μην πω «επονείδιστο»…

Διαβάστε επίσης

Η ιστορία και το παρόν του νέφους…

Παναραβισμός και σιωνισμός

Σε αυτές τις εκλογές δεν μιλήσαμε για το μέλλον της πόλης μας