Υπάρχει πολιτική έναντι της Τουρκίας;

06:02 25/6/2022 - Πηγή: Το Ποντικι

Πολλές αναλύσεις, εμπεριστατωμένες, βαθύτατες και νομικά θεμελιωμένες. Πολιτικοί, υπουργοί, πανεπιστημιακοί, πρώην διπλωμάτες, γενικοί γραμματείς του υπουργείου Εξωτερικών, έγκριτοι δημοσιογράφοι, αφιερώνουμε χρόνο και πνεύμα για να αντιληφθούμε την προσέγγιση της Τουρκίας σε όλα τα θέματα που προβάλλει.

Πράττουμε άριστα, αλλά δυστυχώς δεν απαντώνται θεμελιώδη ερωτήματα, που ανακύπτουν από την επικοινωνία με τους

Έλληνες πολίτες, φίλους, συγγενείς, ομοτράπεζους στην ταβέρνα και το καφενείο της καθημερινότητας. Αρκετοί αντιλαμβάνονται τις βαθυστόχαστες και νομικές παρουσιάσεις, άλλοι δεν παρακολουθούν επειδή η καθημερινότητα έγινε δύσκολη και απαιτητικότερη ή επειδή η πολιτική και νομική συζήτηση ξεπερνά τα όριά τους.

Όμως τα βασικά ερωτήματα του κοινού κυριαρχούν, ταλανίζουν την πολιτική συζήτηση και συνέχεια διαμορφώνουν σημαντικές πολιτικές επιλογές του Έλληνα ψηφοφόρου, που δεν αντιλαμβάνεται γιατί τόσα χρόνια μετά την ένταξή μας στο ΝΑΤΟ δεν κατορθώσαμε να πείσουμε τη Συμμαχία ότι η χώρα μας εξασφαλίζει την αδιάκοπη γεωστρατηγική ομοιογένεια του ενιαίου αμυντικού δόγματός μας, ώστε η Τουρκία να εξασφαλίζει το αμυντικό βάθος της Συμμαχίας.

Πώς τόσα χρόνια το στρατιωτικό συμβούλιο στις Βρυξέλλες και τα περιφερειακά στρατηγία δεν πείσθηκαν ότι μία θάλασσα όπως το Αιγαίο αναπόφευκτα περιλαμβάνεται στον κεντρικό στρατηγικό προγραμματισμό, στην καρδιά του οποίου αφοπλισμένες και απροετοίμαστες περιοχές αποτελούν αμυντικές τρύπες, «Κερκόπορτες» στην καθολική οχύρωσή μας.Πώς η Ε.Ε. δεν κατανόησε, παρά τις διπλωματικές μας πρωτοβουλίες, ότι το 2004 η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί πλήρες μέλος της με εγγυημένη διεθνή υπόσταση και κυριαρχία και δεν μπορεί να απειλείται από τρίτη χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ.Τουρκία και ΝΑΤΟ

Χρειάσθηκε η ουκρανική κρίση και οι προηγηθείσες τουρκικές επιλογές των S-400, της εγκατάστασης των δύο ρωσικών πυρηνικών εργοστασίων, της εισβολής στη Συρία, της διευκόλυνσης των παράνομων μετακινήσεων, μέσα από την Τουρκία, εξτρεμιστών, λαθρεμπόρων και κάθε μορφής ακραίων στοιχείων, που φθάσανε στην Ευρώπη και τις χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ για να διαβάσουμε πολύ προσεκτικότερα όλοι την υποβάθμιση του γενικότερου αμυντικού συμμαχικού δόγματος που προκαλεί η τουρκική απαίτηση για αποκλεισμό περιοχών από τις ασκήσεις του ΝΑΤΟ.

Τη στιγμή των μεγάλων προκλήσεων η Άγκυρα επιλέγει τα άκρα. Δεν συμφωνεί με παρουσία ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στα νοτιοανατολικά σύνορα της Τουρκίας, θέτει βέτο στην παρουσία ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στο Αιγαίο εμποδίζοντας συνδυασμένες περιπολίες που αποτρέπουν, σε πολύ διαφορετική στρατηγική λογική από αυτή του Frontex, παράνομες και επικίνδυνες μετακινήσεις.

Τα καμώματα της Τουρκίας αποδομούν/κατεδαφίζουν τη γεωστρατηγική του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και στην ευρύτερη Μεσόγειο, κυρίως στην ανατολική της περιοχή. Ο Πρόεδρος Ερντογάν προφασίζεται αφοπλισμούς των νησιών, ενώ γνωρίζει ότι οι διεθνείς προκλήσεις, όπως κλιμακώνονται ήδη από το 1990, επιβάλλουν ενοποιημένες και ολοκληρωμένες στρατηγικές αποφάσεις, από τις οποίες εκ των πραγμάτων κάθε μέλος της Συμμαχίας δεν επιτρέπεται να λαμβάνει αποστάσεις και να διαφοροποιείται από τον κοινό αμυντικό σχεδιασμό.

Ο Έλληνας πολίτης δεν αντιλαμβάνεται πώς μπορεί να λειτουργεί αποτελεσματικά ένας ολοκληρωμένος αμυντικός οργανισμός, κυρίως σε μία στιγμή ακραίας διεθνούς εντάσεως, όταν οι προκλήσεις κορυφώνονται. Με ποια ΝΑΤΟϊκή ανάλυση επιτρέπεται στην Τουρκία να αυτοεξαιρείται και να δημιουργεί σοβαρά κενά στρατηγικής, που αποδεδειγμένα αποσυνθέτουν το αμυντικό συμμαχικό δόγμα και συνεπώς το σύνολο της στρατηγικής αμύνης του ΝΑΤΟ.

Αντί λοιπόν να απαντηθούν από τους σημαντικούς διαμορφωτές πολιτικής, που προέρχονται από το μακρό παρελθόν της χώρας, τα εκκρεμή ερωτήματα, εκφράζεται με πολύ «ξόδεμα μελάνης» καταδίκη δηλώσεων του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ ή ξένων αξιωματούχων. Καλώς επιλέγεται αυστηρή, αιχμηρή γλώσσα για να καταδικασθούν οι απαράδεκτες τοποθετήσεις των διεθνών γραφειοκρατών, αλλά δεν αρκεί ειδικά όταν επί των ευαίσθητων θεμάτων της εξωτερικής μας πολιτικής τοποθετούνται προσωπικότητες που τη χειρίσθηκαν από θέσεις ευθύνης επί πολλά, πάρα πολλά χρόνια με επιλογή των κυβερνήσεων που τους τίμησαν με υπέρτατα αξιώματα και τους εμπιστεύθηκαν.

Δεν αρκεί να υπενθυμίζεται, στον κολοφώνα των προκλήσεων, για μία φορά ακόμη στους ΝΑΤΟϊκούς γραφειοκράτες ότι είναι υπάλληλοι των κυβερνήσεων και κάθε τους πράξη ή δήλωση ελέγχεται και κρίνεται από τα κράτη – μέλη. Δεν συνάδει όμως και στη δημοκρατική δομή των Οργανισμών και Ενώσεων που εμείς αναπτύξαμε να ορίζουμε στους θεσμικούς εκπροσώπους τους πότε και για πόσο χρόνο δικαιούνται να εκφράζουν τη θέση του Οργανισμού που εκπροσωπούν, χωρίς να σεβόμαστε ότι τα κράτη – μέλη τους έχουν επιλέξει και τους ανέθεσαν την εντολή τους.

Ζητούνται απαντήσεις

Επειδή όμως ο κόσμος απαιτεί απαντήσεις, δικαίως στρέφεται και σε όλους που μετά τη συνταξιοδότησή τους συνεχίζουν να αναλύουν τα διεθνή γεγονότα και χωρίς περιστροφές ερωτά «εσύ που τριάντα πέντε χρόνια υπηρέτησες στο υπουργείο Εξωτερικών πώς εισηγήθηκες στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου σου;».

Σίγουρα οι υπηρεσιακές εισηγήσεις είναι σαφείς, με επιχειρηματολογία νομική και πολιτική, που προβάλλει τη σημασία των εθνικών θέσεων. Ορισμένοι υπουργοί αξιοποίησαν τη θεσμική επάρκεια και δυνατότητα της υπηρεσιακής δομής, άλλοι επέλεξαν, με το δημοκρατικό δικαίωμα που αντλούν από την εκλογική τους βάση, να ακολουθήσουν διαδρομές που τους διατηρούν στη λίστα των διατελεσάντων υπουργών Εξωτερικών, χωρίς ιδιαίτερο πολιτικό στίγμα, φροντίζοντας να απαλλαγούν και από τους διπλωμάτες που τους έθεταν μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα των διεθνών σχέσεων που ξεπερνά τις δεξιώσεις, τα πολλά ταξίδια σε απομακρυσμένα μέρη του κόσμου, τις συναντήσεις των πομπωδών δημοσίων δηλώσεων χωρίς ουσιαστική συνέχεια, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται ατέλειες, που προκαλούν τα εύλογα αναπάντητα ερωτήματα των πολιτών.

Αντίθετα λοιπόν με τις περισπούδαστες αναλύσεις και τις υπερήφανες δηλώσεις σε κάθε ευκαιρία, επειδή η ουσιαστική εργασία αποτελεί πολύ δυσκολότερη υπόθεση, με προσωπικό πολιτικό κόστος όταν δεν ικανοποιεί ό,τι ο απλός πολίτης θεωρεί ως αμετακίνητη εθνική θέση, η κοινωνία των πολιτών αναλαμβάνει πρωτοβουλίες διεθνούς εμβέλειας, που αναδεικνύουν τη σημασία και την αξία των διαλόγων προς όφελος της ειρήνης και της εξέλιξης σε σύγχρονο περιβάλλον με γνώμονα την ενέργεια και το περιβάλλον, δύο σημαντικούς συντελεστές σταθεροποίησης ή αποσταθεροποίησης της διεθνούς ειρήνης.

Η κοινωνία των πολιτών

Οι Διάλογοι της Νισύρου που ολοκληρώθηκαν την Κυριακή 19 Ιουνίου 2022, οι οποίοι θεσμοθετημένα θα επαναλαμβάνονται σε πλήρη έκταση κάθε δύο χρόνια, δημιούργησαν μία δυναμική συζήτηση σε πολλά θέματα ενδιαφέροντος του πολίτη και έδωσαν ουσιαστικές απαντήσεις τόσο διά της βασικής ομιλίας του Αντώνη Σαμαρά όσο και διά των ουσιαστικών εισηγήσεων σε θέματα ενέργειας και περιβάλλοντος των κ.κ. Γιάννη Μανιάτη, Γιώργου Σταθάκη, του καθηγητή και ακαδημαϊκού Κωστή Ματθιουδάκη, του αντιπρύτανη του Μετσοβίου κ. Γιάννη Χατζηγεωργίου, της προέδρου του ΟΦΥΠΕΚΑ καθηγήτριας Μαρίας Παπαδοπούλου, του καθηγητή και προέδρου του Απολιθωμένου Δάσους Μυτιλήνης και προέδρου του Παγκόσμιου Δικτύου Γεωπάρκων της UNESCO Νίκου Ζούρου και πολλών άλλων προσωπικοτήτων της δημόσιας ζωής, όπως ο δήμαρχος Τρικάλων και πρόεδρος της ΚΕΔΕ και ο αντιδήμαρχος Καισαριανής, που παρουσίασαν δυναμικές και αναπτυξιακές προτάσεις, προβάλλοντας εύστοχα τις στρατηγικές θέσεις της χώρας μας, εθνικές και τοπικές.

Ο συντονισμός των συζητήσεων από δύο έγκριτους δημοσιογράφους, πολύ γνωστούς στους Έλληνες πολίτες, την κ. Αλεξία Τασσούλη και τον κ. Γιάννη Πρετεντέρη, εξασφάλισαν το επίπεδο συζήτησης που απαιτεί η σύγχρονη δημόσια διπλωματία, την οποία επί πολλά έτη και διαφορετικές θέσεις ευθύνης υπηρετεί ο κ. Παναγιώτης Γ. Μίχαλος, πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών, πρόεδρος του «Ιδρύματος Γεώργιος Μ. Μίχαλος, Αειφορία της Νισύρου».

Το τριήμερο των εργασιών ανέδειξε και τη σημασία της υποψηφιότητας του νησιού για να ενταχθεί στο δίκτυο των γεωπάρκων της UNESCO, φάκελο που προετοίμασε, κατέθεσε και προωθεί ο Δήμος Νισύρου, φορέας της υποψηφιότητας, αλλά και την προστιθέμενη αξία της εκδήλωσης σε μία τόσο σημαντική περιοχή για τη χώρα μας, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., όπως εύστοχα επισημάνθηκε σε άρθρα του ημερήσιου Τύπου.

Ουσιαστικές απαντήσεις σε θέματα κυβερνοασφάλειας και υβριδικών απειλών δόθηκαν επίσης σε μία πολύ εξειδικευμένη εκδήλωση, διημερίδα, που οργάνωσε για δεύτερη χρονιά το «Institute for Foreign Affairs», το οποίο εξειδικεύεται την τελευταία τριετία και στα ευαίσθητα θέματα θρησκευτικής διπλωματίας, δίνοντας διέξοδο σε θέματα που δύσκολα συζητούν οι κοινωνίες, επειδή πολώνουν τους ανθρώπους.

Παρόμοιες δράσεις προγραμματίζονται από πολλές και διαφορετικές εκφράσεις της κοινωνίας των πολιτών και διεθνή think tanks σε συνεργασία με ξένα πανεπιστήμια για να συζητηθούν θέματα όπως η συμφιλίωση, η κοινωνική και θρησκευτική συνοχή, προκειμένου να ξεπερασθούν στερεότυπα και προκαταλήψεις τα οποία εμποδίζουν την καλή γειτονία και αλληλοκατανόηση κοινωνιών και λαών.

Οι απαντήσεις που διαμορφώνονται σε χώρους που οργανώνεται η δημόσια διπλωματία και εκφράζεται ελεύθερα η ανησυχία της κοινωνίας των πολιτών αποτελούν στοιχεία για περαιτέρω προβληματισμό των εθνικών ηγεσιών και όχι απαιτήσεις χάραξης εξωτερικής πολιτικής.

Τη χάραξη και υλοποίηση των πολιτικών, μεταξύ των οποίων εξωτερική και αμυντική, έχουν εμπιστευθεί οι λαοί διά της δημοκρατικής τους επιλογής στις κυβερνήσεις τους. Η δυναμική όμως των ανεξάρτητων ομάδων πίεσης της κοινωνίας, αυτό που ορίζουμε ως κοινωνία των πολιτών, διαφοροποιείται οργανωτικά και δομικά από τα πολιτικά κόμματα και θα ήταν χρήσιμο να γίνεται αντιληπτή ή τουλάχιστον να λαμβάνεται υπόψη στον κυβερνητικό προγραμματισμό, προκειμένου ο συνεχής διάλογος με τις κοινωνίες να παραμένει ανοιχτός καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας των κυβερνήσεων προς όφελος της συνολικής πολιτικής αλληλοκατανόησης.

Χαρακτηριστική εξέλιξη της πολιτικής, που διαμορφώνεται με τις παρεμβάσεις της κοινωνίας των πολιτών, αποτελεί η διαρκής έστω και διστακτική διαπίστωση των τελευταίων ετών, που συγκλίνει στην πολιτική διαπίστωση συνοικοδόμησης ενιαίας γραμμής επί των εθνικών θεμάτων.

Το δημιουργικό πολιτικό περιβάλλον προκύπτει από συνέργειες των πολιτικών χώρων και των πτερύγων του ελληνικού Κοινοβουλίου, με τις αυτονόητες διακριτές διαφοροποιήσεις, που αναγνωρίζει η δημοκρατική διακυβέρνηση.

Διαβάστε επίσης:

Σε συμπληγάδες ο Μακρόν

Άλυτα τα θέματα πληθωρισμού και ενέργειας – Χωρίς προσδοκίες η Ελλάδα από τη σύνοδο κορυφής του Ιουνίου

ΣΥΡΙΖΑ: Αυλαία της προεκλογικής μάχης με σκληρή αντιπαράθεση