3 mountains not to climb, από τον Σπύρο Κουβαρά και την Synthesis 748 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

17:27 26/10/2016 - Πηγή: Culture Now

Ο Σπύρος Κουβαράς και η ομάδα Synthesis 748 παρουσιάζουν στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης την παράσταση σύγχρονου χορού 3 mountains not to climb.

Ο χορογράφος-χορευτής Σπύρος Κουβαράς και η ομάδα Synthesis 748 από το Παρίσι, μετά την συνεργασία τους με το πείραμα CERN στα γαλλοελβετικά σύνορα, υπογράφουν τώρα το έργο "3 mountains not to climb", μια χορογραφημένη εγκατάσταση για τρία σώματα, μουσική σύνθεση και δεκατέσσερα αντικείμενα.

Η παράσταση, που πρωτοπαρουσιάστηκε

στο CND - Γαλλικό Εθνικό Κέντρο Χορού στο Παρίσι, σε μορφή work in progress, θα παρουσιαστεί στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και στην συνέχεια θα περιοδεύσει σε ευρωπαικές πόλεις.

Το "3 mountains not to climb", είναι μια συμπαραγωγή της Synthesis 748 με το Γαλλικό Εθνικό Κέντρο Χορού στο Παρίσι και το Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου στην Αθήνα. Ο Σπύρος Κουβαράς υποστηρίζεται απο το ευρωπαϊκό δίκτυο σύγχρονων καλλιτεχνών, Pépinières Européennes.

Το έργο

Πρόκειται για μια εικαστική χορογραφία που, αντλώντας υλικό απο την Γέννηση της Τραγωδίας του Φ. Νίτσε, προσεγγίζει τα όρια της πραγματικότητας και της ψευδαίσθησης, του συνειδητού και του ασυνειδήτου, εξετάζοντας παράλληλα την έννοια της τραγικότητας του ατόμου, όπως αυτή προκύπτει από τη σύγκρουση μεταξύ ελεύθερης βούλησης και αναγκαιότητας.

Αφετηρία δημιουργίας του έργου αποτελούν έννοιες όπως η τρωτότητα, η ευθραυστότητα, η άνοδος, η πτώση, η θυσία και η λύτρωση. Ο χορογράφος εστιάζει στη δυαδικότητα ονείρου-μέθεξης, Απολλώνιου και Διονυσιακού στοιχείου, εκφράζοντας έτσι σε ένα πιο συμβολικό επίπεδο το κομμάτιασμα του ατόμου και τη συγχώνευσή του με το πρωταρχικό Είναι.

Η πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Γιώργου Κουβαρά, τρία σώματα και δεκατέσσερα αντικείμενα, συνθέτουν επί σκηνής έναν άχρονο και άτοπο χώρο, άλλοτε σαν αρχαία τελετή και άλλοτε σαν σύγχρονη κοινωνική τελετουργία. Η χορογραφία προτάσσει την δύναμη των συνειρμών και του κολάζ, την εικαστική ερμηνεία των συναισθημάτων και του ασυνειδήτου, καθώς και την ελεύθερη υποκειμενική ροή της δράσης, την οποία ο θεατής καλείται να βιώσει ως άμεση εμπειρία, ως διαδικασία που συντελείται σε χρόνο ενεστώτα, ως χορευτική πράξη σε εξέλιξη.

Συντελεστές

Ιδέα, Χορογραφία, Σκηνογραφία: Σπύρος Κουβαράς
Πρωτότυπη Μουσική: Γιώργος Κουβαράς
Ερμηνεία: Κορίνα Κοτσίρη, Λίνα Ιωαννίδου, Σπύρος Κουβαράς
Σχεδιασμός Φωτισμών: Θωμάς Οικονομάκος
Φωτογραφίες: Λία Ηλία
Γραφικός Σχεδιασμός: Βέρα Αναστασάκου

Παραγωγή: SYNTHESIS 748
Συμπαραγωγή: CENTRE NATIONAL DE LA DANSE - PARIS (FR)
Με την ευγενική υποστήριξη ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ (GR)

Σύνδεσμοι
http://vimeo.com/channels/synthesis748
http://www.mcf.gr
https://www.works.io/spyros-kouvaras
http://contemporaryperformance.org/profile/SpyrosKouvaras

SPYROS KOUVARAS / SYNTHESIS 748

H ομάδα σύγχρονου χορού Synthesis 748, ιδρύθηκε τον Μάιο του 2008 στο Παρίσι από τον χορογράφο και χορευτή Σπύρο Κουβαρά έχοντας την υποστήριξη του Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Χορού και του Υπουργείου Πολιτισμού της Γαλλίας. Απο το 2015, βάση της ομάδας αποτελεί και η Ελλάδα και συγκεκριμένα η Αθήνα.

Η ομάδα αναπτύσει διεθνή πορεία όλα αυτά τα χρόνια και έργα του Σπύρου Κουβαρά και της Synthesis 748 έχουν περιοδεύσει σε θέατρα, γκαλερί και μουσεία σε Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Σουηδία, Ελβετία, Βέλγιο, Ιταλία, Αργεντινή, Κολομβία και Λίβανο, έχοντας αποσπάσει θερμές κριτικές και έχοντας δημοσιεύσεις σε διεθνείς βιβλιογραφικές εκδόσεις σύγχρονης τέχνης. Το κινητικό λεξιλόγιο και η έρευνα της Synthesis 748 επικεντρώνεται στην ανάπτυξη μιας προσωπικής χορογραφικής γλώσσας, η οποία αποκλίνει απο τις αναγνωρίσιμες φόρμες του σύγχρονου χορού και ενίοτε παίρνει μια υβριδική μορφή.

Τα έργα της ομάδας εστιάζουν στην οργανική σχέση μεταξύ χορού, μουσικής και εικαστικών τεχνών και συχνά κινούνται στα όρια μεταξύ παράστασης και χορογραφημένου installation, προβάλλοντας πολλές φορές το θέατρο σαν εκθεσιακό χώρο και την ίδια την παράσταση σαν έκθεμα.

Οι παραστάσεις της Synthesis 748 δεν διηγούνται ιστορίες. Οι σκηνικές εγκαταστάσεις, που αποτελούν πάντα και το σημείο αφετηρίας της όλης σύνθεσης, χαρακτηρίζονται από την δημιουργία άχρονων και άτοπων χώρων, από την δημιουργία καταστάσεων και πεδίων τα οποία ερμηνεύονται περισσότερο με το ασυνείδητο και λιγότερο με την λογική.