Acid baby Jesus, Bazooka, Chinese basement @ An Club: Live review

16:20 25/2/2015 - Πηγή: Culture Now

Σαββάτο βράδυ, από αυτά που ένα σημαντικό μέρος των κατοίκων της πόλης λείπει για ένα από τα πατροπαράδοτα τριήμερα. Για τους τυχερούς που έμειναν, έλαβε χώρα ένα από τα πιο σημαντικά live της garage-punk-psyc σκηνής. Τρείς από τις πιο δυναμικές μπάντες της πόλης μαζεύτηκαν στο γνωστό υπόγειο των Εξαρχείων για να απλώσουν στα αυτιά μας τις ιδρωμένες μουσικές τους.

Από τον Μιχάλη Χρυσό

Η αρχή γίνεται με τους εκ Θεσσαλονίκης

ορμώμενους Chinese basement. Χωρίς πολλά λόγια, με αμεσότητα που σπανίζει σε κάθε είδους μπάντα, οι ‘’Κινέζοι’’ ανέβηκαν με τσαμπουκά και νεανική παρόρμηση να μας επιβεβαιώσουν όλα όσα ακούγονται τα τελευταία χρόνια για αυτούς. Η αναπόφευκτη σύγκριση με τους συμπατριώτες τους Τρύπες είναι αναμενόμενη . Ελληνικός στίχος που αποφεύγει τα λογοτεχνικά κλισέ, σύγχρονος και οργισμένος, βγαλμένος από το στόμα ενός χαρισματικού κιθαρίστα- Frontman. Ρυθμικές εναλλαγές που σε κάνουν να σηκώσεις το κεφάλι και να ακολουθήσεις τα τεκταινόμενα, με τις κιθάρες να είναι το επόμενο στολίδι που θες να περιεργαστείς. Και εκεί λίγο πριν το κλείσιμο, το γκρούπ μας δείχνει το θάρρος του, καθώς εμφανίζεται ένα αλλόκοτα παιγμένο μπουζούκι, πάνω σε φόρμες πανκ, και το κοινό παραληρεί. Σαράντα πέντε λεπτά ήταν αρκετά να μας προϊδεάσουν για το τι θα ακολουθήσει.

Την σκυτάλη παραλαμβάνουν οι Βολιώτες Bazzooka. Από μόνο του το όνομα τους μπορεί να περιγράψει την ένταση τους. Σου παίρνουν κυριολεκτικά τα αυτιά, με το παίξιμο τους να είναι εκκωφαντικό, στα όρια του ακραίου. Πανκ απογείωση λοιπόν, με τα τρομερά ντραμς να είναι το σήμα κατατεθέν της μπάντας. Αν και μας στεναχώρησε πολύ το γεγονός ότι ο δεύτερος ντράμερ δεν έδωσε το παρόν, λόγω αρρώστιας που τον κρατούσε καθηλωμένο. Παρά ταύτα η δυναμική της μπάντας δεν έφθινε στο ελάχιστο και οι καταϊδρωμένοι Bazzooka στο τέλος τους σετ τους, μας επιβεβαίωσαν ότι η ορμή τους δεν ανακόπτεται από τις όποιες αναποδιές μπορούν να προκύψουν. Ελληνικός και ξένος στίχος εναλλάσσονται με καταιγιστικό ρυθμό, όπως και η διαδοχή των κομματιών που παρουσίασαν, που δεν σε άφηναν να ξεκουραστείς καθόλου.

Η αυλαία πέφτει με τους Acid baby Jesus. Από τις πρώτες τους νότες έγινε κατάφορα αισθητό πόσο σφιχτά δεμένη μπάντα είναι. Οι ψυχεδελικές garage αναφορές τους είναι εμφανείς σε όλη την διάρκεια της παρουσίας τους. Τα φωνητικά, στα οποία συμμετείχαν όλα τα μέλη της μπάντας, ήταν το στοιχείο που κρατήσαμε για ώρα στο μυαλό μας. Η υποβόσκουσα ενέργεια τους δεν σου άφηνε χώρο να μην υπνωτιστείς και να κουνάς ρυθμικά το κεφάλι σου.

Αυτό που μας χάρισε ένα τεράστιο χαμόγελο ήταν το κοινό που απαρτιζόταν από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Με μια φευγαλέα ματιά γύρω μας ο χώρος δεν άδειασε ούτε λεπτό. Μάτια ήταν μονίμως καρφωμένα στη σκηνή, ακόμα και σε στιγμές που οι μπάντες δεν παρουσίαζαν κάποιο κομμάτι τους. Έτσι μπορούμε να συμπεράνουμε ότι υπάρχει ακόμα μια ζωντανή πανκ σκηνή, που μπορεί να εμπνεύσει, να γεμίσει χώρους, να αναμειχθεί με το garage και την ψυχεδέλεια και τελικά να παράξει διαμάντια.